ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2297

ซูจือหยูก่อนหน้านี้ ในสมองกำลังครุ่นคิด ถึงเรื่องศักดิ์ศรีของตระกูลซู

แต่งว่า ซูจือหยูในวินาทีต่อมา ถึงนึกขึ้นมาได้ว่า“ถึงแม้ฉันจะเป็นคนของตระกูลซู แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ถ้าวันนี้ฉันยืนหยัดอยู่ข้างๆแม่ ในตอนที่แม่เจอปัญหาแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นในอนาคตข้างหน้าฉันแต่งงานออกไป แล้วเจอสถานการณ์เดียวกัน ก็คงไม่มีใครยืนข้างฉันหรอก！”

“เรื่องนี้ จากต้นสายปลายเหตุ มันไม่เกี่ยวกับศักดิ์ศรีหน้าตาของตระกูลซู แต่เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับหลักการ！”

“ปัญหาเรื่องหลักการนี้ สิ่งที่เกี่ยวข้องจริงๆคือผิดหรือถูก ถูกก็คือถูก ผิดก็คือผิด อย่าขอให้ผู้หญิงยอมรับ เพียงเพราะเป็นความผิดของฝ่ายชาย！แล้วขอให้ฝ่ายหญิงต้องกล้ำกลืนแบกรับความน้อยใจเพื่อรักษาหน้าของฝ่ายชาย！”

“ดังนั้น วันนี้ หนูจะไปร่วมงานประมูลครั้งนี้นี้กับคุณแม่ด้วยค่ะ！”

ซูจือเฟยที่เห็นแบบนี้ ในใจของเขารู้สึกทำอะไรไม่ถูก

ในฐานะที่เป็นหลานคนโตของตระกูลซู ความจริงแล้วเขาจะต้องแยกแยะข้อดีและข้อเสียให้ได้

เมื่อยืนอยู่ในมุมของตระกูลซู เขารู้สึกว่าในเวลาแบบนี้แม่ไม่ควรไปร่วมงานประมูล เพราะต้องเห็นแก่ส่วนรวมของตระกูลซู

แต่หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่แม่กับน้องสาวพูด ในใจของเขาก็คิดได้ในทันที เขาจะยืนอยู่ในมุมของตระกูลซูไม่ได้ และมองข้ามแม่ของตัวเอง

ดังนั้น เขาจึงถอนหายใจ แล้วเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า“แม่ครับ ผมจะไปกับแม่ด้วยครับ”

ตู้ไห่ชิงยิ้มอย่างสบายใจ แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“จือเฟย ลูกไม่ต้องไปกับแม่หรอก ให้จือหยูไปกับแม่ก็พอแล้ว”

ซูจือเฟยรับถามทันที“แม่ครับ ทำไมแม่ถึงไม่ให้ผมไปด้วยล่ะ？”

ตู้ไห่ชิงพูดอย่างเคร่งขรึมไปว่า“ลูกเป็นหลานคนโตของตระกูลซู เวลาแบบนี้อย่าหาเรื่องให้ตัวเองจะดีกว่า ”

ซูจือเฟยรีบพูดขึ้นมาว่า“แต่จือหยูเธอ……”

ตู้ไห่ชิงโบกมือไปมา“ลูกกับจือหยูไม่เหมือนกัน”

ความจริงในใจของซูจือเฟยรู้ดี

เขาเป็นหลานคนโต ในอนาคต จะต้องพยายามแย่งตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูลซู