ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2319

รถยนต์ยี่ห้อโรลส์รอยซ์ ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปสามารถซื้อได้

เอารถยนต์โรลส์รอยซ์ทั้งเมืองจินหลิงมาร่วมกัน น่าจะมีประมาณหลายสิบคันเอง

และรถยนต์โรลส์รอยซ์ส่วนใหญ่ก็จะเป็นรถยนต์ที่มีอายุการใช้งานมานานแล้ว

รถยนต์โรลส์รอยซ์เก่าๆพวกนี้ อันที่จริงราคาไม่ได้แพงมาก เป็นรถยนต์ที่เปลี่ยนเจ้าของมาหลายคนแล้ว สุดท้ายรถยนต์พวกนี้ก็จะไปอยู่ในบริษัทพรีเวดดิ้ง เพื่อเป็นรถยนต์สำหรับรับส่งบ่าวสาวในงานแต่ง ซึ่งบริษัทพวกนี้จะเอารถยนต์ประเภทนี้ไปเช่าให้คนหนุ่มสาวที่อยากได้หน้าได้ตาทางสังคม

ดังนั้น คนที่สามารถขับรถยนต์โรลส์รอยซ์ได้นั้น มีน้อยมากๆ

ก่อนหน้านี้หัวหน้าหวังก็เคยคิด จะไปหารถยนต์ที่บริษัทพรีเวดดิ้งไหม เอารถยนต์โรลส์รอยซ์รุ่นเก่ามาคันหนึ่ง

เพราะถ้าเกิดความเสียหายขึ้นกับรถยนต์ รถยนต์เก่าๆพวกนี้ก็ถูกกว่าและซ่อมง่ายกว่า ถ้าต้องชดเชยก็คงชดใช้ไม่มาก

อย่างไรก็ตาม เขาก็เปลี่ยนความคิดทันที:"หลิวจ้านเป็นผู้ก่อการร้าย ไม่เพียงเป็นคนที่ฉลาดมากๆ และคงหลอกเขาได้ยาก ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือให้เขาออกไปจากเจินเป่าเก๋อให้เร็วที่สุด ถ้าให้ดีที่สุดคือให้เขาออกจากเมืองจินหลิงไปเลย เขาจากไปยิ่งเร็วก็ยิ่งดี ดังนั้นตอนนี้ไม่ควรเกิดเหตุการณ์อย่างอื่นอีก ถ้าหากพวกเขาหารถยนต์โรลส์รอยซ์เก่าๆมาให้เขา แล้วทำให้เขาโกรธ มันจะเกิดปัญหาอื่นๆได้ง่ายๆ!"

"และรถยนต์ที่เฉินจื๋อข่ายใช้อยู่ก็คือรถยนต์โรลส์รอยซ์ ในโรงแรมก็มีรถยนต์โรลส์รอยซ์สี่คันที่เป็นคนละรุ่น ไม่เหมือนกับคนอื่นๆ ส่วนใหญ่แล้วมีรถยนต์โรลส์รอยซ์เพียงคันเดียว และหวงรถยนต์มากๆ ดังนั้นถ้ายืมกับเขาคงมีโอกาสมากที่สุด..."

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และโทรหาเฉินจื๋อข่ายทันที

ในเวลาเดียวกัน เฉินจื๋อข่ายพึ่งจะจอดรถที่หน้าประตูในคฤหาสน์หลังเก่าที่เย่เฉินกับพ่อแม่เคยพักอาศัย และเดินเข้าไปในคฤหาสน์พร้อมกับเย่เฉิน

เย่เฉินมองเห็นสภาพคฤหาสน์ที่ทรุดโทรม เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ:"สมัยนั้นตอนที่พ่อของฉันเช่าคฤหาสน์หลังนี้ ตอนนั้นคฤหาสน์หลังนี้ก็มีสภาพเก่าเหมือนตอนนี้เลย หลังจากนั้นพ่อแม่ของฉันก็ช่วยกันทำความสะอาดและซ่อมแซมทีละนิดๆ จนทำให้มันกลายเป็นคฤหาสน์ที่อบอุ่น..."

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและพูด:"น้าตู้คนนั้น คงจะเหมือนพ่อกับแม่ของฉัน เธอคงทำความสะอาดและซ่อมแซมคฤหาสน์หลังนี้อย่างแน่นอน..."

เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ สายตาของเขาก็มองไปที่คฤหาสน์ที่ทรุดโทรม

ในเวลานี้ จู่ๆโทรศัพท์ของเฉินจื๋อข่ายก็ดังขึ้น

เขารีบถอยหลังหลายก้าว เพราะกลัวจะรบกวนเย่เฉิน จากนั้นก็พูดกับเย่เฉินด้วยความเคารพ:"คุณชาย ฉันขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อน"

เย่เฉินรับปากและไม่ได้พูดอะไรอีก

เฉินจื๋อข่ายเดินมาถึงหน้าประตู แล้วค่อยกดรับสาย และถามทันที"เหล่าหวัง คุณโทรหาฉันมีธุระอะไรเหรอ?"

หัวหน้าหวังรีบพูดทันที:"ผู้จัดการทั่วไปเฉิน ฉันมีเรื่องที่อยากให้คุณช่วย เรื่องนี้มีเพียงคุณคนเดียวที่ช่วยฉันได้ และฉันหวังว่าคุณจะไม่ปฏิเสธฉัน!"