ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2298

ตู้ไห่ชิงอมยิ้ม“ไม่เป็นไรหรอกลูก ไม่ว่าเครื่องของลูกจะบินกลับไปตอนสิบโมง ตอนเย็นค่อยบินกลับมาก็ได้ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ต้องให้คนอื่นเห็นถึงการแสดงจุดยืนของลูก”

พูดจบ ตู้ไห่ชิงก็กำชับอีกประโยคว่า“จือเฟย เกี่ยวกับผลดีหรือเสียหรือเปล่า？แม่พูดชัดเจนแล้วนะ ลูกเป็นเด็กฉลาด อย่าให้แม่ต้องพูดอีกรอบ”

ซูจือเฟยเม้มริมฝีปาก แล้วพยักหน้าอย่างทำอะไรไม่ได้“ได้ครับแม่ ผมจะไปเก็บสัมภาระง่ายๆหน่อย แล้วไปสนามบินกับปู่หวาง”

……

หลังจากผ่านไปยี่สิบนาที รถสีดำคันหนึ่ง ก็เดินทางออกจากคฤหาสน์ตระกูลตู้ไป

หนึ่งในนั้นมุ่งหน้าไปยังหอเพชรนิลจินดาที่อยู่ภายในเมือง อีกคันหนึ่ง ออกไปยังสนามบินนานาชาติจินหลิงที่อยู่นอกเมือง

ภายในรถคันแรก มีตู้ไห่ชิงกับซูจือหยูสองแม่ลูก

สองแม่ลูกใบหน้าคล้ายกันมาก สามารถถือได้เลยว่าเป็นหญิงงามล่มเมือง

ในเวลานั้น ตู้ไห่ชิงได้รับฉายาว่าเป็นสาวงามที่หนึ่งของเย่นจิง และกล่าวได้เลยว่าเป็นคู่ครองที่บรรดาคนชั้นสูงนับไม่ถ้วนพากันเฝ้าถวิลหา

แต่น่าเสียดายตู้ไห่ชิงที่มีความงามสามารถล่มเมือง แต่ยังคงต้องแพ้ให้กับแม่ของเย่เฉิน

ซูจือหยูยังเด็กมาก แต่แม่จะดูไม่เป็นผู้ใหญ่สู้ตู้ไห่ชิงไม่ได้ แต่ความงามกลับมีมากกว่าตู้ไห่ชิง

ระหว่างทางที่มางานประมูล สองแม่ลูกนั่งอยู่ข้างกัน ตู้ไห่ชิงมองไปที่นอกหน้าต่าง ความคิดล่องลอยไปไกล

เธอคิดถึงเย่ฉางอิงโดยไม่รู้ตัว และนึกถึงบ้านหลังเก่าของเย่ฉางอิงหลังนั้น หลังจากนั้น ก็นึกถึงชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่อยู่บ้านเก่าในวันนั้น

“เขาต้องเป็นลูกชายของฉางอิงแน่ๆ……ไม่อย่างนั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่จะหน้าตาเหมือนฉางอิงขนาดนั้น…… เพียงแต่สองวันมานี้สืบข้อมูลที่เกี่ยวกับเขาไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าวันนี้เชาจะไปร่วมงานประมูลไหม？”

ณ ขณะนี้ ภายในหอเพชรนิลจินดา

เย่เฉินที่สวมหน้ากากอนามัยแบบใช้แล้วทิ้ง ก้าวเข้าไปในสถานที่ประมูล ภายใต้การต้อนรับอย่างยินดีปรีดาของเป่าฝู้กุ้ย