ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2299

ณ ขณะนี้ ตระกูลเย่ในเย่นจิง

ซูโสว่เต๋อรายงานกับคุณท่านว่า“พ่อครับ！พี่สะใภ้กับจือหยู ไปที่งานประมูลแล้วครับ！”

“ว่าไงนะ？！”สีหน้าของนายท่านใหญ่ซูเฉิงเฟิง ถึงกับเปลี่ยนไปเย็นชาทันที！

เขากัดฟันกรอดแล้วพูดว่า“ตู้ไห่ชิงทำเกินไปแล้วจริงๆ！”

ซูโสว่เต้ารีบถามไปว่า“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงดีครับ？”

นายท่านใหญ่ซูกัดฟันกรอด แล้วพูดอย่างเคร่งขรึมไปว่า“ในเมื่อตู้ไห่ชิงไม่สนใจศักดิ์ศรีของตระกูลซู ก็อย่าโทษที่ฉันไม่ไว้หน้าแล้วกัน！”

พูดจบ เขาก็ก่นด่าอย่างโกรธเกรี้ยว“ตอนนั้นพระชายาของยุโรปคนนั้น เป็นคนที่อบรมสั่งสอนหลายครั้งแต่ก็ไม่ปรับปรุงแก้ไข！ไม่เพียงแต่หาแฟนนอกรีต แต่ยังลือกันว่าตั้งครรภ์กับเด็กนอกรีตด้วย พระองค์จะทรงเอาพระพักตร์ราชวงศ์ไปไว้ที่ไหน？！ถ้าพระองค์ไม่บีบบังคับราชวงศ์จนถึงขีดสุด ราชวงศ์จะลงมือกับเธอแบบนั้นได้ยังไง？สุดท้ายแล้ว ตัวเองเป็นคนทำทั้งนั้น！！”

ซูโสว่เต๋อกดเสียงพูดว่า แล้วถามอย่างระมัดระวัง“พ่อครับ พ่อคงไม่ได้จะลงมือกับพี่สะใภ้จริงๆใช่ไหมครับ？！ถึงแม้ตอนนี้ตระกูลตู้กำลังตกต่ำ แต่โดยรวมแล้วยังถือว่าเป็นคนชั้นสูง ถ้าเราลงมือบุ่มบ่าม ต้องทำให้ตระกูลตู้โกรธอย่างแน่นอน……”

พูดจบ ซูโสว่เต๋อก็พูดเสียงต่ำว่า“อีกทั้ง ทั่วทั้งเย่นจิงกำลังดูอยู่นะครับ ถ้าหากเราลงมือตอนนี้ ทุกคนจะต้องรู้กันหมด ว่าเราเป็นคนทำแน่……”

ซูเฉิงเฟิงทำเสียงหึอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า“ฉันไม่กลัวว่าพวกเขาจะรู้ กลับกัน ฉันกลัวว่าพวกเขาจะไม่รู้น่ะสิ！ตู้ไห่ชิงผู้หญิงคนนี้ อบรมยังไงก็ไม่ปรับปรุงเหมือนกัน！ถ้าเราไม่เคลื่อนไหว คนภายนอกจะคิดว่าตระกูลซูของเราใครมาย่ำยีก็ได้ แล้วกล้ำกลืนฝืนทน！”

ต่อมา ซูเฉิงเฟิงก็สะบัดมืออย่างแรง พูดโดยที่สายตาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม“ขอแค่เราทำให้เรียบร้อย อย่าให้เหลือเบาะแสแม้แต่นิดเดียว ถึงคนทั้งโลกจะรู้ว่าเป็นฝีมือของเรา แต่จะทำอะไรกับเราได้ล่ะ？”

ซูโสว่เต๋อรีบถามขึ้นมาว่า“พ่อครับ งั้นเราจะให้ใครลงมือล่ะครับ？”

ซูเฉิงเฟิงพูดขึ้นมาว่า“เรื่องนี้ฉันเตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว ตอนแรกฉันคิดว่า ขอแค่ตู้ไห่ชิงไม่ไปร่วมการประมูล ฉันจะไม่เอาเรื่องอะไรกับเธอ แต่ในเมื่อหล่อนไม่รับความหวังดี งั้นก็อย่าโทษที่ฉันไม่ไว้หน้าแล้วกัน！”

ซูโสว่เต๋อถามอีกว่า“พ่อครับ งั้นจะทำยังไงกับจือหยูครับ？”

ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างเรียบเฉยว่า“ฉันมอบหมายงานไว้แล้ว พวกเขาจะไม่ลงมือกับจือหยู”

พูดจบ ซูเฉิงเฟิงถามขึ้นมาอีกว่า“จริงด้วย แล้วจือเฟยไปไหม？”