ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2313
ในความคิดของเจ้าหน้าที่ตำรวจ หลิวจ้านถูกตามไล่จับกุมตัว ทำให้เขาตื่นตระหนกและวิ่งเข้าไปในเจินเป่าเก๋อ
แต่อันที่จริง เจินเป่าเก๋อเป็นเป้าหมายของหลิวจ้านอยู่แล้ว
ในเวลานี้ ที่เจินเป่าเก๋อ
ในห้องโถงใหญ่ การประมูลยังคงดำเนินการอยู่และตู้ไห่ชิงก็กำลังเซ็นเอกสารสัญญาต่างๆอยู่
หลิวจ้านมาถึงหน้าประตู ขณะที่เขาเดินเข้าไปด้านใน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหน้าประตูหยุดเขาไว้และเอ่ยปากพูด:"คุณผู้ชาย กรุณาแสดง QR Code สำหรับเข้างานประมูลครั้งนี้ด้วย พวกเราตรวจสอบแล้วจึงจะเข้าไปได้"
หลิวจ้านหันหน้ากลับไปมอง ก็พบว่าตำรวจที่ไล่ตามมาก็วิ่งเข้ามาเหมือนกัน เขาก็รีบหยิบปืนออกมาจากด้านในเสื้อตัวเอง และเล็งไปที่หน้าผากของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย และพูดอย่างเย็นชา:"ถ้ายังพูดมากอีก ฉันจะยิงแกให้ตายเลย!"
ในเวลานี้ เจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่ด้านหลังพบว่าเขาหยิบปืนออกมา ทำให้เจ้าหน้าที่ตำรวจตกใจมากๆ และทุกคนก็หยิบปืนออกมาทันที
หลิวจ้านไม่ได้รู้สึกกลัวเลย และเปิดเสื้อแจ็คเก็ตออก เผยให้เห็นเสื้อกั๊กที่มีระเบิดอยู่ด้านใน
หลังจากนั้น มือข้างหนึ่งของหลิวจ้านถือปืนไว้ ส่วนมืออีกข้างก็จับสวิตช์จุดชนวนระเบิด ตะโกนอย่างเย็นชา:"แม่งเอ๊ย ฟังที่ฉันพูดให้ดีๆ ระเบิดที่ฉันใส่อยู่นั้นเป็นระเบิดภูเขา! ถ้าฉันจุดชนวนระเบิดทั้งตึกนี้ก็จะกลายเป็นซากปรักหักพัง ถ้าเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างพวกคุณกล้าเข้ามาละก็ ฉันจะทำให้ทุกคนที่อยู่ในนี้ตายไปพร้อมกับฉัน!"
เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนที่ไล่ตามมา เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น สีหน้าของพวกเขาก็ตื่นตระหนกตกใจมากๆ!
เดิมทีหลิวจ้านก็เป็นผู้ก่อการร้าย เขายังมีคดีฆาตกรรมหลายศพติดตัวด้วย ในการก่อคดีของเขาก่อนหน้านี้ เขาใช้ปืนและระเบิดเป็นประจำ ดังนั้นระเบิดที่เขาใส่อยู่นั้น ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจเชื่อว่ามันเป็นของจริง
ดังนั้น ทุกคนมองเขาด้วยความกลัว
ทุกคนอยู่ห่างไม่ไกล พวกเขาสามารถเห็นเสื้อกั๊กระเบิดที่หลิวจ้านสวมใส่อยู่ เสื้อกั๊กนั้นปูดและหนามากๆ มีแถบต่างๆที่เหมือนกับไส้กรอกแฮม แค่มองก็รู้ว่ามันเป็นระเบิดที่มีพลังทำลายรุนแรงมากๆ
ทันใดนั้นห้องโถงก็เกิดความโกลาหลทันที ทุกคนกรีดร้องและเตรียมที่จะหลบหนี
ในเวลานี้ หลิวจ้านใช้ปืนเล็งไปที่เพดาน และยิงออกไปสามนัด ตะโกนด้วยความโกรธ:"แม่งเอ๊ย ใครกล้าหลบหนีอีก ก็ลองดู!"
เมื่อได้ยินเสียงปืน ทำให้ทุกคนตกใจจนอึ้งไปเลย มีผู้คนจำนวนมากใช้สองมือจับศีรษะของตัวเองและนั่งลงโดยไม่ลังเล
แต่ก็มีคนอยู่สองสามคนที่คิดจะใช้โอกาสนี้เพื่อหลบหนี ดังนั้นพวกเขาก็เลยหนีออกไปทางประตูด้านข้าง หลิวจ้านยกปืนขึ้นมาและยิงออกไปทันที มีเสียงปืนดังขึ้นสองนัด และฆ่าผู้ชายที่อยู่ใกล้ประตูด้านข้างทันที
ในเวลานี้ ทุกคนที่อยู่ในนี้ตกใจมากๆ
หลังจากที่หลิวจ้านยิงผู้ชายคนนั้นจนตายแล้ว เขาก็รีบเดินตรงไปที่ทางเดินข้างๆห้องโถง จากข้อมูลของอีกฝ่าย คนที่ตัวเองต้องฆ่าในวันนี้ กำลังอยู่ในห้องทำงานที่อยู่ข้างๆทางเดินห้องโถง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...