ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2299
ณ ขณะนี้ ตระกูลเย่ในเย่นจิง
ซูโสว่เต๋อรายงานกับคุณท่านว่า“พ่อครับ！พี่สะใภ้กับจือหยู ไปที่งานประมูลแล้วครับ！”
“ว่าไงนะ？！”สีหน้าของนายท่านใหญ่ซูเฉิงเฟิง ถึงกับเปลี่ยนไปเย็นชาทันที！
เขากัดฟันกรอดแล้วพูดว่า“ตู้ไห่ชิงทำเกินไปแล้วจริงๆ！”
ซูโสว่เต้ารีบถามไปว่า“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงดีครับ？”
นายท่านใหญ่ซูกัดฟันกรอด แล้วพูดอย่างเคร่งขรึมไปว่า“ในเมื่อตู้ไห่ชิงไม่สนใจศักดิ์ศรีของตระกูลซู ก็อย่าโทษที่ฉันไม่ไว้หน้าแล้วกัน！”
พูดจบ เขาก็ก่นด่าอย่างโกรธเกรี้ยว“ตอนนั้นพระชายาของยุโรปคนนั้น เป็นคนที่อบรมสั่งสอนหลายครั้งแต่ก็ไม่ปรับปรุงแก้ไข！ไม่เพียงแต่หาแฟนนอกรีต แต่ยังลือกันว่าตั้งครรภ์กับเด็กนอกรีตด้วย พระองค์จะทรงเอาพระพักตร์ราชวงศ์ไปไว้ที่ไหน？！ถ้าพระองค์ไม่บีบบังคับราชวงศ์จนถึงขีดสุด ราชวงศ์จะลงมือกับเธอแบบนั้นได้ยังไง？สุดท้ายแล้ว ตัวเองเป็นคนทำทั้งนั้น！！”
ซูโสว่เต๋อกดเสียงพูดว่า แล้วถามอย่างระมัดระวัง“พ่อครับ พ่อคงไม่ได้จะลงมือกับพี่สะใภ้จริงๆใช่ไหมครับ？！ถึงแม้ตอนนี้ตระกูลตู้กำลังตกต่ำ แต่โดยรวมแล้วยังถือว่าเป็นคนชั้นสูง ถ้าเราลงมือบุ่มบ่าม ต้องทำให้ตระกูลตู้โกรธอย่างแน่นอน……”
พูดจบ ซูโสว่เต๋อก็พูดเสียงต่ำว่า“อีกทั้ง ทั่วทั้งเย่นจิงกำลังดูอยู่นะครับ ถ้าหากเราลงมือตอนนี้ ทุกคนจะต้องรู้กันหมด ว่าเราเป็นคนทำแน่……”
ซูเฉิงเฟิงทำเสียงหึอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า“ฉันไม่กลัวว่าพวกเขาจะรู้ กลับกัน ฉันกลัวว่าพวกเขาจะไม่รู้น่ะสิ！ตู้ไห่ชิงผู้หญิงคนนี้ อบรมยังไงก็ไม่ปรับปรุงเหมือนกัน！ถ้าเราไม่เคลื่อนไหว คนภายนอกจะคิดว่าตระกูลซูของเราใครมาย่ำยีก็ได้ แล้วกล้ำกลืนฝืนทน！”
ต่อมา ซูเฉิงเฟิงก็สะบัดมืออย่างแรง พูดโดยที่สายตาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม“ขอแค่เราทำให้เรียบร้อย อย่าให้เหลือเบาะแสแม้แต่นิดเดียว ถึงคนทั้งโลกจะรู้ว่าเป็นฝีมือของเรา แต่จะทำอะไรกับเราได้ล่ะ？”
ซูโสว่เต๋อรีบถามขึ้นมาว่า“พ่อครับ งั้นเราจะให้ใครลงมือล่ะครับ？”
ซูเฉิงเฟิงพูดขึ้นมาว่า“เรื่องนี้ฉันเตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว ตอนแรกฉันคิดว่า ขอแค่ตู้ไห่ชิงไม่ไปร่วมการประมูล ฉันจะไม่เอาเรื่องอะไรกับเธอ แต่ในเมื่อหล่อนไม่รับความหวังดี งั้นก็อย่าโทษที่ฉันไม่ไว้หน้าแล้วกัน！”
ซูโสว่เต๋อถามอีกว่า“พ่อครับ งั้นจะทำยังไงกับจือหยูครับ？”
ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างเรียบเฉยว่า“ฉันมอบหมายงานไว้แล้ว พวกเขาจะไม่ลงมือกับจือหยู”
พูดจบ ซูเฉิงเฟิงถามขึ้นมาอีกว่า“จริงด้วย แล้วจือเฟยไปไหม？”
“ถ้าเขาสืบทอดต่อให้ซูจือเฟย ถึงตอนนี้ฉันจะล้มพี่ใหญ่ของตัวเองไปแล้วมันจะมีความหมายอะไรล่ะ？หลังจากที่คุณท่านยอมจำนน ซูจือเฟยก็จะต้องกดหัวฉันไว้！”
“ดังนั้น จะต้องทำให้คุณท่านสูญเสียความเชื่อใจของซูจือเฟย！”
เป็นเพราะมีความคิดแบบนี้ ซูโสว่เต๋อจึงจงใจใช้วิธีแทนที่จะฆ่าคนทิ้งซะสู้เปิดโปงมันซะดีกว่า จงใจพูดให้คุณท่านคอยปลอบซูจือเฟย
เขาพูดบรรยายอย่างน่านับถือ เหมือนเป็นห่วงหลานชายคนโตของตัวเองมาก ความจริงแล้วเขาจงใจอยากทำให้ชราตื่น อยากให้เขารู้ว่า ถ้าเขาลงมือฆ่าแม่แท้ๆของซูจือเฟยตาย ซูจือเฟยจะต้องเกลียดเขาแน่ๆ！
ความแค้นฆ่าแม่แบบนี้ ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไร มันไม่อาจที่จะปลอบประโลมได้
ซูโสว่เต๋อคิดว่า ขอเพียงแค่คุณท่านรู้เรื่องนี้ ถ้าอย่างนั้นเขาจะไม่ให้ซูจือเฟยได้มีโอกาสใดๆทั้งสิ้น เพราะนั่นเท่ากับการเลี้ยงลูกเสือลูกจระเข้！
เป็นไปตามคาด！
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...