ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2258

เย่เฉินจับหมัดของเขาแน่น ดูแคลนถามว่า “ไง? สู้ไม่ได้แล้วขี้ขลาดเหรอ? นี่คือสไตล์พฤติกรรมของตระกูลHorowitzของพวกแกอะไรนั่นเหรอ?”

Walterไม่คาดคิดว่าเย่เฉินจะกล้าเหยียดหยามตระกูลของตัวเอง ในใจก็เกรี้ยวกราดถึงขีดสุดเป็นธรรมดา

แต่ เขารู้ดีมาก ว่าฝีมือของตนกับเย่เฉินต่างกันมากจริงๆ ในตอนนี้ทำได้เพียงขี้ขลาดจึงจะลงความเสียหายลงได้มาก

ส่วนเกียรติที่เสียไป ไม่ต้องซีเรียสอะไร มากสุดรอให้มีโอกาสก็ค่อยเอาคืนร้อยเท่าพันเท่าก็ได้!

นึกถึงจุดนี้ เขายิ้มให้กล่าวทันทีว่า “อาจารย์เย่ครับ อย่างที่คุณว่า ที่สหรัฐอเมริกาตระกูลHorowitzมีอำนาจอยู่บ้าง แต่ที่นี่คือหัวเซี่ย คือเมืองจินหลิง ไม่ใช่ที่ๆผมจะทำอะไรตามอำเภอใจได้…”

พูดจบ เขาอ้อนวอนอย่างแสร้งทำเป็นจริงใจว่า “อาจารย์เย่ครับ ได้โปรดเห็นแก่การทำผิดครั้งแรกของผม และเห็นแก่การที่ได้ถูกคุณตบไปสองครั้ง ครั้งนี้ปล่อยผมไปเถอะครับ…”

เย่เฉินเห็นท่าทีที่หน้าของเขาบวมเป่งเป็นหัวหมู จึงได้ดูแคลนว่า “แกไม่ได้ตระหนักถึงความผิดที่ยิ่งใหญ่ของแกเลยว่าคืออะไร!ดังนั้น การขอโทษอย่างผิวเผินแบบแก ฉันมองว่า ก็เป็นแค่เทคนิคที่จะหลุดพ้นจากความยากลำบากก็เท่านั้น ไม่มีความจริงใจใดๆ!”

Walterตกใจจนหน้าซีด กล่าวว่า “อาจารย์เย่ครับ คุณเข้าใจผิดผมอยู่จริงๆนะครับ…ผม…ผมรู้สึกผิดแล้วจากใจจริง ขอโทษด้วยความจริงใจอย่างมหาศาลเลยครับ…”

เย่เฉินดูแคลน จากนั้นมือขวาบิดอย่างแรง ได้ยินเพียงเสียงแกร็ก ข้อมือของWalterเกิดเป็นเสียงแตกหักขึ้น

Walterเจ็บปวดจนร้องออกมาทันที แทบจะตะโกนร้องอย่างแตกสลาย “มือของฉัน! ทำ…ทำไมก็ต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย! ฉันขอโทษแกแล้วแท้ๆ!”

เย่เฉินมองเขา กล่าวเย็นชาว่า “คนที่แกควรจะขอโทษมากที่สุด ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นตงเสวี่ยน! แกบีบเธอด้วยไต เพื่อให้บรรลุเป้าหมายสกปรกที่ไม่อาจบอกใครได้ หรือแกไม่คิดจะขอโทษเธอหน่อยเหรอ?!”

เมื่อWalterได้ยิน รีบมองไปยังหวังตงเสวี่ยนที่อยู่ข้างๆ แล้วกล่าว “ตงเสวี่ยน…ผมผิดไปแล้ว! ผมรู้สึกผิดแล้วจริงๆครับ! กรุณาอย่าถือสาเลยนะครับ อีกอย่างช่วยขอร้องอาจารย์เย่ให้ผมด้วยนะ…ได้โปรด…”

นาทีนี้หวังตงเสวี่ยน มีจิตใจที่เห็นอกเห็นใจขึ้นมาบ้างไม่มากก็น้อย