ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2306
พนักงานเช็ดเหงื่อของตัวเอง และอธิบายอย่างจริงจัง:"คุณผู้หญิง คฤหาสน์หลังที่คุณซื้อในตอนนี้ ราคาเริ่มต้นประมูลอยู่ที่แปดแสนแปดหมื่นหยวน ราคาตลอดสูงสุดอยู่ที่หนึ่งล้านสามแสนหยวน ตอนนี้คุณประมูลไปในราคาหกสิบสองล้านหยวน ราคาของมันต่างกันตั้งห้าสิบเท่า! คุณไม่ลองคิดทบทวนอีกครั้งเหรอ?"
ตู้ไห่ชิงส่ายหัวและพูดอย่างหนักแน่น:"ฉันคิดดีแล้ว และไม่จำเป็นต้องคิดทบทวนอีก พวกคุณช่วยจัดการเอกสารให้ฉันโดยเร็ว"
พนักงานหลายๆคนต่างสบตากัน หนึ่งในนั้นก็เอ่ยปากพูด:"ถ้าเป็นอย่างนี้ งั้นพวกเราก็จะทำเอกสารเรื่องจ่ายเงินทั้งหมด ไม่ทราบว่ายอดเงินในธนาคารของคุณเพียงพอสำหรับจ่ายค่าคฤหาสน์ไหม?"
ตู้ไห่ชิงพยักหน้า:"ฉันมียอดเงินพอที่จะจ่ายค่าคฤหาสน์อยู่แล้ว"
"ได้..."พนักงานรีบไปหยิบเครื่องรูดบัตรและเอ่ยปากพูด:"คุณผู้หญิง คุณแน่ใจหรือเปล่าว่าบัตรเครดิตของคุณสามารถรูดยอดเงินจำนวนนี้ได้ เพราะคนส่วนใหญ่สามารถทำธุรกรรมในวันเดียวได้แค่หนึ่งล้านหยวน ถ้ายอดเงินที่คุณสามารถรูดได้ไม่เพียงพอ คุณต้องติดต่อธนาคารก่อน"
ซูจือหยูที่อยู่ข้างๆพูดด้วยความหงุดหงิด:"ทำไมพวกคุณถึงมีคำถามมากขนาดนี้ รีบๆรูดบัตรไปเลย? ถ้าบัตรเครดิตของเรามีวงเงินไม่พอ พวกเราก็คงไม่มานั่งรอชำระเงินอย่างนี้หรอก?"
พนักงานพูดด้วยความเขินอาย:"คุณผู้หญิง ต้องขอโทษด้วยจริงๆ เนื่องจากพวกเราไม่เคยทำธุรกรรมที่มียอดเงินสูงขนาดนี้มาก่อน ดังนั้นพวกเราจำเป็นต้องได้รับการยืนยันจากพวกคุณสองคนก่อน ต้องขอโทษจริงๆ..."
เมื่อพูดจบ พนักงานก็กดจำนวนเงินในเครื่องรูดบัตร เมื่อแน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดแล้ว ก็ยื่นไปให้ตู้ไห่ชิงทันทีและพูดว่า:"คุณผู้หญิง เชิญรูดบัตรได้เลย"
ตู้ไห่ชิงพยักหน้า หยิบบัตรเครดิตขึ้นมาและยื่นไปให้อีกฝ่าย จากนั้นก็ใส่รหัสบัตรเครดิต จากนั้นไม่นาน เครื่องรูดบัตรก็แสดงผลว่าทางธนาคารได้หักเงินจำนวนนี้สำเร็จ และเครื่องรูดบัตรก็พิมพ์สลิปออกมาทันที
พนักงานถอนหายใจทันที ดูเหมือนพวกเธอจะเป็นคนร่ำรวย และเงินจำนวนนี้สำหรับพวกเธอมันไม่ใช่เงินเยอะแยะอะไรเลย ถ้าต้องจ่ายเงินมากกว่านี้อีกหลายสิบเท่า สำหรับพวกเธอมันก็คงเป็นเรื่องปกติ
ซูโสว่เต๋อพูดด้วยความโกรธ:"คุณพ่อ! ถ้ารู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ฉันคงส่งคนไปฆ่าเธอในระหว่างทางที่เธอไปงานประมูลแล้ว! ถ้าทำอย่างนั้น อย่างน้อยก็สามารถรักษาชื่อเสียงของตระกูลซูไว้!"
ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างเย็นชา:"เรื่องแบบนี้ ถ้าพวกเราลงมือล่วงหน้า พวกเราก็จะทำในเรื่องที่ทุกคนคิดว่าเป็นเรื่องเลวร้าย! ถ้าเธอไม่ได้ทำให้ตระกูลซูของพวกเราเสื่อมเสียชื่อเสียง แต่ตระกูลซูของเรากำจัดเธอล่วงหน้า ถ้าเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไป ตระกูลซูของพวกเราก็จะกลายเป็นที่รังเกียจของทุกคน ก็จะตกเป็นเป้าหมายของชนชั้นสูงในเย่นจิงทันที!"
ขณะพูด ซูเฉิงเฟิงก็ถามกลับทันที:"คุณลืมไปแล้วเหรอ เจ้าหญิงที่มีชื่อเสียงโด่งดังในยุโรป เธอได้คบหาดูใจกับผู้ชายนอกรีต และมีลูกกับเขาด้วย หลังจากแต่งงานแล้ว เธอก็โดนลอบสังหารเลย! ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ และคนภายนอกก็ไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด แต่ราชวงศ์ก็โดนประณามมาหลายสิบปี! ถ้าเจ้าหญิงแค่แอบคบหาดูใจกับผู้ชายนอกรีต และลอบสังหารเธอ ราชวงศ์นี้คงโดนประณามและดูถูกจากประชาชนมากกว่านี้อย่างแน่นอน!"
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูเฉิงเฟิงก็ถอนหายใจ ตบหน้าตัวเองเบาๆและพูด:"ถ้าคนอื่นกล้าตบหน้าของพวกเราจริงๆ พวกเราถึงสามารถฆ่าอีกฝ่ายได้ คุณไม่สามารถฆ่าคนอื่นเพราะเขาแค่มองหน้าคุณเฉยๆ! ถ้าทำอย่างนี้มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...