ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 232
บทที่ 232 คำบัญชาสังหาร（2）
หงห้ารีบพูดว่า “เรียนอาจารย์เย่ ตอนนี้ผมมีลูกน้องอยู่ที่เมืองจินหลิงนับหมื่นคน ส่วนมากอยู่ในไนต์คลับ คาราโอเกะ และพวกงานก่อสร้างต่างๆ ล้วนมีคนของผมอยู่หมด ขอเพียงคุณบอกผมมา ว่าจะให้สังหารใคร
ผมรับรองว่าในทุกๆ วัน จะต้องมีคนที่อยากจะเอาชีวิตคนคนนั้นมีนับไม่ถ้วนทั่วทุกสารทิศอย่างแน่นอน！”
เซียวไห่หลงฟังจบก็ตกใจจนอึ้งไป แล้วก็คุกเข่าลงต่อหน้าเย่เฉิน แล้วร้องไห้พูดว่า “เย่เฉิน น้องเขยคนดีของพี่ พี่ล้อเล่นจริงๆ น้องก็คิดเสียว่าพี่มันพูดจาไร้สาระออกไปแล้วกัน ปล่อยพี่ไปเถอะ........”
เย่เฉินถามเขาเสียงเย็นว่า “เป็นไงละ? ไม่อวดเก่งต่อแล้วหรือ?”
“ไม่อวดแล้ว ไม่แล้ว ไม่อวดเก่งอีกแล้ว.......” ตอนนี้เซียวไห่หลงตกใจจนแทบจะช็อกตาย มีหรือจะกล้าเสแสร้งต่อหน้าเย่เฉินอีก
ที่เมืองจินหลิง ถ้าใครถูกท่านหงห้าเปิดคำบัญชาสังหารเข้า ตามถนนหนทาง ก็คงจะมีแต่คนที่ตามฆ่าเขาอย่างกับฝูงผึ้ง?
เพราะนี่มันเป็นการทำงานให้กับท่านหงห้า เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้ประจบท่านหงห้า！
ตอนนี้เย่เฉินก็ถือโทรศัพท์อยู่ แล้วพูดเสียงเย็นว่า “ในเมื่อไม่เสแสร้งแล้ว ก็ทำให้ผมเห็นความจริงใจของคุณ ไม่เช่นนั้น ผมก็จะคิดว่า นี่เป็นเพียงการอ่อนข้อของคุณในชั่วขณะเท่านั้น ถ้าผมปล่อยคุณไป พอวันอื่นคุณก็ยังอวดเก่งใส่ผมอีก”
เซียวไห่หลงใจตุ้มๆ ต่อมๆ รู้สึกได้ว่าเย่เฉินคงจะไม่ยอมปล่อยตนเองไปง่ายๆ แน่ ดังนั้น ก็รีบโขกหัวไปที่พื้นของโรงพยาบาล
โดยไม่รอช้า โขกหัวไปสามที
“เย่เฉิน ผมผิดไปแล้ว！ผมขอโทษ！ให้อภัยผมเถอะ อย่าให้ท่านหงห้ามาตามฆ่าผมเลย！”
พูดถึงตรงนี้ เซียวไห่หลงก็สะอื้นไห้ ในใจก็รู้สึกผิดอย่างมาก
สมองตนเองมีปัญหาหรือเปล่านะ? ทำไมจะต้องมาอวดเก่งใส่เย่เฉินด้วย มันจะไม่ใช่การรนหาที่ตายหรอกหรือ ท่านหงห้าจะจับได้ว่ามันเป็นคนหลอกลวง แล้วจะฆ่ามันตอนไหนก็ได้ แต่ว่าถ้าเย่เฉินให้ท่านหงห้ามาฆ่าตนเองจริงๆ ล่ะก็ ตนเองกลัวว่าจะอยู่ไม่ถึงเช้าวันพรุ่งนี้............
ตนเองก็อายุปูนนี้แล้ว........จะทนรับไหวได้อย่างไร.........
ในตอนนี้ นายหญิงใหญ่เซียวก็เหมือนจะรู้สึกว่ากู้สถานการณ์กลับไม่ได้แล้ว กลัวว่าลูกชายและหลานชายตนเองจะได้รับอันตราย ก็เลยรีบพูดว่า “เย่เฉิน แกปล่อยสองคนนั้นไป คิดเสียว่าวันนี้พวกเราไม่ได้มาที่นี่ก็แล้วกัน..........”
เย่เฉินส่ายหัว “ไม่ได้นะครับ คุณก็มาที่นี่แล้ว ผมจะคิดว่าคุณไม่ได้มาได้อย่างไร?”
นายหญิงใหญ่เซียวถามเสียงสั่นว่า “เช่นนั้นจะให้ทำอย่างไรแกถึงจะยอม?”
เย่เฉินพูดนิ่งๆ ว่า “คุณบอกความจริงต่อหน้าชูหรันและพ่อตาแม่ยายผม ว่าวันนี้คุณมา มีจุดประสงค์อะไร ถ้าคุณจริงใจพอ ผมก็จะปล่อยพวกเขาไป คิดเสียว่าพวกคุณไม่ได้มาที่นี่ แต่ถ้าหากว่าไม่จริงใจพอ ก็ขออภัยด้วย คำบัญชาสังหารนี้ ผมก็คงจะต้องสั่งลงไปอย่างแน่นอน！”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...