ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2262

เขาเป็นคนบงการอาโซ่งให้ฆ่าทิ้งด้วยตนเอง อย่างนั้นความผิดฐานฆ่าคนโดยเจตนาข้อนี้ของตนก็หนีไม่พ้นแล้ว!

เพราะอย่างไรในกฎหมายหัวเซี่ย การยุยงให้ผู้อื่นกระทำผิด ตัวการสำคัญต้องได้รับโทษ!

เขายุยงให้ลูกน้องฆ่าคน ต่อให้เขาไม่ได้ลงมือด้วยตัวเองก็ตาม หากว่าขึ้นศาลแล้ว ขั้นต่ำก็โทษจำคุกตลอดชีวิตแล้ว!

หากเพิ่มความผิดที่เคยวางยาพิษบิดาของหวังตงเสวี่ยนเข้าไปอีก อย่างนั้นเป็นไปได้ว่าอาจเป็นโทษประหารชีวิต...

คิดมาถึงตรงนี้ อารมณ์เขาพลันดิ่งลง คุกเข่าลงกับพื้นเสียงดังตุ้บ พร้อมกับร้องห่มร้องไห้พูดว่า “ฉันขอโทษ ทั้งหมดเป็นเพราะฉันเลอะเลือนไปชั่วขณะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ...”

เย่เฉินสะบัดฝ่ามือลงไปที่หน้าเขา แล้วซักถามว่า “แกบงการให้ลูกน้องฆ่าคน ยังจะบอกว่าตัวเองไม่ตั้งใจอีก? แกกำลังล้อฉันเล่นเหรอ?!”

Walterกุมใบหน้า ร้องห่มร้องไห้พูดว่า “ฉัน...ฉันก็แค่ถูกผีเข้าสิง...ฉันอยากได้หวังตงเสวี่ยน ฉันอยากให้หวังตงเสวี่ยนลาออกจากตี้เหากรุ๊ป มาช่วยขยายกิจการของตระกูลเราในหัวเซี่ย ฉันอยากให้เธอล้วงความลับทางธุรกิจของตี้เหากรุ๊ป ช่วยเหลือฉันให้ยืนได้อย่างมั่นคงในหัวเซี่ยด้วยความรวดเร็วที่สุด...ดังนั้น...ดังนั้นฉันถึงคิดแผนการนี้ออกมา อยากบีบให้เธอยอมจำนน...”

พอหวังตงเสวี่ยนได้ยินเช่นนี้ เจ้าตัวก็โกรธจนเกินต้าน!

หวังตงเสวี่ยนที่มักจะทำตัวสุภาพเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คนเสมอมา ในขณะนี้ควบคุมตัวเองไม่ได้โดยสิ้นเชิง เธอโกรธเสียจนตบหน้าWalterไปหนึ่งฉาด บริภาษด้วยความโมโหสุดขีด “เพราะอะไร?! เพราะอะไรนายต้องทำแบบนี้ด้วย?! ชีวิตของพ่อฉัน หรือว่าเป็นแค่เบี้ยที่นายเอาไว้ใช้ขยายธุรกิจของตัวเอง เติมเต็มสันดานเดรัจฉานของตัวเอง? ทำไมนายถึงปองร้ายแบบนี้?! นายบอกฉันสิ เพราะอะไร!!!”

มารดาของหวังตงเสวี่ยนฟังมาถึงตรงนี้ เจ้าหล่อนเลือดลมขึ้นด้วยความโมโหเช่นเดียวกัน เธอตัวสั่นด่าทอออกมาว่า “แก...ไอ้คนเดรัจฉาน!!! แกคืนชีวิตของสามีฉันมา!!!”

กล่าวจบ เธอก็รู้สึกศีรษะวิงเวียนขึ้นมาฉับพลัน ต่อมาก็สูญเสียความรู้สึกนึกคิด ล้มลงไปกับพื้นทันที

หวังตงเสวี่ยนสีหน้าตกใจสุดขีด ตะโกนออกมาอย่างไม่รู้ตัว “แม่!”