ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2278
ข้อดีของคนมีความรู้คือ แม้เธอไม่จำเป็นต้องเข้าใจเรื่องทางการแพทย์ แต่เธอก็รู้จักและวินิจฉัยเรื่องราวมากมายได้แม่นยำกว่าคนทั่วไป
หวังตงเสวี่ยนเดินขึ้นหน้ามาประคองมารดา ร้องไห้ไปพลางพูดไปพลาง “แม่คะ แม่วางใจ เย่เฉินช่วยชีวิตพ่อ ต่อไปหนูจะเป็นวัวเป็นม้าตอบแทนเขา...”
ซุนยู่ฟางพยักหน้าเบาๆ สะอึกสะอื้นกล่าวว่า “เสี่ยวเย่ ต่อไปเธอก็คือผู้มีพระคุณของครอบครัวเรา...”
หวังเฉิงหย่วนที่อยู่บนเตียงคนไข้ก็อดขอบตาแดงอย่างห้ามไม่ได้เช่นกัน พลางกล่าวขึ้นอย่างจริงจัง “เสี่ยวเย่ ชีวิตนี้ของลุงเป็นเธอที่ช่วยไว้ ต่อไปหากเธอมีสิ่งใดที่ต้องการให้ลุงช่วย ก็โปรดบอกลุงมาได้เลย ลุงพร้อมพลีชีพทำมันอย่างไม่ลังเล!”
เย่เฉินยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ พร้อมกล่าวขึ้นอย่างจริงจัง “คุณลุงคุณน้ากล่าวหนักไปแล้ว ตงเสวี่ยนเป็นเพื่อนผม นี่เป็นเพียงการช่วยเหลือกันระหว่างเพื่อนเท่านั้นเองครับ ปกติตงเสวี่ยนก็ช่วยเหลือผมไม่น้อย นี่จึงนับเป็นการตอบแทนน้ำใจเธอ”
หวังตงเสวี่ยนได้ยินเช่นนี้ ในสจก็รู้สึกตื้นตันเป็นอย่างยิ่ง
เธอรู้ความหมายในคำพูดของเย่เฉิน จะต้องเป็นเพราะคิดว่าตนช่วยเขาดูแลตี้เหากรุ๊ปสิ้นเปลืองความคิดไม่น้อย
แต่ที่ในใจเธอรู้ชัดเจนดีก็คือ “การดูแลตี้เหากรุ๊ปทั้งหมดคือหน้าที่ของพนักงานอย่างฉัน เป็นเรื่องที่อยู่ในความรับผิดชอบของฉัน...”
“ฉันรับเงินเดือนจากคุณชายแล้ว ก็ต้องรับใช้ตี้เหากรุ๊ป นี่เป็นสัจธรรมที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ ดังนั้นจึงไม่นับว่าเป็นการช่วยเหลือคุณชายโดยสิ้นเชิง”
“มิหนำซ้ำ คุณชายเพิ่งจะรับช่วงต่อตี้เหากรุ๊ปได้ไม่นานนัก จึงเพิ่มเงินเดือนให้ฉันเท่าหนึ่ง ฉันทุ่มเททำงานให้เขา ยังไม่ใช่เรื่องสมควรอีกเหรอ...”
ตอนที่เธอกำลังละอายใจอย่างสุดแสนนั้น ที่ด้านข้างหัวหน้าฝ่ายเฉินที่ไม่ได้พูดอะไรมาตลอด ก็รวบรวมความกล้าถามขึ้นมาว่า “น้องชายคนนี้ ขอถามคำถามหนึ่งได้หรือไม่?”
หวังตงเสวี่ยนรีบส่งหัวหน้าฝ่ายเฉินออกไป พอหลังจากที่เธอกลับเข้ามาใหม่ เย่เฉินก็เอ่ยปากกล่าวว่า “คุณลุง คุณน้า ตงเสวี่ยน เวลาไม่เช้าแล้วจริงๆ ผมเองก็ต้องกลับก่อนแล้ว”
ซุนยู่ฟางรีบร้อนกล่าวว่า “อั้ยหยาเสี่ยวเย่ รีบร้อนไปทำไม นั่งอีกเดี๋ยวเถอะ!”
หวังตงเสวี่ยนที่อยู่ด้านข้าง เกิดกลัวว่ามารดาจะแสดงออกว่าชอบใจเย่เฉินมากเกินไป ด้วยเหตุนี้จึงรีบร้อนพูดว่า “แม่คะ นี่เป็นห้องคนไข้ของโรงพยาบาล ไม่ใช่บ้านตัวเองสักหน่อย มีที่ไหนรั้งคนให้นั่งในห้องคนไข้เพิ่มอีกเดี๋ยวกัน?”
กล่าวจบ เธอก็รีบร้อนกล่าวว่า “อีกอย่าง ตอนนี้ร่างกายพ่อก็หายดีเป็นปลิดทิ้งแล้ว พวกเราควรรีบทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลเพื่อกลับบ้านดีกว่า หนูรู้สึกว่าระยะนี้โรงพยาบาลจะแออัดเกินไปแล้ว หนูไม่อยากจะอยู่นานแม้แต่นาทีเดียว”
พอซุนยู่ฟางได้ยินเช่นนี้ ก็ได้แต่กล่าวกับเย่เฉินอย่างเสียดายอยู่บ้าง “เสี่ยวเย่ งั้นวันนี้น้าจะไม่รั้งเธอไว้แล้ว พรุ่งนี้น้าจะทำอาหารมื้อใหญ่เพื่อขอบคุณเธอที่บ้าน เธอจะต้องมาให้ได้นะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...