ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2248
และตนในฐานะที่เป็นเถ้าแก่ของเธอ ถ้าตนโทรหาเธอ ก็ต้องสร้างแรงกดดันให้เธออย่างแน่นอน เกิดกระทบธุระสำคัญของเธอจะไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่
ด้วยเหตุนี้เองเขาจึงพูดกับฉินกางว่า “ไม่เป็นไรครับ พวกเราเริ่มกันไปก่อนเลยครับ”
ยังไง สำหรับเย่เฉินแล้ว การจัดงานเลี้ยงวันนี้เป็นเรื่องรอง การให้ของขวัญทุกคนคนล่ะหนึ่งชิ้น จึงจะเป็นเรื่องสำคัญ
ถ้าคืนนี้หวังตงเสวี่ยนมาไม่ได้ ตนก็ไม่จำเป็นต้องเร่งรัดเธอ รอให้มีโอกาสค่อยเอายาให้เธอก็ได้
เมื่อฉินกางได้ยินดังนี้ จึงรีบพูดกับทุกคนว่า “มาๆๆ เชิญทุกท่านมาที่ห้องอาหารครับ งานเลี้ยงคืนนี้ของเรากำลังจะเริ่มขึ้นแล้วครับ”
จากนั้นทุกคนก็ตามฉินกางมาที่ห้องอาหาร พ่อครัวของตระกูลฉินกำลังวางออเดิฟเย็นสิบหกอย่าง บนโต๊ะที่ใหญ่โต
คุณท่านซ่งยิ้มพลางกล่าว “ประธานฉินครับ แค่ออเดิฟเย็นก็ปาเข้าไปสิบหกอย่างแล้ว นี่มันฟุ่มเฟือยเกินไปหน่อยมั้ยครับ?”
ฉินกางกล่าวอย่างรีบร้อนว่า “ไม่หรอกครับท่านซ่ง ทุกคนล้วนเป็นแขกวีไอพีของผม แล้ววันนี้เจ้าภาพจริงๆก็ไม่ใช่ผม แต่เป็นอาจารย์เย่ งานเลี้ยงต้องจัดขนาดใหญ่สุดสิครับ”
คุณท่านซ่งพยักหน้า ยิ้มพลางกล่าว “งั้นก็ขอบคุณการต้อนรับขับสู้ของประธานฉินและอาจารย์เย่นะครับ!”
เย่เฉินยิ้มแล้วกล่าว “ท่านซ่งไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้หรอกครับ รีบนั่งเถอะๆ!”
ทุกคนต่างพากันนั่งลง ฉินกางได้หาคนถือเหล้าเหมาถายที่สะสมไว้มาหลายขวด
หลังจากที่รินให้กับทุกคนแล้ว เย่เฉินยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้น กล่าวอย่างจริงจังมากว่า “ขอบคุณทุกท่านที่มาในวันนี้ และต้องยิ่งขอบคุณประธานฉินที่ช่วยจัดการทุกอย่างให้ครับ ผมขอดื่มให้กับทุกคน!”
เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนี้แล้ว ต่างพากันยืนและยกแก้วเหล้าขึ้น ท่านซือเทียนฉีรีบกล่าวว่า “อาจารย์เย่ครับ! ทุกท่านที่นั่งอยู่ที่นี่ ไม่มีใครที่ไม่ได้รับพระคุณจากท่าน ท่านจะเกรงใจกับเรา ขนาดนี้ทำไมกันครับ”
เพราะเพียงแค่ได้ยาช่วยหัวใจหนึ่งเม็ด ก็สามารถรักษาอาการของพ่อเธอให้หายขาดได้โดยสิ้นเชิง
เย่เฉินปลีกตัวออกมาชั่วคราว เอายาที่เตรียมไว้แล้วของตัวเองออกจากรถ เม็ดนั้นที่เตรียมไว้ให้หวังตงเสวี่ยน เขาใส่ไว้ในกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว
จากนั้น เขาถือยาบางส่วนกลับมาที่โต๊ะ เอากล่องที่ใส่ยาออกมาทีล่ะกล่อง ตั้งใจพูดว่า “ทุกท่านครับ นี่คือยาช่วยหัวใจบางส่วนที่ผมให้ประธานฉินเตรียมวัตถุดิบเพื่อกลั่นในช่วงนี้ ยาตัวนี้ไม่กล้าพูดว่าอายุวัฒนะ แต่อย่างน้อยก็รักษาได้หลายโรค และสามารถรักษาแผลฉกรรจ์ได้ หวังว่าทุกท่านจะเก็บไว้อย่างดี แล้วค่อยหยิบออกมาใช้ในช่วงเวลาสำคัญ”
ทุกคนมองเย่เฉินเอายาออกมา แต่ล่ะคนทั้งดีใจ ทั้งซาบซึ้ง
ขณะนี้หงห้าไม่พูดไม่จา ยืนขึ้นอ้อมเก้าอี้ คุกเข่าทั้งสองอย่างภักดี กล่าวอย่างตื้นตันว่า “หงห้า ขอบคุณสำหรับยาที่อาจารย์เย่ให้มาครับ!”
ทุกคนเห็นดังนี้ ก็ไม่ต่างกัน ทุกคนต่างยืนขึ้นคุกเข่าด้านหน้าเย่เฉิน กล่าวอย่างพร้อมเพรียงว่า “ขอบคุณสำหรับยาที่อาจารย์เย่ให้มา!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...