ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2352
ในเวลานี้ คุณท่านใหญ่ซูกลับส่ายหัวเล็กน้อยและพูดเบา ๆ ว่า:"หม่าฉงซิงจัดการเรื่องนี้ได้ไม่ดี แต่พ่อก็ยังไม่สงสัยในความจงรักภักดีของเขา"
ซูโสว่เต๋อรีบพูดบิดเบือนความจริงทันที:"พ่อ! ตามคำกล่าวที่ว่ารู้หน้าไม่รู้ใจ! พ่อเห็นค่าหม่าฉงซิงมาตลอด แต่ใครจะรู้ว่าหม่าฉงซิงจะทรยศพ่อภายใต้การล่อผลประโยชน์ของผู้อื่นรึเปล่า?"
คุณท่านใหญ่ซูพ่นเสียงอย่างเย็นชา:"โสว่เต๋อ นายมองคำถามพื้นฐานแบบนี้ไม่ออกเลยเหรอ? มันทำให้พ่อผิดหวังจริงๆ!"
"หา?"ซูโสว่เต๋อไม่รู้ว่าเหตุใดพ่อจึงพูดแบบนี้กะทันหัน และรีบอย่างร้อนรนพูดว่า:"พ่อ ยกโทษให้ผมที่โง่เขลา ขอให้พ่อบอกให้รู้ด้วยครับ"
คุณท่านใหญ่ซูถามอย่างเย็นชา:"ถ้ามีคนสามารถติดสินบนหม่าฉงซิงเพื่อจัดการกับตระกูลซู แล้วทำไมถึงให้หม่าฉงซิงไปจัดการกับจือหยูล่ะ? หม่าฉงซิงเป็นยามส่วนตัวของพ่อ แล้วยังเป็นหัวหน้ายาม! เขาสามารถติดสินบนหม่าฉงซิงให้มาฆ่าพ่อได้ ต่อให้ฆ่าพ่อไม่ได้ อย่างน้อยก็สร้างภัยคุกคามครั้งใหญ่ให้กับพ่อได้ เหตุใดจึงต้องใช้ความพยายามอย่างมากบนตัวผู้หญิงอย่างจือหยูด้วย?"
ซูโสว่เต๋อเข้าใจทันที เหงื่อเย็นเยียบซึมหลังของเขาทันที และคิดกับตัวเอง:"ไม่นึกเลยว่าพ่อจะหลอกยากขนาดนี้…...ดูเหมือนว่าจะฝืนให้หม่าฉงซิงรับบาปอีกต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่เช่นนั้นพ่อจะสังเกตเห็นความผิดปกติอย่างแน่นอน!"
เมื่อคิดแบบนี้ ซูโสว่เต๋อก็เปลี่ยนสีหน้าทันที และพูดเห็นด้วยว่า:"พ่อ พอพ่อพูดแบบนี้ ผมก็เข้าใจทันที ดูเหมือนว่าหม่าฉงซิงคงจะไม่ทรยศพ่อ แต่ในเมื่อเขาไม่ได้ทรยศพ่อ และตอนนี้เขาก็หายไป ซึ่งพิสูจน์ได้ว่า คนที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดนั้นแข็งแกร่งมาก! เราต้องระมัดระวัง!"
คุณท่านใหญ่ซูนวดขมับ:"ตอนนี้พ่อยังไม่ได้นึกถึงตัวการที่อยู่เบื้องหลัง พ่อยังคงมีคำถามอีกมากมายที่ยังไม่เข้าใจ พ่อไม่เข้าใจว่าทำไมหลิวจ้านถึงถูกยิง? ดูจากภาพที่เกิดเหตุ รถถูกชนจนเละขนาดนั้น แม้ว่าหลิวจ้านจะเป็นพระเจ้าก็ต้องตายแน่นอน ทำไมถึงยังมีคนยิงเขาอีก? ยิงเขาทำไม?"
ซูโสว่เต๋อดูงุนงงและพูดว่า:"มันเป็นแบบนี้จริงๆด้วย! ในภาพความละเอียดสูงที่พ่อให้คนไปหามา จะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าหน้าท้องและร่างกายส่วนล่างของหลิวจ้านถูกชนจนเละหมด ไม่จำเป็นต้องยิงหัวเขาอีกนัดเลย……"
คุณท่านใหญ่ซูขมวดคิ้วและพึมพำว่า:"ขอพ่อคิดดูก่อน…... ในเมื่ออุบัติเหตุเกิดขึ้นตามกำหนด งั้นก็พิสูจน์ได้ว่า จนตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ทุกอย่างยังคงเป็นไปตามแผน กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตอนที่เกิดอุบัติเหตุ หม่าฉงซิงต้องอยู่ตรงนั้นแน่นอน..."
"แม้ว่าฉันจะไม่ได้ติดต่อหลิวจ้านโดยตรง แต่ฉันก็ให้คนติดต่อกับครอบครัวของหลิวจ้านแล้ว จากนั้นก็ขอให้เขาจัดการนังซูจือหยูไปด้วย ในนามของตระกูลซูที่ต้องการฆ่าคนอีกคนหนึ่ง...…"
"ถ้าพ่อรู้ข้อมูลนี้ ก็จะรู้ว่า คนที่ต้องการฆ่าจือหยู คือตระกูลซู……"
"เมื่อนั้น ฉันจะเป็นผู้ต้องสงสัยที่ใหญ่ที่สุด……"
เมื่อคิดแบบนี้ ซูโสว่เต๋อก็รีบพูดว่า:"พ่อ! ผมเห็นตอนนี้มีชาวเน็ตบางคนเริ่มสงสัยว่าตระกูลซูของเราคือคนอยู่เบื้องหลัง ตอนนี้ความสำคัญสูงสุดของเราคือ การประชาสัมพันธ์ในภาวะวิกฤตอย่างรวดเร็ว!"
คุณท่านใหญ่ซูพยักหน้าเล็กน้อย และโพล่งออกมา:"ดำเนินการประชาสัมพันธ์ในภาวะวิกฤตทันที และในขณะเดียวกันก็ประณามอาชญากรอย่างหลิวจ้านผ่านสื่อ และเสนอรางวัล 50 ล้านเพื่อรวบรวมเบาะแสอันมีค่า ! ใครก็ตามที่ช่วยสองแม่ลูกสาวได้ พ่อจะให้รางวัลหนึ่งร้อยล้าน!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...