ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2279

เย่เฉินคิดไม่ถึงว่าจู่ๆ ซุนยู่ฟางจะเชิญตนไปกินข้าวที่บ้านของเธอ

กำลังคิดจะหาข้ออ้างปฏิเสธ กลับกลายเป็นว่าซุนยู่ฟางไม่รอให้เขาเอ่ยปาก ก็รีบร้อนกล่าวอีกว่า “พรุ่งนี้วันเสาร์พอดี ตงเสวี่ยนเองก็ไม่ได้ทำงาน สามารถช่วยน้าทำกับข้าวเพิ่มอีกหลายอย่างที่บ้านได้”

หวังเฉิงหย่วนที่อยู่บนเตียงคนไข้ก็เอ่ยปากอย่างเห็นพ้องว่า “ใช่แล้วเสี่ยวเย่ มากินข้าวที่บ้านเถอะ ถือเสียว่ามาเที่ยวบ้านก็แล้วกัน”

เพียงแต่หวังเฉิงหย่วนไม่รู้ว่าอันที่จริงเย่เฉินเคยไปบ้านเขามาแล้ว

เห็นซุนยู่ฟาง หวังเฉิงหย่วนทั้งสองคนพูดเช่นนี้แล้ว เย่เฉินจะมากจะน้อยก็รู้สึกลำบากใจอยู่บ้าง

เขาไม่อยากรับปากทานข้าวมื้อนี้เท่าไหร่นัก แต่ในใจก็รู้สึกไม่ดีที่จะหักหน้าผู้อื่น

ตอนที่เขากำลังขึ้นขี่หลังเสือยากจะลงอยู่นั้น หวังตงเสวี่ยนก็รีบร้อนเอ่ยปากขึ้นว่า “แม่คะ พรุ่งนี้หนูมีธุระนิดหน่อย บริษัทมีงานล่วงเวลา ไว้เป็นวันอื่นดีไหมคะ?”

“หา? พรุ่งนี้ยังมีโอทีอีกเหรอ?” ซุนยู่ฟางพูดอย่างไม่พอใจเป็นอย่างมาก “สุดสัปดาห์ยังจะมีโอทีอะไรอีก?”

อันที่จริงหวังตงเสวี่ยนไม่ได้มีโอทีอย่างที่ว่าจริงๆ แต่เป็นเพราะเธอมองออกว่าพ่อกับแม่อาจมีความรู้สึกที่ดีต่อเย่เฉิน เดาออกว่าพ่อกับแม่อาจจะคิดใช้โอกาสเชิญเย่เฉินมาทานข้าว เพื่อทำความรู้จักเข่เฉินมากขึ้น

ดังนั้นเธอเองก็เดาออกว่าพ่อกับแม่จะต้องไม่รู้ว่าตอนนี้เย่เฉินแต่งงานแล้ว ไม่อย่างนั้นล่ะก็ พวกเขาไม่มีทางแสดงออกอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้แน่

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงเตรียมปัดเรื่องที่เชิญเย่เฉินไปทานข้าวที่บ้านทิ้งไว้ด้านหลัง จากนั้นก็พูดกับพ่อแม่ให้ชัดเจน ต่อให้ไม่อาจบอกฐานะที่แท้จริงของเย่เฉินแก่พวกเขาได้ แต่อย่างน้อยก็ควรให้พวกเขารู้ว่าเย่เฉินมีภรรยาแล้ว ทำให้พวกเขาอย่ามีคาดหวังอีก

คิดมาถึงตรงนี้ เธอก็พูดอย่างจริงจังเป็นพิเศษ “แม่คะ พรุ่งนี้หนูมีธุระจริงๆ ค่ะ ไม่เพียงแค่พรุ่งนี้ วันต่อมาก็ยังมีธุระอีกมากมาย พักนี้ค่อนข้างยุ่งมากจริงๆ ถ้าไม่อย่างนั้นสัปดาห์นี้พวกเราก็อย่าเพิ่งนัดหมายกันเลยดีกว่าค่ะ สัปดาห์หน้าค่อยดูเวลา แล้วค่อยเจออีกดีไหมคะ?”

ซุนยู่ฟางได้ยินเธอพูดเช่นนี้ ก็รู้ว่าไร้หนทางจะดื้อดึงต่อไป ที่เธอต้องการคือการให้เย่เฉินมาทานข้าวพร้อมกับพวกเขาสามคนครอบครัวที่บ้าน แต่หากลูกสาวมีธุระมาไม่ได้ ตนกับสามีเชิญเย่เฉินมาทานข้าวที่บ้าน จะมากจะน้อยก็ก็รู้สึกแปลกๆ อยู่บ้าง

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงได้แต่กล่าวว่า “งั้นก็ได้ งั้นสัปดาห์นี้ยังไม่นัดเสี่ยวเย่มาทานข้าวที่บ้านก่อน สัปดาห์หน้าดูว่างานของลูกเป็นอย่างไร พวกเราก็นัดกันแต่เนิ่นๆ สุดสัปดาห์หน้าก็พยายามเชิญเสี่ยวเย่มาทานข้าวที่บ้าน”