ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2249
สำหรับเย่เฉินแล้ว ยาช่วยหัวใจก็แค่สิ่งที่ธรรมดา ไม่มีค่าอะไร
แต่ สำหรับคนอื่น ไม่กล้าพูดว่าสิ่งนี้สามารถยืนอายุได้ แต่อย่างน้อยในช่วงสำคัญที่สุด มีฤทธิ์ในการรักษาชีวิต
มีมัน อยู่ในช่วงสำคัญเท่ากับมีชีวิตเพิ่มขึ้นอีกหนึ่ง
ซ่งหวั่นถิงเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด
ถ้าไม่ใช่เพราะมียาที่ติดตัวเม็ดหนึ่ง นาทีนั้นที่เธออยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น ก็เหมือนกับคนอื่น วิญญาณแตกสลายที่แดนไกลไปแล้ว ดังนั้น ก้นลึกในใจของทุกคน ล้วนตื่นเต้นถึงขีดสุด
เย่เฉินแบ่งยาเป็นคนๆไป จากนั้นพูดกับทุกคนว่า “ทุกท่านเก็บยาไว้ให้ดีนะครับ เราทานข้าวกันต่อ”
ทุกคนจึงได้เอากล่องไม้ที่ใส่ยาไว้ในกระเป๋าอย่างระมัดระวัง ยืนขึ้นกลับไปที่นั่ง
มื้ออาหารดำเนินต่อ ดื่มด่ำกับความสุข
จนกระทั่งกลางคืนสามทุ่ม งานเลี้ยงสิ้นสุดลง หวังตงเสวี่ยนยังคงไม่ติดต่อหาเย่เฉินอยู่ดี
หลังจากที่เย่เฉินใช้ปราณทิพย์สลายแอลกอฮอล์ที่อยู่ในร่างกายจนหมด จึงได้ขับรถออกจากคฤหาสน์ของบ้านฉินกาง จากนั้นหยิบมือถือขึ้นมา เตรียมจะโทรหาหวังตงเสวี่ยน ถามเธอว่าเจอปัญหาอะไรหรือเปล่า
และขณะนี้ หวังตงเสวี่ยนกำลังอยู่ในบ้าน รอผลของเจ้าหน้าที่สืบสวนคดีอาชญากรรมฝั่งตำรวจอย่างร้อนรน
ที่บ้านมีเจ้าหน้าที่สืบสวนคดีอาชญากรรมมืออาชีพไปๆมาๆหลายสิบคน ดำเนินการตรวจสอบอย่างรอบด้านทั้งหลัง แต่ตอนนี้ยังไงหาที่มาของสารพิษไม่พบว่าอยู่ไหน
ในขณะเดียวกันนี้เอง จู่ๆมือถือที่อยู่ในกระเป๋าของหวังตงเสวี่ยนก็ดังขึ้น
เธอตกใจกับเสียงเตือนมือถือ รีบหยิบมือถือออกมา พบว่าเป็นสายจากเย่เฉิน จึงเพิ่งจะนึกออก ว่าตัวเองตกลงกับเย่เฉินไว้ ว่าคืนนี้จะไปงานเลี้ยงอาหารค่ำที่เขาจัดขึ้น
“แต่ ค่าของยาอายุวัฒนะ ช่างสูงเสียเหลือเกิน”
“หนึ่งเม็ดนิดๆหน่อยๆก็ขายเป็นสองพันล้านหยวน แล้วฉันจะมีปัญหาซื้อได้ไง?”
“ในเมื่อฉันไม่มีปัญญาซื้อ หรือฉันต้องไปขอคุณชายสักเม็ดมั้ย?”
“แล้วฉันมีดีอะไรที่จะไปเอ่ยปากขอได้ล่ะ?”
เมื่อนึกถึงจุดนี้ ในใจของเธอห่อเหี่ยว ปากแข็งพูดไปว่า “ขอบคุณความหวังดีของคุณชายนะคะ ฉันจัดการเองได้ค่ะ ไม่ได้ไปเข้าร่วมงานเลี้ยงของคุณ ขอโทษจริงๆนะคะ...”
เย่เฉินกล่าวว่า “งานเลี้ยงช่างมัน คุณทำธุระที่บ้านก่อน ไว้วันหลังเราค่อยนัดกันงานเลี้ยงหน้าก็ได้”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...