ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2262
เขาเป็นคนบงการอาโซ่งให้ฆ่าทิ้งด้วยตนเอง อย่างนั้นความผิดฐานฆ่าคนโดยเจตนาข้อนี้ของตนก็หนีไม่พ้นแล้ว!
เพราะอย่างไรในกฎหมายหัวเซี่ย การยุยงให้ผู้อื่นกระทำผิด ตัวการสำคัญต้องได้รับโทษ!
เขายุยงให้ลูกน้องฆ่าคน ต่อให้เขาไม่ได้ลงมือด้วยตัวเองก็ตาม หากว่าขึ้นศาลแล้ว ขั้นต่ำก็โทษจำคุกตลอดชีวิตแล้ว!
หากเพิ่มความผิดที่เคยวางยาพิษบิดาของหวังตงเสวี่ยนเข้าไปอีก อย่างนั้นเป็นไปได้ว่าอาจเป็นโทษประหารชีวิต...
คิดมาถึงตรงนี้ อารมณ์เขาพลันดิ่งลง คุกเข่าลงกับพื้นเสียงดังตุ้บ พร้อมกับร้องห่มร้องไห้พูดว่า “ฉันขอโทษ ทั้งหมดเป็นเพราะฉันเลอะเลือนไปชั่วขณะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ...”
เย่เฉินสะบัดฝ่ามือลงไปที่หน้าเขา แล้วซักถามว่า “แกบงการให้ลูกน้องฆ่าคน ยังจะบอกว่าตัวเองไม่ตั้งใจอีก? แกกำลังล้อฉันเล่นเหรอ?!”
Walterกุมใบหน้า ร้องห่มร้องไห้พูดว่า “ฉัน...ฉันก็แค่ถูกผีเข้าสิง...ฉันอยากได้หวังตงเสวี่ยน ฉันอยากให้หวังตงเสวี่ยนลาออกจากตี้เหากรุ๊ป มาช่วยขยายกิจการของตระกูลเราในหัวเซี่ย ฉันอยากให้เธอล้วงความลับทางธุรกิจของตี้เหากรุ๊ป ช่วยเหลือฉันให้ยืนได้อย่างมั่นคงในหัวเซี่ยด้วยความรวดเร็วที่สุด...ดังนั้น...ดังนั้นฉันถึงคิดแผนการนี้ออกมา อยากบีบให้เธอยอมจำนน...”
พอหวังตงเสวี่ยนได้ยินเช่นนี้ เจ้าตัวก็โกรธจนเกินต้าน!
หวังตงเสวี่ยนที่มักจะทำตัวสุภาพเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คนเสมอมา ในขณะนี้ควบคุมตัวเองไม่ได้โดยสิ้นเชิง เธอโกรธเสียจนตบหน้าWalterไปหนึ่งฉาด บริภาษด้วยความโมโหสุดขีด “เพราะอะไร?! เพราะอะไรนายต้องทำแบบนี้ด้วย?! ชีวิตของพ่อฉัน หรือว่าเป็นแค่เบี้ยที่นายเอาไว้ใช้ขยายธุรกิจของตัวเอง เติมเต็มสันดานเดรัจฉานของตัวเอง? ทำไมนายถึงปองร้ายแบบนี้?! นายบอกฉันสิ เพราะอะไร!!!”
มารดาของหวังตงเสวี่ยนฟังมาถึงตรงนี้ เจ้าหล่อนเลือดลมขึ้นด้วยความโมโหเช่นเดียวกัน เธอตัวสั่นด่าทอออกมาว่า “แก...ไอ้คนเดรัจฉาน!!! แกคืนชีวิตของสามีฉันมา!!!”
กล่าวจบ เธอก็รู้สึกศีรษะวิงเวียนขึ้นมาฉับพลัน ต่อมาก็สูญเสียความรู้สึกนึกคิด ล้มลงไปกับพื้นทันที
หวังตงเสวี่ยนสีหน้าตกใจสุดขีด ตะโกนออกมาอย่างไม่รู้ตัว “แม่!”
Walterยังคงเข้าใจในกฎหมายของหัวเซี่ยอยู่บ้าง หากมีโทษประหารชีวิต ต่อให้ปรับปรุงตัวอยู่ในคุก หากไม่ถึงยี่สิบปีก็อย่าได้คิดจะออกมา
แต่เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลหมื่นล้านในสหรัฐ ที่ผ่านมามีชีวิตอย่างลูกคุณหนูที่อยู่บนจุดสูงสุดใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายทำตัวตามอำเภอใจไร้เหตุผลอย่างไรก็ได้ หากให้เขาติดคุกยี่สิบกว่าปี ฆ่าเขาให้ตายไปเสียเลยยังจะดีกว่า!
หวังตงเสวี่ยนได้ยินคำอ้อนวอนของเขา ก็พลันโกรธจนตัวสั่นขึ้นมาทันที!
เธอจ้องWalterเขม็ง ด่าทอด้วยเสียงเย็นชาว่า “ฉันจะบอกให้นะWalter! ไม่ว่าอย่างไร ฉันไม่มีทางยอมให้นายหลุดพ้นจากการลงโทษทางกฎหมายไปได้! นายรอก่อน ฉันจะโทรแจ้งตำรวจให้มาจับนายเดี๋ยวนี้!”
Walterตกใจจนร้องไห้โฮ พลางร้องโหยหวนออกมาว่า “อย่านะตงเสวี่ยน...ฉันขอร้องเธอล่ะตงเสวี่ยน... อย่าส่งตัวฉันให้ตำรวจเลยนะ! ต่อให้เธอไม่ยกโทษให้ฉันก็ตาม ก็ต้องคิดถึงชีวิตของคุณลุงด้วย! หากฉันถูกจับตัวไปจริง ใครจะไปหาไตให้เธอ?! ใครจะมาช่วยชีวิตพ่อเธอกัน?! เธอในฐานะลูกสาว คงไม่อาจมองพ่อเธอตายไปเฉยๆ ได้หรอกนะ?!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...