เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2246

ซุนเหวินปินพยักหน้าอย่างจริงจังมาก กล่าว “คุณหวังครับ คุณพอจะช่วยพวกเรานึกย้อนกลับไปได้มั้ยครับ ปกติพ่อของคุณมีศัตรูอะไรมั้ยครับ? หรือเคยมีการขัดผลประโยชน์กับใครมั้ยครับ?”

หวังตงเสวี่ยนส่ายหน้ากล่าว “พ่อของฉันสอนหนังสือให้ความรู้อย่างรอบคอบมาโดยตลอด ไม่แก่งแย่งชิงดีกันในอาชีพ แล้วยังชอบช่วยเหลือคนมาก ไม่เคยบาดหมางกับใครมาก่อนเลยค่ะ”

ซุนเหวินปินถามอีกว่า “งั้นช่วงนี้พ่อของคุณมีทานอาหารแปลกๆอะไรบ้างมั้ยครับ หรือแตะต้องอะไรที่ค่อนข้างแปลกประหลาด?”

หวังตงเสวี่ยนส่ายหน้าต่อ “เหมือนจะไม่มีจริงๆนะคะ ก่อนที่เขาจะอาการกำเริบก็ปกติดี…”

ซุนเหวินปินถามต่อ “ปกติคุณใช้ชีวิตอยู่กับพ่อของคุณมั้ยครับ?”

หวังตงเสวี่ยนพยักหน้า “อยู่ด้วยกันค่ะ”

ซุนเหวินปินถามต่อว่า “งั้นนอกจากคุณและพ่อของคุณ ยังมีใครใช้ชีวิตร่วมกันกับพวกคุณอีกครับ?”

หวังตงเสวี่ยนกล่าว “แล้วก็แม่ของฉันค่ะ เราอยู่กันสามคน”

“ครับ” ซุนเหวินปินพยักหน้า เงียบไปสักพักได้ถามต่อว่า “ที่บ้านมีแม่บ้านหรือแม่บ้านรายชั่วโมงมั้ยครับ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน