เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2331

ยิ่งเข้าใกล้อุโมงค์ที่นัดหมายเอาไว้เท่าไหร่ ในใจของหลิวจ้านก็ยิ่งประหม่ามากเท่านั้น

สำหรับเขาแล้ว แพ้หรือชนะมันขึ้นอยู่กับสิ่งที่กำลังจะเกิดตรงหน้านี้

ดังนั้น เขาอธิษฐานในใจไม่หยุดว่า “พระผู้เป็นเจ้า หลิวจ้านคนนี้ไม่เคยขอร้องใครมาก่อน ตอนนี้ขออ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ช่วยปกปักรักษาให้วันนี้ราบรื่นด้วยเถิด！”

“ถ้าเป็นไปอย่างราบรื่น หลังจากที่ผมจัดการสองแม่ลูกนี้เสร็จ ขอแค่ท่านคุ้มครองผมให้หนีรอดแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น！”

“เวลาหนึ่งชั่วโมง ก็มากพอให้ตระกูลซูเตรียมการให้ผมหนีได้แล้ว！”

“พรุ่งนี้ ผมก็จะกลายเป็นคนใหม่ ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ต่างประเทศ！”

คิดมาถึงตรงนี้ ลึกในใจของหลิวจ้านก็ตื่นเต้นจนทนไม่ได้

ในเวลานี้ ตู้ไห่ชิงและซูจือหยูนั่งอยู่บนเบาะหลัง ในใจของสองแม่ลูกเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย

ในใจของซูจือหยูประหม่าเป็นอย่างมาก ยิ่งเห็นรถขับเข้าไปในภูเขา หัวใจของเธอก็ยิ่งลนลานแปลกๆ เหมือนจะมีบางอย่างทะแม่งๆ แต่ก็คิดไม่ออกว่ามันทะแม่งตรงไหน

ตู้ไห่ชิงสังเกตได้ว่าซูจือหยูกำลังไม่สบายใจ เพื่อไม่ให้ลูกสาวตื่นตระหนกมากเกินไป ตู้ไห่ชิงจึงจับมือเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อย พร้อมทั้งส่งสายตาให้กำลังใจเธอเป็นระยะ เพื่อให้เธอผ่อนคลายได้มากที่สุด

แต่ซูจือหยูกลับไม่สามารถผ่อนคลายได้ง่ายๆ เธออดเอ่ยปากถามขึ้นมาไม่ได้ว่า “นายจะพาพวกฉันไปไหนกันแน่?”

หลิวจ้านตอบกลับเสียงเย็น โดยไม่ได้หันหน้ากลับมา “แกไม่ต้องสนหรอกว่าจะไปที่ไหน นั่ง

นิ่งๆอยู่บนรถก็พอแล้ว!”

ซูจือหยูจี้ถามต่อว่า “แล้วนายจะปล่อยพวกฉันไปเมื่อไหร่?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน