ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2275
เย่เฉินกลับไม่เก็ทในจุดที่ซุนยู่ฟางพูดไปชั่วขณะ เพียงแค่ได้ยินเธอพูดเช่นนี้ ในใจจะมากจะน้อยก็รู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง
เพราะอย่างไรหวังตงเสวี่ยนก็เป็นพนักงานของตน
แม้ตี้เหากรุ๊ปจะเป็นของตน แต่การขับเคลื่อน การดูแล การพัฒนาทั้งหมดในตี้เหากรุ๊ปแทบจะอยู่ในการดูแลของหวังตงเสวี่ยนเพียงคนเดียวทั้งหมด
ภายใต้การเปรียบเทียบ ตนก็คือผู้โบกมือสั่งการ
หากเป็นไปตามที่ซุนยู่ฟางพูดจริง ให้หวังตงเสวี่ยนลางายไปค้นหาความรัก ไปท่องเที่ยวรอบโลก นั่นก็เท่ากับการโยนตี้เหากรุ๊ปทิ้งไปด้านหลัง
จากใจจริงของเขา ย่อมไม่หวังให้เหตุการณ์เป็นเช่นนี้ เพราะอย่างไรใครจะยอมให้บุคลากรมีความสามารถของตนไม่ทำเรื่องสำคัญ กลับวิ่งออกไปท่องเที่ยวรอบโลก
ทว่าภายในใจเขาก็เข้าใจดี อย่างไรก็เป็นการพูดคุยเป็นเพื่อนพ่อแม่ของหวังตงเสวี่ยน ดังนั้นแค่เออออไปกับพวกเขาก็พอแล้ว
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงหัวเราะแล้วกล่าวว่า “ที่คุณน้าพูดมามีเหตุผลมาก อันที่จริงอายุยังน้อยก็ควรออกไปท่องโลกให้มากสักหน่อย เสพสุขกับชีวิตบ้าง...”
พอซุ่นยู่ฟางได้ยินเบ่เฉินพูดเช่นนี้ ก็พยักหน้าหัวเราะฮ่าๆ ทันทีแล้วกล่าวว่า “ถูกต้อง! ดูเหมือนว่าคยามคิดของเสี่ยวเย่กับน้าจะเหมือนกัน อีกเดี๋ยวนะ เธอก็ช่วยน้าเกลี้ยกล่อมตงเสวี่ยนให้มากๆ อย่างไรเธอเองก็ทำร้านค้าเอกชน ร้านค้าเอกชนมีเวลาค่อนข้างอิสระ รอตงเสวี่ยนลางาน หรือลาพักยาว พวกเธอสองคนก็สามารถออกไปเที่ยวด้วยกันได้”
“ผม?” เย่เฉินชะงักไป อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะแล้วกล่าวว่า “คุณน้าครับ เวลาของผมเองก็ไม่ได้อิสระอย่างที่คุณคิด ปกติยังคงมีเรื่องมากมาย...”
ซุนยู่ฟางโบกมือ กล่าวอย่างจริงจังว่า “เธอฟังน้าแนะนำสักประโยค อายุอย่างพวกเธอนี้ หากไม่เสพสุขกับการใช้ชีวิตให้มากๆ รออนาคตแต่งงานมีลูก งั้นก็คงได้ถูกผูกไว้จนตายแน่แล้ว!”
กล่าวจบ ซุนยู่ฟางก็อดทอดถอนใจไม่ได้ “ฉันกับพ่อของตงเสวี่ยนตั้งแต่ตอนที่ฉันตั้งท้องตงเสวี่ยน ก็เหน็ดเหนื่อยกังวลต่างๆ นาๆ เวลานั้นคิดว่าคลอดออกมาก็คงสบายขึ้น แต่ที่ไหนได้พอคลอดออกมากลับเหนื่อยกว่าเดิม...”
“ต่อมานะ พวกเราก็คิดว่า รอลูกขึ้นอนุบาลก็คงดีขึ้นแล้ว แต่เอาเข้าจริงพอเธอเข้าอนุบาล ก็พบเจอแต่เรื่องยุ่งยากขึ้นกว่าเดิม!”
เย่เฉินพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ในวัยเด็ก เขาเองก็มีความฝันที่สวยงามอยู่มากมายเช่นกัน
การอบรมเลี้ยงดูที่พ่อแม่ปฏิบัติต่อเขา ไม่เคยลัดขั้นตอนหรือคาดหวังในตัวลูกชายว่าจะได้เป็นใหญ่เป็นโต
สมัยเด็ก แม่มักจะบอกเขาเสมอว่า ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก โลกกว้างใหญ่ หวังว่าเขาสามารถเป็นคนที่มีความสุขได้ สามารถเดินทางไปได้ทั่วโลก สุดท้ายก็เก็บเกี่ยวความสุข ไม่เสียทีที่เกิดมาชาตินี้แล้ว
หากไม่เกิดอุบัติเหตุเหล่านั้นขึ้น ด้วยกำลังทรัพย์ของตระกูลเย่ เพียงพอจะประคับประคองการดำเนินชีวิตอย่างอิสระตั้งแต่เด็กจนโตของเย่เฉิน เพียงพอที่จะสนับสนุนตอนที่เขาอายุยี่สิบกว่าปี เพื่อไปค้นหาความฝันของตัวเอง
ซึ่งเย่เฉินไม่เห็นเงินอยู่ในสายตามาตลอด ดังนั้นหลังจากเขาโตเป็นผู้ใหญ่ เป็นไปได้ว่าคงไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการแย่งชิงของตระกูล
หากเป็นเช่นนี้ล่ะก็ เขาในตอนนี้ เป็นไปได้มากว่าอาจหลงใหลกับการท่องเที่ยวไปทั่วโลกอยู่ทุกวัน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...