ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2258
เย่เฉินจับหมัดของเขาแน่น ดูแคลนถามว่า “ไง? สู้ไม่ได้แล้วขี้ขลาดเหรอ? นี่คือสไตล์พฤติกรรมของตระกูลHorowitzของพวกแกอะไรนั่นเหรอ?”
Walterไม่คาดคิดว่าเย่เฉินจะกล้าเหยียดหยามตระกูลของตัวเอง ในใจก็เกรี้ยวกราดถึงขีดสุดเป็นธรรมดา
แต่ เขารู้ดีมาก ว่าฝีมือของตนกับเย่เฉินต่างกันมากจริงๆ ในตอนนี้ทำได้เพียงขี้ขลาดจึงจะลงความเสียหายลงได้มาก
ส่วนเกียรติที่เสียไป ไม่ต้องซีเรียสอะไร มากสุดรอให้มีโอกาสก็ค่อยเอาคืนร้อยเท่าพันเท่าก็ได้!
นึกถึงจุดนี้ เขายิ้มให้กล่าวทันทีว่า “อาจารย์เย่ครับ อย่างที่คุณว่า ที่สหรัฐอเมริกาตระกูลHorowitzมีอำนาจอยู่บ้าง แต่ที่นี่คือหัวเซี่ย คือเมืองจินหลิง ไม่ใช่ที่ๆผมจะทำอะไรตามอำเภอใจได้…”
พูดจบ เขาอ้อนวอนอย่างแสร้งทำเป็นจริงใจว่า “อาจารย์เย่ครับ ได้โปรดเห็นแก่การทำผิดครั้งแรกของผม และเห็นแก่การที่ได้ถูกคุณตบไปสองครั้ง ครั้งนี้ปล่อยผมไปเถอะครับ…”
เย่เฉินเห็นท่าทีที่หน้าของเขาบวมเป่งเป็นหัวหมู จึงได้ดูแคลนว่า “แกไม่ได้ตระหนักถึงความผิดที่ยิ่งใหญ่ของแกเลยว่าคืออะไร!ดังนั้น การขอโทษอย่างผิวเผินแบบแก ฉันมองว่า ก็เป็นแค่เทคนิคที่จะหลุดพ้นจากความยากลำบากก็เท่านั้น ไม่มีความจริงใจใดๆ!”
Walterตกใจจนหน้าซีด กล่าวว่า “อาจารย์เย่ครับ คุณเข้าใจผิดผมอยู่จริงๆนะครับ…ผม…ผมรู้สึกผิดแล้วจากใจจริง ขอโทษด้วยความจริงใจอย่างมหาศาลเลยครับ…”
เย่เฉินดูแคลน จากนั้นมือขวาบิดอย่างแรง ได้ยินเพียงเสียงแกร็ก ข้อมือของWalterเกิดเป็นเสียงแตกหักขึ้น
Walterเจ็บปวดจนร้องออกมาทันที แทบจะตะโกนร้องอย่างแตกสลาย “มือของฉัน! ทำ…ทำไมก็ต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย! ฉันขอโทษแกแล้วแท้ๆ!”
เย่เฉินมองเขา กล่าวเย็นชาว่า “คนที่แกควรจะขอโทษมากที่สุด ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นตงเสวี่ยน! แกบีบเธอด้วยไต เพื่อให้บรรลุเป้าหมายสกปรกที่ไม่อาจบอกใครได้ หรือแกไม่คิดจะขอโทษเธอหน่อยเหรอ?!”
เมื่อWalterได้ยิน รีบมองไปยังหวังตงเสวี่ยนที่อยู่ข้างๆ แล้วกล่าว “ตงเสวี่ยน…ผมผิดไปแล้ว! ผมรู้สึกผิดแล้วจริงๆครับ! กรุณาอย่าถือสาเลยนะครับ อีกอย่างช่วยขอร้องอาจารย์เย่ให้ผมด้วยนะ…ได้โปรด…”
นาทีนี้หวังตงเสวี่ยน มีจิตใจที่เห็นอกเห็นใจขึ้นมาบ้างไม่มากก็น้อย
เขามองเย่เฉิน กล่าวอย่างพยักหน้าเหมือนไก่จิกกล่าว “อาจารย์เย่สบายใจได้ครับ ต่อไปผมจะไม่มีทางปรากฏกายต่อหน้าคุณและตงเสวี่ยนอีกแล้วครับ…”
ตอนพูดคำพูดนี้ ในใจของWalterกลับคิดว่า “ได้ไอ้แซ่เย่ มึงแม่งกล้าต่อยกู แล้วยังกล้าหักข้อมือของกูอีก ถ้ากูไม่ฆ่ามึง กูแม่งจะไม่ใช่สกุลHorowitz!
ตอนนี้เย่เฉินกลับขี้เกียจจะฟังเขาพล่าม ผ่อนมือลง กล่าวอย่างไม่พอใจว่า “รีบไสหัวไปซะ! ไสหัวไปอย่าหยุด!”
Walterพยักหน้ารัวๆ “ครับๆๆ…ผมจะไสหัวไปเดี๋ยวนี้แหละครับ! ไปเดี๋ยวนี้…”
พูดพลาง ได้หันไปจะออกไปด้านนอก
ในขณะเดียวกันนี้ เย่เฉินขมวดคิ้วขึ้น จู่ๆก็ตวาดเรียกเขา “เดี๋ยว! ฉันถามอะไรแกหน่อย!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...