ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 233

บทที่233 ตระกูลเซียวใกล้จะจบเห่แล้ว（1）

พอได้ยินดังนั้น เซียวไห่หลงที่คุกเข่าอยู่อย่างตกใจแทบตาย ก็รีบพูดทั้งน้ำตาว่า “คุณย่าครับ รีบพูดความจริงไปสิครับ！ รีบพูดความจริงกับเย่เฉินสิครับ！ ไม่เช่นนั้น ผมจะต้องตายแน่เลยคุณย่า！”

เซียวฉางเฉียนก็กลัวไฟจะลามมาถึงตัวเอง ก็เลยรีบพูดขอร้องว่า “แม่ครับ พูดความจริงไปเถอะครับ”

ในตอนนี้ นายหญิงใหญ่เซียวก็ไม่ได้ดื้อดึงต่อไป เธอถอนหายใจออกมา แล้วพูดออกมาราวกับไก่โต้งที่แพ้ศึกมา ว่า “เย่เฉินพูดถูก ฉันมาครั้งนี้ เป็นแผนเสแสร้งแกล้งเสียใจ เพื่อหลอกพวกแกกลับไป หลอกชูหรันกลับไปบริษัทเซียวซื่อ”

พูดจบ นายหญิงใหญ่เซียวก็ยังอยากจะบอกว่าตนเองไม่ผิด แล้วพูดว่า “แต่ว่าฉัน..........”

เย่เฉินก็รีบขัดจังหวะขึ้นมาว่า “ไม่มีแต่ อะไรทั้งนั้น คุณพูดจบแล้ว ก็ไปได้แล้ว”

นายหญิงใหญ่เซียวมองเขาอย่างอาฆาต แล้วพูดว่า “แกให้ฉันพูดให้จบก่อนสิ ฉันก็มีความจำเป็นของฉันเหมือนกัน..........”

เย่เฉินพูดนิ่งๆ ว่า “อย่างคุณไม่มีความจำเป็นหรอก มีแต่ผลเสีย！ผลเสียนี้ คุณเป็นคนสร้างมันขึ้นมา คุณก็ต้องแบกรับมันเอง！”

พูดจบ เย่เฉินก็พูดต่ออีกว่า “ถ้าพวกคุณอยู่เป็นละก็ ตอนนี้ก็หุบปากเสีย เก็บหางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ไปเสีย แล้วไสหัวไป คิดเสียว่าเรื่องนี้ มันไม่เคยเกิดขึ้น ไม่เช่นนั้นละก็.........”

พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็พูดเสียงดังใส่หงห้าที่อยู่ในโทรศัพท์ว่า “หงห้า ถ้าคุณได้ยินคนแก่มาพูดเสแสร้งกับผมละก็ ก็รีบเปิดคำบัญชาสังหาร กับเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงสองพ่อลูกนี้เสีย！”

หงห้าตอบว่า “วางใจเถอะครับอาจารย์เย่ คำสั่งของคุณ หงห้าน้อมรับคำสั่ง！”

นายหญิงใหญ่เซียวก็หดหู่อย่างมาก พยักหน้า ยอมรับความพ่ายแพ้ แล้วก็กวักมือเรียกพวกนั้น แล้วพูดอย่างหมดแรงว่า “พวกเรากลับเถอะ”

เซียวฉางเฉียน เซียวไห่หลง และเซียวเวยเวยที่เงียบมาตลอด ได้ยินดังนั้น ก็รีบมาพยุงเธอ ออกไปจากห้องผู้ป่วย