ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2276

อาจจะไปพิชิตภูเขาเอเวอเรตต์ และอาจไปเล่นสกีที่ภูเขาแอลป์ ไปเที่ยวพักผ่อนที่ฝรั่งเศส ไปสำรวจขั้วโลกใต้หรือไปดำน้ำที่เกาะตาฮิติ

แต่อุบัติเหตุในครั้งนั้น ทำให้ชีวิตของเขาพลิกผันเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดิน

เดิมทีเขาคือลูกคุณหนูตระกูลเศรษฐีอยู่บนจุดสูงสุดของโลกใบนี้ หกเจ็ดพันล้านคนทั่วโลก คนที่สามารถมีชาติกำเนิดดีขนาดนี้ มีไม่เกินร้อยคน

แต่ว่าหลังอายุแปดขวบ เขาก็กลายเป็นเด็กกำพร้าที่น่าสงสารและน่าเวทนาที่สุด

เทียบกับเด็กกำพร้าคนอื่นๆ แล้ว ชีวิตของเขาลำบากมากกว่านัก

นี่เป็นเพราะเขาไม่เพียงไร้พ่อไร้แม่เหมือนกับเด็กกำพร้าคนอื่นๆ แต่ยังต้องใช้ชีวิตอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเหมือนคนอื่นๆ ด้วย

ภายในใจของเขาในวัยเด็ก ยังต้องแบกรับความเจ็บปวดทรมานที่พ่อกับแม่ถูกฆาตกรรมอยู่เป็นนิจ แบกรับความเคียดแค้นที่อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ แบกรับการหล่นลงมาจากสวรรค์ลงสู่นรก

พริบตาเดียว ก็ผ่านมาแล้วสิบเก้าปี

เด็กชายตัวเล็กๆ ที่ยืนร้องไห้ปริ่มจะขาดใจอยู่หน้าประตูสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าคนนั้น ปัจจุบันนี้ได้เติบใหญ่กลายเป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบเจ็ดปีคนหนึ่ง

ดังเช่นที่ซุนยู่ฟางพูด ชีวิตคนเราช่วงอายุที่สวยงามที่สุด อยู่ระหว่างยี่สิบปีถึงสามสิบปี แต่สำหรับเย่เฉินแล้ว เวลาสิบปีนี้ได้ผ่านไปเจ็ดปีแล้ว

เย่เฉินเอามือแตะที่หน้าอกแล้วอดถามตัวเองอย่างห้ามไม่ได้ “เจ็ดปีที่ผ่านมานี้ ฉันไม่มีโอกาสได้เสพสุขกับชีวิต แล้วหลังจากนี้อีกสามปีล่ะ? หากสามปีนี้ความแค้นใหญ่หลวงของพ่อแม่ยังไม่ได้สะสาง อย่างนั้นเวลาสิบปีของฉัน ก็คงจะผ่านไปทั้งอย่างนี่แล้ว...”

พอคิดมาถึงตรงนี้ ในใจของเย่เฉินจะมากจะน้อยก็รู้สึกหดหู่อยู่บ้าง