ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2297
ซูจือหยูก่อนหน้านี้ ในสมองกำลังครุ่นคิด ถึงเรื่องศักดิ์ศรีของตระกูลซู
แต่งว่า ซูจือหยูในวินาทีต่อมา ถึงนึกขึ้นมาได้ว่า“ถึงแม้ฉันจะเป็นคนของตระกูลซู แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ถ้าวันนี้ฉันยืนหยัดอยู่ข้างๆแม่ ในตอนที่แม่เจอปัญหาแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นในอนาคตข้างหน้าฉันแต่งงานออกไป แล้วเจอสถานการณ์เดียวกัน ก็คงไม่มีใครยืนข้างฉันหรอก！”
“เรื่องนี้ จากต้นสายปลายเหตุ มันไม่เกี่ยวกับศักดิ์ศรีหน้าตาของตระกูลซู แต่เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับหลักการ！”
“ปัญหาเรื่องหลักการนี้ สิ่งที่เกี่ยวข้องจริงๆคือผิดหรือถูก ถูกก็คือถูก ผิดก็คือผิด อย่าขอให้ผู้หญิงยอมรับ เพียงเพราะเป็นความผิดของฝ่ายชาย！แล้วขอให้ฝ่ายหญิงต้องกล้ำกลืนแบกรับความน้อยใจเพื่อรักษาหน้าของฝ่ายชาย！”
“ดังนั้น วันนี้ หนูจะไปร่วมงานประมูลครั้งนี้นี้กับคุณแม่ด้วยค่ะ！”
ซูจือเฟยที่เห็นแบบนี้ ในใจของเขารู้สึกทำอะไรไม่ถูก
ในฐานะที่เป็นหลานคนโตของตระกูลซู ความจริงแล้วเขาจะต้องแยกแยะข้อดีและข้อเสียให้ได้
เมื่อยืนอยู่ในมุมของตระกูลซู เขารู้สึกว่าในเวลาแบบนี้แม่ไม่ควรไปร่วมงานประมูล เพราะต้องเห็นแก่ส่วนรวมของตระกูลซู
แต่หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่แม่กับน้องสาวพูด ในใจของเขาก็คิดได้ในทันที เขาจะยืนอยู่ในมุมของตระกูลซูไม่ได้ และมองข้ามแม่ของตัวเอง
ดังนั้น เขาจึงถอนหายใจ แล้วเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า“แม่ครับ ผมจะไปกับแม่ด้วยครับ”
ตู้ไห่ชิงยิ้มอย่างสบายใจ แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“จือเฟย ลูกไม่ต้องไปกับแม่หรอก ให้จือหยูไปกับแม่ก็พอแล้ว”
ซูจือเฟยรับถามทันที“แม่ครับ ทำไมแม่ถึงไม่ให้ผมไปด้วยล่ะ？”
ตู้ไห่ชิงพูดอย่างเคร่งขรึมไปว่า“ลูกเป็นหลานคนโตของตระกูลซู เวลาแบบนี้อย่าหาเรื่องให้ตัวเองจะดีกว่า ”
ซูจือเฟยรีบพูดขึ้นมาว่า“แต่จือหยูเธอ……”
ตู้ไห่ชิงโบกมือไปมา“ลูกกับจือหยูไม่เหมือนกัน”
ความจริงในใจของซูจือเฟยรู้ดี
เขาเป็นหลานคนโต ในอนาคต จะต้องพยายามแย่งตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูลซู
ตู้ไห่จิงพูดอย่างจริงไปว่า“ไม่อยากกลับก็ต้องกลับ เวลาสิบโมง แม่จะไปเข้าร่วมงานประมูล ลูกเดินทางกลับเย่นจิง นี่เป็นการแสดงจุดยืนที่มีต่อตระกูลซู”
ซูจือเฟยร้อนรนมากยิ่งขึ้น จึงโพล่งออกไปว่า“แสดงจุดยืนอะไรครับ？！หรือผมต้องแสดงจุดยืนให้พวกเขาคิดว่าผมจงใจแยกทางกับแม่น่ะสิ？”
“ใช่”ตู้ไห่ชิงพยักหน้า แล้วพูดอย่างไม่ปิดบัง“แม่หมายความว่า เรื่องที่แม่จะทำ เป็นเรื่องของแม่ ไม่เกี่ยวอะไรกับลูก ลูกไม่จำเป็นต้องยืนข้างแม่ก็ได้ และไม่จำเป็นต้องโดนลากมาเกี่ยวข้องด้วย ลูกกลับไปตอนนี้ เพื่อแสดงจุดยืนต่อโลกภายนอก และแสดงจุดยืนให้คุณปู่ของลูก เพื่อลดผลกระทบที่แม่มีต่อลูก อีกทั้งสิ่งนี้ไม่ทำให้สายสัมพันธ์ระหว่างสองแม่ลูกเรา พังทลายอะไร ทำไมลูกถึงไม่ทำมันล่ะ？”
ซูจือเฟยจึงพูดออกไปว่า“แต่ผมไม่อยากไปแสดงจุดยืนนั่น！”
ตู้ไห่ชิงถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้ แล้วยิ้มพลางพูดขึ้นมาว่า“ลูกควรเป็นผู้ใหญ่ได้แล้ว”
พูดจบ เธอก็มองไปยังพ่อบ้าน แล้วเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า“ลุงหวาง ลุงช่วยฉันส่งจือเฟยไปที่สนามบินหน่อยค่ะ”
พ่อบ้านพยักหน้าอย่างไม่ลังเล“ได้ครับคุณหนูรอง”
ซูจือเฟยรีบพูดขึ้นมาว่า“แม่ครับ ผมยังมีเรื่องที่ต้องจัดการที่เมืองจินหลิง”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...