ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2324

ถ้าอีกฝ่ายไม่ตอบ หลิวจ้านก็ทำได้แค่ถ่วงเวลาอยู่ที่หอเพชรนิลจินดา อีกฝ่ายตอบเมื่อไหร่ ก็จะออกไปเมื่อนั่น

ตอนนี้ อีกฝ่ายให้คำตอบที่ชัดเจน หลิวจ้านก็ไม่คิดจะอยู่ต่อให้เสียเวลา เขาหันไปมองผู้คนที่หมอบอยู่ในห้องโถง จากนั้นก็พูดเสียงเย็นว่า “รถที่ฉันต้องการพวกนั้นก็เตรียมมาให้แล้ว ดังนั้นก็ได้เวลาที่ฉันต้องไปจากที่นี่ ขอบคุณทุกคนที่ให้ความร่วมมือ หลังจากที่ฉันไปแล้วพวกแก็จะเป็นอิสระ”

หลายร้อยกว่าคนในห้องโถงได้ยินแบบนี้ ก็ถอนหายใจออกมา

บนใบหน้าของทุกคน ปรากฏรอยยิ้มเมื่อคิดว่ารอดชีวิต

เนื่องด้วยการรักษาความปลอดภัยของประเทศดีมาตลอด หลายๆคนจึงไม่เคยประสบพบเจอกับอะไรแบบนี้ แต่พอมาเจอก็ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ถือเป็นความโชคดีอย่างหาที่สุดไม่ได้

ดังนั้น ในตอนนี้ทุกคนจึงโล่งใจ ตอนนี้รอแค่ไอ้มหันตภัยนี่ออกไป ก็จะสามารถผ่านพ้นวิกฤตอันตรายนี้ไปได้แล้ว

ในตอนนี้เอง จู่ๆหลิวจ้านก็เอ่ยพูดขึ้นมาว่า “ทุกคน ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากให้พวกแกช่วย และก็หวังว่าพวกแกจะเห็นแก่ที่ฉันรักษาคำพูด ไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือจากฉัน”

เมื่อทุกคนได้ยินแบบนี้ ก็รู้สึกเครียดขึ้นมาทันที

ไม่มีใครรู้ว่าหลิวจ้านคนนี้ ต้องการอะไรกันแน่

ถ้าเขาต้องการเงิน อันที่จริงแล้วก็ไม่ถือว่าเป็นปัญหา ขอแค่ไม่ทำร้ายใครก็พอ ทุกคนต่างก็ยินยอมที่จะมอบทรัพย์สินที่มีอยู่ติดตัวให้เขา

แต่กลัวก็แต่เขาจะมีความคิดอย่างอื่น

ในตอนนี้เอง หลิวจ้านก็เอ่ยพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้คนพวกนั้นเตรียมรถโรลด์รอยซ์ไว้ให้แล้ว แต่ว่า ถ้าฉันไปขึ้นรถแค่คนเดียว พวกนั้นต้องไม่ยอมปล่อยฉันไปง่ายๆแน่ ดีไม่ดีอาจจะเล่นงานฉันกลางทางก็ได้”

“ดังนั้น ฉันต้องการคนสองคนให้ไปกับฉัน รอจนกว่าฉันออกไปจากเมืองจินหลิงได้อย่างปลอดภัย ฉันก็จะปล่อยสองคนนั้นไป!”