ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2275

เย่เฉินกลับไม่เก็ทในจุดที่ซุนยู่ฟางพูดไปชั่วขณะ เพียงแค่ได้ยินเธอพูดเช่นนี้ ในใจจะมากจะน้อยก็รู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง

เพราะอย่างไรหวังตงเสวี่ยนก็เป็นพนักงานของตน

แม้ตี้เหากรุ๊ปจะเป็นของตน แต่การขับเคลื่อน การดูแล การพัฒนาทั้งหมดในตี้เหากรุ๊ปแทบจะอยู่ในการดูแลของหวังตงเสวี่ยนเพียงคนเดียวทั้งหมด

ภายใต้การเปรียบเทียบ ตนก็คือผู้โบกมือสั่งการ

หากเป็นไปตามที่ซุนยู่ฟางพูดจริง ให้หวังตงเสวี่ยนลางายไปค้นหาความรัก ไปท่องเที่ยวรอบโลก นั่นก็เท่ากับการโยนตี้เหากรุ๊ปทิ้งไปด้านหลัง

จากใจจริงของเขา ย่อมไม่หวังให้เหตุการณ์เป็นเช่นนี้ เพราะอย่างไรใครจะยอมให้บุคลากรมีความสามารถของตนไม่ทำเรื่องสำคัญ กลับวิ่งออกไปท่องเที่ยวรอบโลก

ทว่าภายในใจเขาก็เข้าใจดี อย่างไรก็เป็นการพูดคุยเป็นเพื่อนพ่อแม่ของหวังตงเสวี่ยน ดังนั้นแค่เออออไปกับพวกเขาก็พอแล้ว

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงหัวเราะแล้วกล่าวว่า “ที่คุณน้าพูดมามีเหตุผลมาก อันที่จริงอายุยังน้อยก็ควรออกไปท่องโลกให้มากสักหน่อย เสพสุขกับชีวิตบ้าง...”

พอซุ่นยู่ฟางได้ยินเบ่เฉินพูดเช่นนี้ ก็พยักหน้าหัวเราะฮ่าๆ ทันทีแล้วกล่าวว่า “ถูกต้อง! ดูเหมือนว่าคยามคิดของเสี่ยวเย่กับน้าจะเหมือนกัน อีกเดี๋ยวนะ เธอก็ช่วยน้าเกลี้ยกล่อมตงเสวี่ยนให้มากๆ อย่างไรเธอเองก็ทำร้านค้าเอกชน ร้านค้าเอกชนมีเวลาค่อนข้างอิสระ รอตงเสวี่ยนลางาน หรือลาพักยาว พวกเธอสองคนก็สามารถออกไปเที่ยวด้วยกันได้”

“ผม?” เย่เฉินชะงักไป อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะแล้วกล่าวว่า “คุณน้าครับ เวลาของผมเองก็ไม่ได้อิสระอย่างที่คุณคิด ปกติยังคงมีเรื่องมากมาย...”

ซุนยู่ฟางโบกมือ กล่าวอย่างจริงจังว่า “เธอฟังน้าแนะนำสักประโยค อายุอย่างพวกเธอนี้ หากไม่เสพสุขกับการใช้ชีวิตให้มากๆ รออนาคตแต่งงานมีลูก งั้นก็คงได้ถูกผูกไว้จนตายแน่แล้ว!”

กล่าวจบ ซุนยู่ฟางก็อดทอดถอนใจไม่ได้ “ฉันกับพ่อของตงเสวี่ยนตั้งแต่ตอนที่ฉันตั้งท้องตงเสวี่ยน ก็เหน็ดเหนื่อยกังวลต่างๆ นาๆ เวลานั้นคิดว่าคลอดออกมาก็คงสบายขึ้น แต่ที่ไหนได้พอคลอดออกมากลับเหนื่อยกว่าเดิม...”

“ต่อมานะ พวกเราก็คิดว่า รอลูกขึ้นอนุบาลก็คงดีขึ้นแล้ว แต่เอาเข้าจริงพอเธอเข้าอนุบาล ก็พบเจอแต่เรื่องยุ่งยากขึ้นกว่าเดิม!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน