ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2268
“ขุมกำลังของตระกูลเย่ แข็งแกร่งกว่าตระกูลHorowitzอย่างน้อยหลายสิบเท่า!”
คิดมาถึงตรงนี้ Walterถึงเพิ่งรู้สึกตัวอย่างจริงจัง แท้จริงแล้วตนนั้นน่าเศร้าและน่าขันมากเพียงใด
คิดเอาเองว่ามาที่จินหลิงแล้ว ขอเพียงหลบซ่อนเฉินจื๋อข่ายก็สามารถทำทุกอย่างได้ตามใจปรารถนา แต่คิดไม่ถึงว่าชั่วประเดี๋ยวเดียวถึงกับไปแหย่ถูกคุณชายตระกูลเย่เข้า!
ด้วยเหตุนี้ ทางหนึ่งเขาจึงตบหน้าตัวเองแรงๆ ไม่หยุด ทางหนึ่งก็ร้องไห้พูดว่า “คุณชายเย่ เป็นผมที่ตาไร้แวว คิดไม่ถึงว่าจะไปหยาบคายใส่คุณเข้า ผมไม่รู้ว่าหวังตงเสวี่ยนเป็นเพื่อนของคุณ หากผมรู้ล่ะก็ ถึงตีผมให้ตาย ผมก็ไม่มีทางคิดแผนการใดๆ กับเธอ...”
เย่เฉินยิ้มแล้วถามเขาว่า “งั้นแกรู้ไหมว่าตี้เหากรุ๊ปก็เป็นธุรกิจของฉันเช่นกัน?”
“หา?!” Walterเบิกตากว้าง พูดโพล่งออกมาว่า “อันนี้...อันนี้...อันนี้ผมไม่รู้จริงๆ นะครับคุณชายเย่...หากผมรู้ ต่อให้คุณมอบความกล้าให้ผม ผมก็ไม่กล้าคิดชั่วกับตี้เหากรุ๊ปเหมือนกัน...”
ก่อนที่Walterจะมา ก็ตั้งใจสืบภูมิหลังของตี้เหากรุ๊ปมาเป็นพิเศษ
แต่เพราะว่าบริษัทแห่งนี้ตระกูลเย่เป็นผู้ซื้อมาแล้วมอบให้เย่เฉิน ดังนั้นจึงไม่ได้เข้าไปอยู่ในทรัพย์สินของตระกูลเย่เอง
เขาสืบไปสืบมาจึงสืบไม่เจอภูมิหลัง เลยนึกว่าเป็นเพียงธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของคนในท้องที่แห่งหนึ่ง
ประกอบกับเขาคิดว่าจะยืนอยู่ในหัวเซี่ยได้มั่นคงอย่างรวดเร็ว ถึงขั้นบรรลุผลกำไรได้อย่างรวดเร็วด้วยซ้ำ อีกทั้งหวังตงเสวี่ยนก็เป็นรองประธานของตี้เหากรุ๊ปพอดิบพอดี ดังนั้นเขาจึงเกิดความคิดกับหวังตงเสวี่ยนขึ้นมา
เขามักรู้สึกว่าขอเพียงหวังตงเสวี่ยนถูกตนควบคุมไว้ได้ ตนจะไม่เพียงได้ครอบครองหวังตงเสวี่ยน ยังสามารถดูดเลือดส่วนหนึ่งจากตัวตี้เหากรุ๊ปได้ด้วย เพื่อใช้มาเพิ่มพลังให้กับตนเองอย่างรวดเร็ว
แต่เขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่าบริษัทที่ตนอยากดูดเลือด ถึงก้บเป็นธุรกิจของคุณชายตระกูลเย่!
แบบนี้ก็เหมือนกับหนูตัวหนึ่ง โหยหาอาหารของเสือโดยไม่ประมาณกำลังของตนเอง ช่างรนหาที่ตายโดยแท้!
ยามนี้เฉินจื๋อข่ายมองWalterแวบหนึ่ง ในดวงตาเจือแววสงสารอยู่หลายส่วน พลางลอบตรึกตรองอยู่ในใจ “Walterผู้นี้ก็นับได้ว่าหล่อเหลาสง่างาม ท่าทางมีความสามารถ ประกอบกับที่บ้านก็เป็นนักธุรกิจใหญ่ เดินทีอนาคตควรไปได้ไกลกว่านี้”
“ถึงเวลานั้น พวกเขาจะต้องไม่ปล่อยคุณไปแน่ พวกเขาจะทำให้คุณตายอย่างน่าเวทนา!”
พอเฉินจื๋อข่ายได้ยินเช่นนี้ ก็ตบหน้าWalterด้วยความโมโหไปหนึ่งฉาด พร้อมกล่าวเสียงเย็นว่า “แกรนหาที่ตายใช่ไหม? ความตายมาเยือนที่หัวกบาลแล้ว ยังกล้าพูดจาอวดดีกับคุณชายอีก เชื่อไหมว่าฉันตัดลิ้นแกได้?!”
เวลานี้เย่เฉินโบกมือตัดบทเฉินจื๋อข่าย พลางกล่าวเสียงเรียบว่า “เหล่าเฉิน เขาอยากพูดอะไรก็ให้เขาพูดไป”
Walterตะโกนขึ้นอย่างยากจะปกปิดความตื่นตระหนกว่า “ฉันพูดจบแล้ว! ทางที่ดีคุณควรคิดใคร่ครวญให้หนัก ต้องการจะล่วงเกินทั้งตระกูลรอธส์ไชลด์เพราะผมจริงๆ ใช่ไหม?”
เย่เฉินพยักหน้า ก่อนจะยิ้มน้อยๆ แล้วพูดอย่างใคร่ครวญว่า “ขอบอกแกตามตรง ฉันไม่กลัวที่จะล่วงเกินตระกูลรอธส์ไชลด์เลย เพราะต่อให้พวกเขาไม่มาหาฉัน ช้าเร็วฉันก็ต้องไปหาพวกเขาเอง!”
พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็ชะงักไปเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยวทั้งยังเต็มไปด้วยความโอหังว่า “ฉันยังมีหนี้เลือด ต้องการค่อยๆ คิดบัญชีทบต้นทบดอกกับตระกูลรอธส์ไชลด์!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...