ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2257
ความจริง Walterมีเงื่อนไข ทางการธุรกิจกับหวังตงเสวี่ยนมากมาย ถึงขั้นยังอยากให้เธอช่วยตนล้วงตี้เหากรุ๊ปให้หมด
แต่คำพูดแบบนี้ Walterไม่ได้พูดออกมาต่อหน้าของเย่เฉิน
แต่ ดีที่Walterเก็บไว้ แต่ยังคงทำให้เย่เฉินในใจของเย่เฉินเกรี้ยวกราดยอมไม่ได้อยู่ดี
เขาคว้าคอเสื้อของWalterไว้ อีกมือตบไปโดยตรง！
ฉาดนี้ ตบจนWalterหน้ามืดตาลาย ไม่เพียงแค่ครึ่งหน้าบวมขึ้นมา แม้แต่มุมปากและรูจมูกเริ่มมีเลือดไหลไม่หยุด
ในตอนที่เขามึนจนแทบจะลุกขึ้นไม่ไหวแล้วนั้น เย่เฉินดูแคลนออกมาว่า “จำไว้ ไม่ว่าผู้หยิงคนไหน ก็ไม่ใช่สิ่งที่แกจะเหยียดหยามเป็นว่าเล่นได้！”
เขาจับหน้าอย่างเจ็บปวด ด่าอย่างเกรี้ยวกราดว่า “สารเลว！มึงกล้าตบกู！กูโตมาขนาดนี้ ไม่มีใครกล้าแตะต้องกูแม้แต่นิ้วเดียว！นึกไม่ถึงว่ามึงไอ้สารเลวจะกล้าตบหน้ากูได้！”
เย่เฉินดูแคลน ยกมือขึ้นมาตบเขาอย่างหนักอีกครั้ง เห็นหน้าทั้งสองข้างของเขาบวมขึ้นสมมาตรกัน เหมือนกับหัวหมู จึงได้ดูแคลนว่า “พ่อแม่มึงไม่เคยสอนมึง ว่าอยู่ถิ่นของคนอื่น ต้องอ่อนน้อมถ่อมตนหรือไงวะ？”
Walterถูกตบจนมึนงงไม่หมด ในใจโมโหจนสุดขีดไปนานแล้ว
ขณะเดียวกันนี้ ในใจของเขาก็เสียใจมาก
เขารู้สึกว่าครั้งนี้ตัวเองพาการ์ดมา แต่เพราะมาเจอหวังตงเสวี่ยน ดังนั้นจึงไม่ได้ให้หวังตงเสวี่ยนขึ้นมา ไม่งั้น จะถูกเย่เฉินตบได้ไง？
Walterสูงยาวกำยำ เข้าฟิตเนสเป็นครั้งคราว พลังที่ต่อยออกไป มากกว่าผู้ใหญ่ทั่วไปไม่น้อย บวกกับตอนนี้เขาโมโห โบกมือจะเอาคืนด้วยจิตใต้สำนึก
เขาเหวี่ยงหมัด ชกไปที่สันจมูกของเย่เฉินอย่างแรง
เขาหน้าบูดบึ้ง ในใจวางแทกติกส์ คือต่อยสันจมูกของเย่เฉินให้หักก่อน！
เมื่อสันจมูกหักแล้ว ความเจ็บนั้น จะทำให้คนลืมตาไม่ขึ้น พลังในการต่อสู้ลดลงอย่างเร็ว！
รู้สึกเหมือนมดตัวหนึ่งถูกยักษ์กดไว้ที่ปลายนิ้ว ไม่มีความสามารถที่จะโต้ตอบได้แต่อย่างใด
Walterมองว่า แทบจะแกกฎธรรมชาติไปแล้ว！
เขามองว่า ต่อให้อีกฝ่ายจะมีพลังเยอะมาก ตนก็หลุดจากพันธนาการของอีกฝ่ายไม่ได้ แต่ตนออกแรงทั้งหมดไปดึงรั้นไว้ อย่างน้อยแขนของอีกฝ่ายก็ต้องขยับบ้างมั้ย？
ต่อให้อีกฝ่ายเป็นแชมป์โลก ก็ไม่มีทางแขนไม่ขยับ ในขณะที่ตนดึงรั้นอย่างรุนแรง
นาทีนี้Walterเพิ่งจะตระหนักได้ ว่าตนเจองานยากเข้าให้แล้ว！
ทักษะที่แปลกแบบนี้ ต่อให้เป็นการ์ดเข้าชาร์จพร้อมกับตัวเองก็ไร้ค่า！
ด้วยเหตุนี้เอง เขาเปลี่ยนเป็นอารมณ์ที่ประจบขึ้นทันที กล่าวอย่างสำนึกว่า “อาจารย์เย่ขอโทษจริงๆครับ！ผมเพิ่งมาได้ไม่นาน มีตาแต่หามีแววไม่ อย่าถือสาผมเลยนะครับ...”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...