ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2302
ถึงแม้คนขับของเฉินจื๋อข่ายจะไม่ใช่คนมีเงิน แต่เฉินจื๋อข่ายได้พูดกำชับเขาไว้แล้ว ไม่ว่าจะต้องจ่ายเท่าไหร่ก็ต้องประมูลคฤหาสน์หลังนี้ให้ได้ อย่าว่าแต่แปดล้านหยวน แม้แต่แปดสิบล้านหยวน ก็ยอมจ่ายเพื่อประมูลคฤหาสน์หลังนี้ให้ได้
ดังนั้น เขาจึงไม่ยอมแพ้ ยกป้ายประมูลขึ้นมาและพูดทันที:"แปดล้านแปดแสนหยวน!"
แปดล้านแปดแสนหยวน เมื่อเทียบกับราคาเริ่มต้นประมูลที่แปดแสนแปดหมื่นหยวน มันเพิ่มขึ้นตั้งสิบเท่า
แต่การประมูลคฤหาสน์หลังนี้สำหรับพวกเขาสองคน มันเป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น
ดูเหมือนตู้ไห่ชิงไม่อยากจะเพิ่มราคาขึ้นมาทีละนิดๆอีกแล้ว เธอยกป้ายประมูลและพูด:"สิบล้านหยวน"
ในห้องการประมูลเกิดเสียงวุ่นวายขึ้นมาอีกครั้ง
ในห้องส่วนตัวของงานประมูล เฉินจื๋อข่ายพูดข้างหูเย่เฉินทันที:"คุณชาย ดูเหมือนว่าคุณหนูรองของตระกูลตู้คนนี้จะต้องการคฤหาสน์หลังนี้มากๆ"
เย่เฉินพยักหน้าและถอนหายใจอย่างจำใจ:"ฉันไม่ค่อยเข้าใจความคิดของน้าคนนี้จริงๆ เธอกับพ่อของฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์จริงๆสักหน่อย ทำไมเธอถึงสนใจคฤหาสน์หลังนี้ล่ะ?"
เฉินจื๋อข่ายถอนหายใจและพูด:"พูดกันตามตรง ถึงแม้ฉันจะมีอายุมากกว่าคุณไม่กี่ปี แต่ความรักของตู้ไห่ชิงคนนี้ที่มีต่อพ่อของคุณ ฉันก็เคยได้ยินมาบ้าง และเธอก็รักพ่อของคุณมากๆ..."
เย่เฉินรับปาก งานประมูลที่ด้านนอก คนขับรถของเฉินจื๋อข่ายให้ราคาที่สิบสองล้านหยวนแล้ว
ในเวลานี้ ตู้ไห่ชิงก็ให้ราคาตามมาทันที และเธอก็เพิ่มราคาเป็นสิบห้าล้านหยวน
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และเอ่ยปากพูดกับเฉินจื๋อข่ายที่อยู่ข้างๆ:"ส่งข้อความวีแชทไปบอกคนขับรถของคุณ บอกเขาให้ราคาสามสิบล้านหยวนเลย!"
"ได้ครับ!"เฉินจื๋อข่ายพยักหน้า และรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและส่งข้อความทางวีแชททันที
หลังจากนั้น ชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านนอกของงานประมูลก็ยกป้ายประมูลขึ้นมาทันที เขาให้ราคาที่มากกว่าตู้ไห่ชิงให้สิบห้าล้านหยวน เพิ่มขึ้นเท่าตัวเป็นสามสิบล้านหยวน
ทุกคนที่อยู่ในงานประมูลหายใจเข้าด้วยความตกใจทันที
คฤหาสน์ที่ราคาเริ่มต้นไม่ถึงหนึ่งล้านหยวน แต่ตอนนี้มันกลับมีราคาสูงถึงสามสิบล้านหยวน นี่เป็นงานประมูลของกรมบังคับคดีที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ตอนนี้ตู้ไห่ชิงรู้สึกตกใจมากๆ
เธอหันหน้ากลับไป มองชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ในมุมห้องที่กำลังแย่งคฤหาสน์หลังนี้กับเธอ เธอรู้สึกประหลาดใจมากๆ
ถึงแม้เงินที่จ่ายจะไม่ใช่เงินของเขา แต่เขารู้สึกว่าเงินที่จ่ายไปไม่คุ้มกับสิ่งของที่ได้รับ
ดังนั้น เขารีบส่งข้อความทางวีแชทให้เฉินจื๋อข่ายทันที:"เถ้าแก่ ยังต้องเพิ่มเงินอีกไหม?"
เฉินจื๋อข่ายรีบตอบกลับทันที:"เพิ่มอีกห้าล้านหยวน!"
ดังนั้น คนขับรถก็รีบยกป้ายประมูลอีกครั้งและพูด:"ฉันให้ห้าสิบห้าล้านหยวน!"
เย่เฉินมองดูตู้ไห่ชิงที่อยู่ข้างๆซูจือหยูผ่านกระจก ถอนหายใจเบาๆ และพูดกับเฉินจื๋อข่าย:"เหล่าเฉิน ถ้าคุณหนูรองของตระกูลตู้ยังเพิ่มเงินอีก คุณก็บอกให้คนขับยอมแพ้การประมูลครั้งนี้"
เฉินจื๋อข่ายถามด้วยความตกตะลึง:"คุณชาย คุณจะยอมแพ้เหรอ?!"
เมื่อพูดจบ เขาก็รีบพูดเสริมทันที:"คุณชาย! อย่าว่าแต่เงินแค่ห้าสิบห้าล้านหยวนเลย ถึงแม้ราคาของมันจะสูงถึงห้าร้อยห้าสิบล้านหยวน เงินแค่นี้สำหรับพวกเรามันเป็นแค่เงินเล็กน้อยมากๆ!"
เย่เฉินส่ายหัวเบาๆและถอนหายใจ:"เห้อ ช่างเถอะ มันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเงิน เพราะฉันอยากให้คุณน้าคนนี้สมปรารถนาในสิ่งที่เธอต้องการ!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...