ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2356
พูดไป ซูโส่วเต้าก็พูดอย่างเย็นชาว่า:"ไม่ต้องห่วง ถ้ามันจริงอย่างที่ลูกบอก อย่าว่าแต่ลูกเลย พ่อก็จะไม่ปล่อยเขาไป "
"แต่ว่า แม้ว่าเราสองพ่อลูกจะสู้กับเขา ก็ต้องมองการณ์ไกล และมีแผนที่ดีก่อนค่อยลงมือ ไม่อย่างนั้น ถ้าเกิดตายไปก่อน แล้วจะเอาอะไรไปล้างแค้นให้แม่กับน้องสาวของลูก!"
ซูจือเฟยเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดอย่างโกรธเคือง:"พ่อ ผมเข้าใจแล้ว......"
พูดจบ ก็สะอื้นไม่หยุด ร้องไห้แล้วถามว่า:"พ่อ! เมื่อไหร่พ่อจะกลับมา! ตอนนี้ผม......ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ…..."
ซูโสว่เต้าถอนหายใจและพูดว่า:"ตอนนี้พ่อกลับไปไม่ได้ พ่อต้องนั่งเครื่องบินจากที่นี่ไปจินหลิง ใช้เวลาสิบกว่าชั่วโมง แต่ตราบใดที่พ่อออกจากที่นี่ทันที ปู่ของลูกก็จะได้รับข่าวตามมาทันที เป็นไปได้ว่า ทันทีที่พ่อลงจากเครื่อง ก็จะโดนตระกูลซูจับและส่งกลับออสเตรเลีย หรือไม่ก็ถูกจับกลับไปกักบริเวณในบ้านตระกูลซู….."
ซูจือเฟยถามอย่างจนปัญญา:"พ่อ…...แล้วตอนนี้ผมควรทำอย่างไรดี…...ผมอยากไปจินหลิงตามหาแม่กับจือหยู…...ตอนนี้ไม่รู้พวกเธออยู่ไหน อย่างน้อยก็ยังมีความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตรอด…..."
ซูโสว่เต้าคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า:"เอาแบบนี้แล้วกัน ลูกไม่ต้องไปสนามบิน ขับขึ้นทางด่วนแล้วขับไปจนสุดทางถึงจินหลิง"
พูดไป ซูโสว่เต้าก็คำนวณอีกครั้ง และพูดว่า:"ถ้าใช้ความเร็วสูงจากเย่นจิงไปยังจินหลิง ประมาณ 1,000 กิโลเมตร ลูกขับเร็วหน่อย 10ชั่วโมงก็น่าจะถึง"
ซูจือเฟยรีบพูดว่า:"ได้ครับพ่อ! ผมจะขับรถไปจินหลิงเลย!"
ซูโสว่เต้ารีบพูดอีกครั้ง:"พอลูกถึงจินหลิง ลูกต้องทำตัวถ่อมตัวสุดๆ อย่าไปพยายามลองใช้พลังของตระกูลซู เพราะเมื่อพวกเขารู้ว่าลูกอยู่ในจินหลิง พวกเขาจะจับลูกกลับมาอย่างแน่นอน"
ซูจือเฟยตกตะลึง:"พ่อ หากปราศจากพลังของตระกูลซู ผมจะหาแม่และจือหยูได้อย่างไร......"
ซูโสว่เต้าพูดอย่างช่วยไม่ได้:"จือหยู สิ่งเดียวที่ลูกสามารถไว้วางใจได้ในตอนนี้ ก็คือตัวลูกเอง คนอื่น ๆ ไม่น่าเชื่อถือ"
พูดไป เขาก็เสริมว่า:"อ้อ อีกอย่าง พ่อได้ยินมาว่าปู่ส่งอารองของลูกไปจินหลิง เขาจะนั่งเครื่องบินไปแน่นอน เขาจะถึงจินหลิงในสองหรือสามชั่วโมง หลังจากที่ลูกถึงจินหลิง ลูกจะต้องระมัดระวังมากๆ!"
บังเอิญมาก มีเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวอีกลำ ก็ได้ลงจอดบนรันเวย์ที่สองของท่าอากาศยานนานาชาติจินหลิงในเวลาเดียวกัน
เครื่องบินส่วนตัวลำนี้แล่นมาจากนิวยอร์กสหรัฐอเมริกา โดยบินตลอดทางนานกว่าสิบชั่วโมง
หลังจากที่เครื่องบินลงจอด ภายใต้คำสั่งของหอคอย เครื่องบินจอดบนลานจอดสนามบินเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว
สิ่งที่น่าสนใจคือเครื่องบินลำนี้คือ ซึ่งเป็นเครื่องบินส่วนตัวที่ซูโสว่เต๋อกำลังนั่ง จอดบนลานที่ติดกัน
เครื่องบินจากสหรัฐอเมริกาลำนี้ เปิดประตูก่อน และมีชายชาวยิวอายุห้าสิบเศษก้าวออกจากห้องโดยสาร
เขายืนอยู่บนบันไดเวียนและหยุดครู่หนึ่ง มองไปรอบ ๆ และพูดเสียงเบาว่า: "Walter ลูกชายของพ่อ พ่อจะตามหาลูกให้เจอ และพาลูกกลับบ้าน!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...