ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2263
เผชิญหน้ากับการดิ้นรนเฮือกสุดท้ายของWalter เย่เฉินกล่าวอย่างไม่แยแสว่า “Walter แกวางใจ ไม่มีไตของแก พ่อของตงเสวี่ยนก็ไม่มีทางตาย!”
Walterส่ายหน้าแรงๆ ทีหนึ่ง พูดอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยมว่า “เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด! ไตRH- หาได้ยากมาก ไม่มีไตของฉัน เขาก็ได้แต่รอความตาย!”
กล่าวจบ เขาก็รีบคุกเข่าตรงหน้าหวังตงเสวี่ยน ร้องห่มร้องไห้พูดว่า “ตงเสวี่ยน ฉันขอร้องเธอล่ะ ขอเพียงเธอยอมปล่อยทางรอดให้ฉันสักทางหนึ่ง ไม่เอาฉันไปส่งให้ตำรวจ ฉันมอบเงินให้เธอได้เลยร้อยล้านดอลลาร์! ขอร้องเธอล่ะ อย่าส่งตัวฉันให้ตำรวจเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นชีวิตฉันคงได้จบเห่แล้ว...”
หวังตงเสวี่ยนกำลังจะปฏเสธ เย่เฉินที่อยู่ด้านข้างก็ยิ้มน้อยๆ แล้วกล่าวว่า “Walterแกวางใจได้เลย ฉันจะไม่มอบตัวแกให้กับตำรวจเด็ดขาด!”
Walterยังนึกว่าคำสัญญาร้อยล้านดอลลาร์ของตนได้ผล จึงรีบร้อนกล่าวว่า “อาจารย์เย่ ขอเพียงคุณปล่อยให้ผมไปจากจินหลิง หลังผมไปถึงอเมริกาแล้ว จะรีบโอนเงินร้อยล้านดอลลาร์ให้คุณทันที!”
เย่เฉินโบกมือ “เพื่อนยาก นายอย่าเข้าใจผิดเป็นอันขาด ที่ฉันพูดหมายถึงไม่มอบตัวนายให้ตำรวจ แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะปล่อยนายไป นี่เป็นคนละเรื่องกัน”
Walterมองเย่เฉินอย่างหวาดกลัวสุดขีด โพล่งถามออกมาว่า “งั้นนาย...นายจะเอายังไง...”
เย่เฉินยิ้มกล่าวว่า “ไม่ต้องร้อนใจไป ฉันจะเอายังไง อีกเดี๋ยวนายก็จะรู้เอง”
พูดจบ เย่เฉินก็จับคอเสื้อเขาไว้ ซักถามเสียงเฉียบขาด “ฉันขอถามแก หนนี้ที่มาโรงพยาบาลชุมชน พาคนมาด้วยกี่คน? หากพูดขาดไปหนึ่งคนหรือเกินไปหนึ่งคน ฉันจะให้คนตัดแขนแกข้างหนึ่ง!”
Walterตกใจจนตัวสั่น รีบพูดว่า “มีบอดี้การ์ดพ่วงหน้าที่คนขับรถ รวมทั้งหมดห้าคน...”
เย่เฉินเค้นถามต่อ “คนล่ะ อยู่ไหน?”
Walterพูดตามตรง “คน...คนอยู่ในรถหน้าประตูอาคารชั้นล่างทั้งหมด มีรถทั้งหมดสองคัน คันหนึ่งเป็นโรลส์-รอยซ์ อีกคันเป็นบูอิค..”
เย่เฉินพยักหน้า ตั้งกลุ่มในวีแชทขึ้นมากลุ่มหนึ่ง ดึงเฉินจื๋อข่ายกับหงห้าเข้ามา จากนั้นก็ส่งข้อความเสียงไปในกลุ่มนั้น
หลังคนทั้งสองได้รับ ก็รีบออนไลน์เข้ามาทันที พากันส่งข้อความเสียงมาถามว่า “คุณชาย คุณมีสิ่งใดจะสั่งครับ?”
เย่เฉินกล่าวอย่างจริงจัง “เหล่าเฉิน หงห้า รีบส่งลูกน้องพร้อมอาวุธของพวกนายออกมา ช่วยจับตัวลูกน้องทั้งหมดของWalter Horowitzให้ฉันที อย่าให้หนีรอดไปได้แม้แต่คนเดียว!”
พูดเสร็จ เขาก็อธิบายต่อว่า “ทรัพย์สินทั้งหมดที่ตระกูลHorowitzมีในครอบครอง รวมแล้วก็ประมาณหมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ อยู่ในอเมริกาแม้แต่สองร้อยอันดับแรกก็ยังไม่ติด แต่ตระกูลพวกเขากลับมีภูมิหลังที่พิเศษอยู่บ้าง”
เย่เฉินเค้นถาม “ภูมิหลิงพิเศษยังไง?”
เฉินจื๋อข่ายอธิบายว่า “ตระกูลHorowitzกับตระกูลรอธส์ไชลด์ มากน้อยอย่างไรก็มีความเกี่ยวข้องกันเป็นญาติอยู่บ้าง”
“หา?”
พอได้ยินตระกูลรอธส์ไชลด์ ในใจเย่เฉินอดไม่ได้ที่จะกระตุกขึ้นมา
เขารู้ ช่วงเวลาที่โชติช่วงที่สุดของบิดาก่อนตาย ก็คือการนำพาตระกูลเย่ รวมถึงตระกูลอื่นๆ ในหัวเซี่ย ร่วมกันต่อต้านการรุกรานทางเศรษฐกิจของตระกูลรอธส์ไชลด์
ครั้งนั้น เขาทำให้ตระกูลรอธส์ไชลด์ต้องประสบกับการสูญเสียเงินทองและขายหน้าครั้งใหญ่
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...