ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2333

ซูจือหยูใช้เงินซื้อหลิวจ้าน จุดประสงค์มีสองอย่าง

อย่างแรก ถ้าใช้เงินแล้วได้ผล ก็ใช้เงินซื้อความปลอดภัยเป็นวิธีที่ดีที่สุด

อย่างที่สอง ถ้าใช้เงินไม่ได้ผล อย่างน้อยก็สามารถตัดสินสถานการณ์ของหลิวจ้านได้จากการสนทนา

ตอนนี้ ซูจือหยูได้เบาะแสสำคัญที่หลุดออกมาจากปากของหลิวจ้านผ่านคำพูดจาหว่อนล้อมของตัวเอง

“ข้อแรก ถ้าคนทั่วไปได้ยินเด็กสาววัยยี่สิบต้นๆออกปากว่าจะให้เงินเป็นสิบเป็นร้อยล้าน ต้องไม่มีใครเชื่อแน่ๆ จะคิดแค่ว่าพูดไปเรื่อยก็เท่านั้น แต่ว่า หลิวจ้านกลับไม่เคลือบแคลงเลยว่าฉันจะหาเงินจำนวนนี้มาได้หรือเปล่า”

“นั่นหมายความว่า เขารู้ว่าฐานะของฉันเป็นยังไง รู้ว่าสำหรับฉันแล้ว เงินหนึ่งร้อยล้านหามาได้ง่ายๆ ดังนั้นเขาจึงไม่สงสัยในสิ่งที่ฉันพูด！”

“จากจุดนี้ บวกกับการที่หลิวจ้านโทรคุยและส่งข้อความหาใครบางคนก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่า มีคนบงการให้หลิวจ้านมาจับตัวฉันกับแม่！”

“ข้อสอง คนที่ไม่ยอมทำตามคำสั่งของใครง่ายๆอย่างหลิวจ้าน ถ้าฉันพูดว่าจะจ่ายให้เขาร้อยล้าน เขาก็สามารถที่จะเลือกรับเงินของฉันเอาไว้ และทรยศนายจ้างคนเดิม หรือบางทีพอได้เงินจากฉันไปแล้วอาจจะตลบหลังฉันด้วยก็ได้ โจมโจรอย่างเขา ต้องหาทางได้เงินมาไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่งในสองทางนี้แน่ๆ”

“แต่ว่า หลิวจ้านกลับไม่คิดที่จะเลือกสักทาง แค่นี้ก็พิสูจน์ได้แล้วว่า นายจ้างที่อยู่เบื้องหลังเขา เป็นคนที่เขาไม่กล้าหือด้วย！”

“อย่างนั้น ใครเป็นคนติดสินบนเขากันแน่ ถึงได้ทำให้เขายอมลงทุนจัดฉาก แค่เพื่อจับตัวฉันกับแม่มาอย่างนี้?”

คิดมาถึงตรงนี้ ซูจือหยูก็หาคำตอบไม่ได้เลย

เธอเคยคิดว่าเพราะคุณปู่ไม่พอใจคุณแม่ เลยคิดที่จะสั่งเก็บคุณแม่หรือเปล่า