ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2342
หม่าฉงซิงเห็นแบบนี้ ก็โพล่งออกมาว่า:"เร็ว! รีบหาวิธีช่วยคุณหนูใหญ่ออกมา!"
ทันใดนั้น จู่ๆก็มีคนตกโกนออกมา
"หยุดกันให้หมด!"
หม่าฉงซิงตกใจเสียงเรียกนี้
อุโมงค์นี้เป็นเส้นทางเดียว และทางเข้าถูกรถที่เกิดอุบัติเหตุขวางหมดแล้ว ตามหลักแล้วมันไม่ควรมีใครเข้ามา ดังนั้น จู่ๆก็มีเสียงที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้น ซึ่งทำให้เขาประหม่าทันที
เช่นเดียวกับอีกสามคนที่เหลือ
พวกเขาทั้งสี่เดินตามเสียงไปพร้อมๆ กัน และเห็นชายคนหนึ่งที่มีท่าทางเย็นชา กำลังเดินเข้ามาทางเข้าของอุโมงค์
ผู้ชายที่ออร่าไม่ธรรมดาคนนี้ ก็คือเย่เฉิน!
หม่าฉงซิงจ้องเย่เฉินและถามด้วยความกลัวว่า:"คุณคือใคร?!"
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา:"ฉันเป็นใคร คุณยังไม่มีสิทธิ์ที่จะถาม! ตอนนี้ฉันให้โอกาสคุณสี่คนอยู่รอด วางปืนลง นั่งลง แล้วเอามือจับหัวไว้ และตอบฉันให้ชัดเจนทีละคน ว่าใครเป็นคนให้พวกคุณทำเช่นนี้!"
หม่าฉงซิงกัดฟัน เล็งปืนไปที่เย่เฉิน และพูดอย่างเข้มงวด:"ไอ้หนู มึงอยากตายเหรอ? ! "
พูดจบ เขาก็เหนี่ยวไกทันทีโดยไม่ลังเล!
แต่ว่า นาทีที่เสียงปืนดังขึ้น เย่เฉินหายตัวไปจากสายตาของเขาแล้ว
หม่าฉงซิงรีบโพล่งออกมา:"พวกแกสามคนยืนทำบ้าอะไรอีก! รีบจัดการเขาสิ!"
เดิมทีอีกสามคนตกใจในฝีมือของเย่เฉิน ไม่กล้าขยับตามอำเภอใจ ในเวลานี้ พอได้ยินคำรามของหม่าฉงซิง ก็รีบหยิบปืนออกจากเอวของเขา
แต่ว่า ก่อนที่พวกเขาจะเล็งปืนไปที่เย่เฉิน เย่เฉินก็ยกหม่าฉงซิงขึ้นมา และฟาดไปที่พวกเขาสามคน
ทั้งสามคนไม่มีเวลาตอบสนอง และหม่าฉงซินที่บินข้ามไปก็ล้มลงกับพื้น ราวกับลูกโบว์ลิ่ง
เนื่องจากแรงของเย่เฉินนั้นเยอะมาก จนร่างของคนทั้งสี่นี้ถูกโจมตีอย่างหนัก ในเวลานี้ พวกเขาไม่มีความสามารถในการต้าน พวกเขาทำได้เพียงนอนราบกับพื้นและคร่ำครวญ
เย่เฉินก้าวไปข้างหน้าหาพวกเขาทั้งสี่คน หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดการบันทึกวิดีโอ และถ่ายสถานการณ์โดยรอบก่อน จากนั้นเล็งกล้องไปที่พวกเขาทั้งสี่ แล้วถามด้วยเสียงเย็นชา:"พูดสิ สิ่งที่พวกคุณทำอยู่ ใครเป็นคนบงการอยู่ข้างหลัง!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...