ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 233
บทที่233 ตระกูลเซียวใกล้จะจบเห่แล้ว（1）
พอได้ยินดังนั้น เซียวไห่หลงที่คุกเข่าอยู่อย่างตกใจแทบตาย ก็รีบพูดทั้งน้ำตาว่า “คุณย่าครับ รีบพูดความจริงไปสิครับ！ รีบพูดความจริงกับเย่เฉินสิครับ！ ไม่เช่นนั้น ผมจะต้องตายแน่เลยคุณย่า！”
เซียวฉางเฉียนก็กลัวไฟจะลามมาถึงตัวเอง ก็เลยรีบพูดขอร้องว่า “แม่ครับ พูดความจริงไปเถอะครับ”
ในตอนนี้ นายหญิงใหญ่เซียวก็ไม่ได้ดื้อดึงต่อไป เธอถอนหายใจออกมา แล้วพูดออกมาราวกับไก่โต้งที่แพ้ศึกมา ว่า “เย่เฉินพูดถูก ฉันมาครั้งนี้ เป็นแผนเสแสร้งแกล้งเสียใจ เพื่อหลอกพวกแกกลับไป หลอกชูหรันกลับไปบริษัทเซียวซื่อ”
พูดจบ นายหญิงใหญ่เซียวก็ยังอยากจะบอกว่าตนเองไม่ผิด แล้วพูดว่า “แต่ว่าฉัน..........”
เย่เฉินก็รีบขัดจังหวะขึ้นมาว่า “ไม่มีแต่ อะไรทั้งนั้น คุณพูดจบแล้ว ก็ไปได้แล้ว”
นายหญิงใหญ่เซียวมองเขาอย่างอาฆาต แล้วพูดว่า “แกให้ฉันพูดให้จบก่อนสิ ฉันก็มีความจำเป็นของฉันเหมือนกัน..........”
เย่เฉินพูดนิ่งๆ ว่า “อย่างคุณไม่มีความจำเป็นหรอก มีแต่ผลเสีย！ผลเสียนี้ คุณเป็นคนสร้างมันขึ้นมา คุณก็ต้องแบกรับมันเอง！”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดต่ออีกว่า “ถ้าพวกคุณอยู่เป็นละก็ ตอนนี้ก็หุบปากเสีย เก็บหางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ไปเสีย แล้วไสหัวไป คิดเสียว่าเรื่องนี้ มันไม่เคยเกิดขึ้น ไม่เช่นนั้นละก็.........”
พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็พูดเสียงดังใส่หงห้าที่อยู่ในโทรศัพท์ว่า “หงห้า ถ้าคุณได้ยินคนแก่มาพูดเสแสร้งกับผมละก็ ก็รีบเปิดคำบัญชาสังหาร กับเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงสองพ่อลูกนี้เสีย！”
หงห้าตอบว่า “วางใจเถอะครับอาจารย์เย่ คำสั่งของคุณ หงห้าน้อมรับคำสั่ง！”
นายหญิงใหญ่เซียวก็หดหู่อย่างมาก พยักหน้า ยอมรับความพ่ายแพ้ แล้วก็กวักมือเรียกพวกนั้น แล้วพูดอย่างหมดแรงว่า “พวกเรากลับเถอะ”
เซียวฉางเฉียน เซียวไห่หลง และเซียวเวยเวยที่เงียบมาตลอด ได้ยินดังนั้น ก็รีบมาพยุงเธอ ออกไปจากห้องผู้ป่วย
ใครจะรู้ ก่อนหน้านี้ไม่นาน เพราะเธอได้รับความร่วมมือกับตี้เหากรุ๊ป ในงานเลี้ยงที่โรงแรม ยังโดดเด่นเหนือใครอยู่เลย
แต่ว่า ตัดมาตอนนี้ในชั่วพริบตา ตระกูลเซียวมืดแปดด้าน เกือบจะล้มละลายแล้ว
ตี้เหากรุ๊ปยกเลิกความร่วมมือ แล้วยังปฏิเสธที่ร่วมมือด้วย ตอนนี้ บริษัทเซียวซื่อหลุดออกจากการร่วมมือทั้งหมด บริษัทไม่มีรายรับเข้ามาเลย
ในขณะเดียวกัน บริษัทยังเผชิญกับจำนวนเงินที่ต้องใช้จ่ายออกไป
เช่น ค่าเช่าตึกและออฟฟิศ เงินเดือนของพนักงานทั้งหมด ค่าแรงของโครงการต่างๆ รวมทั้งค่าเอกสารที่จำเป็นต่อการดำเนินธุรกิจ
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...