ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2291
ในสายตาของนายท่านใหญ่ซูเฉิงเฟิง เกียรติยศศักดิ์ศรีของตระกูลซู ตัวเองจะทำให้ขายหน้าอย่างไรก็ได้ แต่คนอื่นๆจะทำไม่ได้เด็ดขาด！
เขาเป็นคนตัดสินใจที่จะหักหลังซูรั่วหลี ถึงแม้สุดท้ายจะบังคับให้ซูโสว่เต้าแบกรับความผิด แต่ที่ตระกูลซูต้องขายขี้หน้าก็เป็นเพราะเขา แต่ไม่เพียงที่เขาไม่ทบทวนความผิดพลาดใดๆทั้งสิ้นของตัวเอง กลับกันยังยอมให้ราชสำนักจุดไฟ แต่จะไม่ยอมให้ราษฎจุดไฟโดยเด็ดขาด
ถึงตู้ไห่ชิงจะยังไม่ได้หย่าขาดกับซูโสว่เต้า แต่ชีวิตคู่ของเธอกับซูโสว่เต้า เป็นเพราะซูโสว่เต้านอกใจก่อน อย่าว่าแต่เธอที่แค่อยากจะซื้อบ้านเก่าที่เย่ฉางอิงเคยพักอาศัย ถึงเธอจะนอกใจซูโสว่เต้าเหมือนกัน คนตระกูลซูก็ไม่มีสิทธิ์กล่าวโทษ
แต่ทว่า ในสายตาของนายท่านใหญ่ซู กลับไม่ได้คิดอย่างนั้น
เขาคิดว่า ถึงแม่ลูกชายของตัวเองจะนอกใจก่อน แต่ในฐานะที่ตู้ไห่ชิงเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลซู หล่อนจะทำเรื่องที่ทำให้ขายหน้าไม่ได้เด็ดขาด
ตอนนี้ ตู้ไห่ชิงวิ่งแจ้นไปรำลึกความหลังเย่ฉางอิง กระทั่งยังจะประมูลบ้านเก่าของเย่ฉางอิง ในความคิดของซูเฉิงเฟิง นี่เป็นการตบหน้าของคนตระกูลซู！
ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร จะต้องทำให้เธอทิ้งความคิดนี้ให้ได้！
ตอนนี้ซูโสว่เต้าหมดหนทางเช่นกัน
เขาเข้าใจตู้ไห่ชิงดี รู้ดีว่าตัวเองไม่มีทางเกลี้ยกล่อมให้เธอหันหลังได้ แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของคุณท่าน ดังนั้นจึงทำได้เพียงแค่ตกลงอย่างทำอะไรไม่ได้ แล้วเอ่ยปากพูดว่า“พ่อครับ ผมจะโทรหาตู่ไห่ชิง เพื่อเกลี้ยกล่อมความคิดนี้……”
พูดจบ ซูโสว่เต้าจึงพูดเสริมไปอีกหนึ่งประโยคว่า“ถ้าเธอไม่ฟังผม งั้นผมก็ทำอะไรไม่ได้”
ซูเฉิงเฟิงตำหนิก็ไว้ไปว่า“ตอนที่แกโทรศัพท์หาหล่อนแกต้องพูดกับเธอให้ชัดเจน ไม่ใช่แค่ความคิดของแก แต่ยังต้องเอาความคิดของฉันบอกไปด้วย ถ้าเธอไม่เห็นสามีอย่างแกอยู่ในสายตา อย่างน้อยก็ให้ไว้หน้าพ่อตาอย่างฉันด้วย！”
ซูโสว่เต้าจึงทำได้เพียงแค่ตอบตกลง แล้วพูดว่า“ผมรู้แล้วครับพ่อ ผมจะบอกเธอครับ”
ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างเย็นชา“จัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย！”
พูดจบ ก็รีบวางสายทันที
ซูโสว่เต้าที่ได้ยินเสียงเร่งรีบของปลายสาย เขาจึงรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก
ซูโสว่เต้าถึงกับชะงักจนพูดอะไรไม่ออก
เขารู้ดี คำถามนี้ ตัวเองไม่สามารถเอาชนะตู้ไห่ชิงได้ เพราะการกระทำของตนเอง มันผิดกว่าตู้ไห่ชิงร้อยเท่า พันเท่า กระทั่งถึงหนึ่งหมื่นเท่า！
ดังนั้น เขาจึงเงียบไปนาน แล้วถอนหายใจพลางพูดขึ้นมาว่า“นี่！ไห่ชิง เรื่องนี้ตอนแรกผมไม่อยากโทรหาคุณหรอกนะ ประเด็นคือเพราะพ่อโกรธมาก เขาโทรมาหาผม บอกให้ผมเกลี้ยกล่อมให้คุณยอมแพ้ซะ ที่จะไปร่วมประมูลที่สำนักอัยการในวันจันทร์หน้า ผมรู้จักคนอย่างพ่อผมดี เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น ผมว่าคุณอย่าไปร่วมงานดีกว่านะ”
เมื่อตู้ไห่ชิงฟังจบ เธอก็พูดอย่างจริงจังไปว่า“ซูโสว่เต้า คุณได้โปรดเห็นแก่ความสัมพันธ์ของเราที่ผ่านมา มอบอำนาจให้ทนายของคุณแล้วหย่ากับฉันเถอะ หลังจากหย่าขาดไปแล้ว ตระกูลซูของพวกคุณก็ไม่ต้องสนใจเรื่องที่ฉันทำอีก ไม่ว่าฉันจะทำอะไรก็ไม่เกี่ยวอะไรกับตระกูลซูของพวกคุณ”
ซูโสว่เต้าพูดอย่างมุ่งมั่นเด็ดขาด“เรื่องหย่าตอนนี้ผมยังไม่ตกลง รอผมกลับไปค่อยว่ากัน”
ตู้ไห่ชิงพูดอย่างเรียบเฉยไปว่า“อืม……ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นคุณอย่าโทรหาฉันอีกเลย เมื่อไรที่คุณยอมหย่า ก็ติดต่อทนายของฉันนะ”
เมื่อพูดเรื่องพวกนี้จบ ตู้ไห่ชิงก็วางสายทันที
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...