ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2303
เฉินจื๋อข่ายคิดไม่ถึงจริงๆ เย่เฉินรอมาตั้งนาน และต้องการคฤหาสน์หลังเก่านี้มากๆ แต่เขากลับพูดว่ายอมแพ้
ตัวเขาเองอดเป็นห่วงเย่เฉินไม่ได้ และรีบพูดทันที:"คุณชาย คุณต้องการคฤหาสน์หลังนี้มากๆ และคิดจะซื้อคฤหาสน์หลังนี้มานานแล้ว ตอนนี้พวกเราเหลืออีกเพียงก้าวเดียว คุณจะยอมแพ้แบบนี้ไม่ได้! ถ้าในอนาคตคุณรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ซื้อมันเอาไว้ มันก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว..."
เย่เฉินถอนหายใจเบาๆและโบกมือ พูดอย่างจริงจัง:"ไม่เอาแล้ว ไม่เอาคฤหาสน์หลังนี้แล้ว ตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณน้าคนนี้จะต้องการคฤหาสน์หลังนี้มากกว่าฉัน"
ขณะพูด เย่เฉินถอนหายใจเบาๆและพูด:"คฤหาสน์หลังนี้เป็นสถานที่ที่ฉันและพ่อแม่เคยอาศัยมาก่อน แต่ฉันไม่มีความกล้าที่จะยืนออกมาและนั่งอยู่ที่ห้องโถงของงานประมูลเพื่อเข้าร่วมการประมูลคฤหาสน์หลังนี้ แต่น้าตู้คนนี้ เธอกล้าที่จะแสดงตัวและนั่งอยู่ในห้องโถงและร่วมการประมูล จากเรื่องนี้ ก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเธอเก่งกว่าฉันมากๆ และเธอมีคุณสมบัติมากกว่าฉันที่จะได้ครอบครองคฤหาสน์หลังนี้"
เย่เฉินนับถือตู้ไห่ชิงมากๆจากใจจริง
ตอนนี้ คนส่วนใหญ่ยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคุณชายของตระกูลเย่ ไม่รู้ว่าตัวเองคือสายเลือดของเย่ฉางอิงที่เหลืออยู่บนโลกนี้ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง เขาไม่ได้เปิดเผยว่าตัวเองเข้าร่วมการประมูลในครั้งนี้ แม้แต่ตอนลงทะเบียนเขาก็ใช้ชื่อคนขับรถของเฉินจื๋อข่าย
จากจุดนี้ก็เห็นได้อย่างชัดเจน เขานับถือความกล้าของตู้ไห่ชิงมากๆ
ตามคำกล่าวที่ว่า สุภาพบุรุษต้องไม่ขัดขวางสิ่งที่คนอื่นปรารถนา ดังนั้น เย่เฉินจึงตัดสินใจ ยอมแพ้การประมูลครั้งนี้ และยกคฤหาสน์หลังนี้ให้ตู้ไห่ชิง
ถึงแม้ฉันจะไม่รู้จักตู้ไห่ชิง แต่ฉันก็รู้ว่าตู้ไห่ชิงรักพ่อของฉันมากๆมาหลายปีแล้ว แต่เธอกลับไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆกับพ่อของฉันเลย
บางทีคฤหาสน์หลังนี้ อาจจะทำให้เธอรู้สึกสบายใจและมองเห็นความรักที่เธอมีให้พ่อของฉันมาสามสิบกว่าปี
นี่คือสิ่งที่ฉันสามารถทำให้พ่อของฉันที่เสียชีวิตไปแล้ว และขอบคุณความรักที่เธอมีต่อพ่อของฉันมาหลายสิบปี
ในเวลานี้ การประมูลในห้องโถงก็ยังคงดำเนินอยู่
คนขับรถของเฉินจื๋อข่ายยังไม่ได้รับคำสั่งให้ยอมแพ้ เมื่อตู้ไห่ชิงให้ราคาหกสิบล้านหยวน เขาก็ยกป้ายประมูลอีกครั้ง และให้ราคาหกสิบเอ็ดล้านหยวน
ในสมองของเย่เฉินนึกถึงคฤหาสน์หลังเก่านี้ทันที เขาก็ถอนหายใจ ยืนขึ้นและพูดกับเฉินจื๋อข่าย:"บอกคนขับรถ ให้เขายอมแพ้ได้แล้ว"
หลังจากนั้น เขาก็ใช้ค้อนประมูลที่อยู่ในมือ ทุบลงที่โต๊ะทันที
เมื่อได้ยินเสียงตุ๊บนี้ ทำให้ตู้ไห่ชิงดีใจมากๆจนร้องไห้ออกมา
หลายวันมานี้ เพื่อคฤหาสน์หลังนี้ เธอกินไม่ได้และนอนไม่หลับ และคิดอย่างเดียวว่าต้องประมูลคฤหาสน์หลังนี้ให้ได้ และเธอก็กังวลว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้น
ตอนนี้ ทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอปรารถนาแล้ว
ถึงแม้ราคาของคฤหาสน์หลังนี้จะสูงมากๆกว่าราคาที่มันควรจะเป็น แต่สำหรับตู้ไห่ชิง คฤหาสน์หลังนี้มันประเมินค่าไม่ได้
ตั้งแต่เธอยังเป็นสาวแรกรุ่น ก็หลงรักเย่ฉางอิงแล้ว จนถึงเย่ฉางอิงแต่งงานและเสียชีวิต ความรักที่เธอมีต่อเย่ฉางอิงไม่เคยลดลงเลยแม้แต่นิดเดียว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...