ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2301
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ
สำหรับคฤหาสน์หลังเก่าที่พ่อแม่เคยพักอาศัย เขาต้องการได้มันมาครอบครอง
เพราะคฤหาสน์หลังนี้ เป็นที่พักอาศัยครั้งสุดท้ายของพ่อแม่ ซึ่งมันมีความสำคัญต่อเขาอย่างยิ่ง
เนื่องจากมีรถยนต์หลายคันของกรมบังคับคดีได้ถูกประมูลออกไป งานประมูลตอนนี้ก็เข้าสู่การประมูลอสังหาริมทรัพย์ทันที
มีอสังหาริมทรัพย์สิบสามหลังที่เข้าร่วมงานประมูลของกรมบังคับคดีในครั้งนี้ และในบรรดาอสังหาริมทรัพย์ทั้งสิบสามหลังนี้ ราคาเริ่มประมูลที่ถูกที่สุดคือคฤหาสน์ที่พ่อแม่ของเขาเคยพักอาศัย
เหตุผลหลักเพราะคฤหาสน์หลังนี้ถูกเมืองจินหลิงจัดให้อยู่ในสถาปัตยกรรมที่ได้รับการคุ้มครอง ไม่เพียงห้ามรื้อถอนเท่านั้น ยังห้ามสร้างคฤหาสน์หลังใหม่ด้วย
สิ่งสำคัญที่สุดคือ ไม่ว่าใครเป็นคนซื้อคฤหาสน์หลังนี้ไป จำเป็นต้องปกป้องและรักษาคฤหาสน์หลังนี้เอาไว้เหมือนเดิม
เดิมทีคฤหาสน์ก็เก่ามากๆแล้ว และไม่สามารถรื้อถอนเพื่อเพิ่มมูลค่าได้ แม้ว่าคุณจะต้องการสร้างคฤหาสน์ใหม่ก็ไม่ได้รับอนุญาต ดังนั้นจึงทำให้คนอื่นๆให้ความสนใจกับคฤหาสน์หลังนี้น้อยมาก
ไม่ว่าใครที่เป็นคนซื้อคฤหาสน์หลังนี้ไว้ ก็ไม่สามารถขายมันเพื่อเปลี่ยนเป็นเงินสดได้
แต่เย่เฉินกับตู้ไห่ชิงกำลังรอการประมูลคฤหาสน์หลังนี้อยู่
เนื่องจากคฤหาสน์หลังนี้มีราคาประมูลที่ต่ำที่สุด เมื่อเข้าสู่การประมูลอสังหาริมทรัพย์ พิธีกรงานประมูลก็ฉายรูปภาพของคฤหาสน์นี้ขึ้นจอขนาดใหญ่และอธิบายทันที:"คฤหาสน์หลังแรกที่พวกเราจะประมูลในวันนี้ เป็นคฤหาสน์ที่อยู่หน้าตลาดเก่าที่ได้รับการปกป้องและคุ้มครอง สำหรับข้อมูลเฉพาะของคฤหาสน์หลังนี้ ทุกท่านสามารถอ่านได้จากคู่มือของงานประมูล ดังนั้นพวกเราจะไม่แนะนำเพิ่มเติมอีกแล้ว และจะเริ่มการประมูลทันที ราคาเริ่มต้นประมูลอยู่ที่แปดแสนแปดหมื่นหยวน ตอนนี้เริ่มการประมูลได้!"
เมื่อสิ้นเสียงของพิธีกรงานประมูล ตู้ไห่ชิงก็ถือป้ายประมูลทันที และพูด:"หนึ่งล้านหยวน"
"โอเค!"พิธีกรงานประมูลพูดทันที:"ผู้ประมูลหมายเลข 34 ให้ราคาหนึ่งล้านหยวน ยังมีใครให้ราคาสูงกว่านี้อีกไหม?"
ชายวัยกลางคนที่มีหน้าตาธรรมดาและนั่งอยู่มุมห้อง รีบยกป้ายประมูลและพูดทันที:"หนึ่งล้านห้าแสนหยวน!"
ชายวัยกลางคนคนนี้ คือคนขับรถของเฉินจื๋อข่าย
"หนึ่งล้านห้าแสนหยวน?!"พิธีกรงานประมูลตกตะลึงทันที คฤหาสน์หลังนี้ราคาประมูลเริ่มต้นเพียงแปดแสนแปดหมื่นหยวน แค่มีคนให้ราคาเพียงสองครั้ง ราคาก็ขึ้นไปที่หนึ่งร้อยห้าแสนหยวนแล้ว ดูเหมือนราคาของมันเพิ่มขึ้นเกือบหนึ่งเท่าแล้ว!
สิ่งที่ต้องรู้คือคฤหาสน์หลังนี้ไม่สามารถเพิ่มมูลค่าได้เลย!
ใช้เงินหนึ่งล้านห้าแสนหยวนเพื่อซื้อคฤหาสน์หลังนี้ มีทางเดียวที่เป็นไปได้คือเก็บไว้ในมือของตัวเองเพราะมันขายไม่ได้
ครั้งนี้ตู้ไห่ชิงไม่ได้ให้พิธีกรงานประมูลได้มีเวลาคิดอีก เธอรีบพูดออกมาทันที:"ฉันให้แปดล้านหยวน"
แปดล้านหยวน?!
ทุกคนในงานประมูลต่างอุทานขึ้นมาทันที!
คฤหาสน์หลังเก่านี้ ในสายตาของผู้ประมูลคนอื่นๆนั้น มันไม่มีค่าเลย
คฤหาสน์ที่ทั้งเก่าและทรุดโทรมขนาดนี้ ไม่เพียงไม่มีมูลค่าทางการตลาดเท่านั้น แต่ยังพักอาศัยไม่สะดวกและไม่สบายด้วย
คฤหาสน์เก่าๆแบบนี้คงทรุดโทรมและมีรูรั่วเต็มไปหมด ฤดูหนาวก็คงจะหนาวมากๆ ฤดูร้อนก็คงจะร้อนมากๆเช่นกัน ถ้าพักอาศัยในคฤหาสน์แบบนี้ ก็เช่าบ้านราคาถูกที่ในตัวเมืองเตรียมไว้ให้จะดีกว่า
ดังนั้นทุกคนจึงรู้สึกว่าด้วยราคาเริ่มต้นประมูลที่แปดแสนแปดหมื่นหยวน คฤหาสน์หลังนี้คงประมูลไม่ออกอย่างแน่นอน
แต่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน คฤหาสน์หลังนี้ที่ไม่มีมูลค่าใดๆเลย ใช้เวลาสั้นๆก็มีคนให้ราคาสูงถึงแปดล้านหยวนแล้ว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...