ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 236
บทที่ 236 สุดท้ายก็มีทางรอดแล้ว（2）
พูดถึงจุดนี้ เซียวอี้เชียนก็เปิดอกพูดว่า “คิดว่าพวกเขาสองคนแยกย้ายกันไปหลายปี ตอนนี้อาจจะได้พบหน้ากันแล้วก็เป็นได้นะ”
เซียวฉางเฉียนพยักหน้า แล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า “ประธานเซียว เชิญเข้ามานั่งด้านในก่อนครับ！”
เซียวอี้เชียนก็ตอบรับ แล้วพูดยิ้มว่า “เช่นนั้น ก็รบกวนหน่อยแล้วกันครับ！”
“ไม่เป็นการรบกวนเลยครับ ไม่รบกวน！”
เซียวฉางเฉียนรีบเชิญเซียวอี้เชียนเข้าบ้านมา เดินผ่านสวน เข้ามายังห้องรับแขก แล้วก็รีบพูดกับนายหญิงใหญ่เซียวว่า “แม่ครับ！ เซียวอี้เชียน ประธานคณะกรรมการของเชียนเฉิงกรุ๊ปแห่งเย่นจิงมาหาครับ”
นายหญิงใหญ่เซียวก็ตกใจ！
เชียนเฉิงกรุ๊ปงั้นหรือ?
นี่มันคือบริษัทลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ระดับAเลยนะเนี่ย！
ประธานคณะกรรมการของพวกเขา มาหาตนเองที่บ้านได้อย่างไรนี่?
ถึงแม้ในใจจะสงสัย แต่เธอก็ยังตื่นเต้นจนต้องลุกขึ้นต้อนรับ แล้วพูดว่า “ไอ้หยา！ยินดีต้อนรับประธานเซียว ขออภัยที่ไม่ได้ออกไป
ต้อนรับ！”
“ไม่เป็นไรครับ！” เซียวอี้เชียนยกมือคำนับยิ้มๆ แล้วก็เหลือบไปเห็นเซียวเวยเวยที่เพิ่งร้องไห้เสียใจไปไม่นาน ขอบตายังแดงๆอยู่ พอมองไป ก็รู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้หน้าตาสะสวย ท่าทางที่น่าสงสารนั้น ทำให้เขารู้สึกเอ็นดู ในใจก็เต้นขึ้นมา
ในตอนนี้ เซียวเวยเวยกำลังอยู่ในอารมณ์เสียใจอยู่ ไม่ได้สังเกตว่าในบ้านมีแขกเข้ามา แล้วกำลังใช้สายตาแอบมองดูเธออยู่อย่างเงียบๆ
นายหญิงใหญ่เซียวก็เชิญเซียวอี้เชียนนั่ง พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ไม่คิดว่าประธานเซียวจะมาที่บ้านของพวกเรา เป็นเกียรติแก่พวกเรา
จริงๆ ！”
แต่ว่า เซียวอี้เชียนก็ไม่ได้สนใจอะไร ถึงแม้เขาจะรับปากพ่อเขาไป แต่พอพ่อเขาเสียไป เขาก็ลืมไปเสียสนิท
จนถึงหลายวันก่อนหน้านี้ เขาฝันร้ายตลอด เห็นพ่อเขากลับมาหาเขา บ่นว่าเขาพูดไม่เป็นคำพูด เขาก็เลยหาหมอดูมาดูให้ หมอดูก็บอกว่า พ่อของเขามีเรื่องคาใจที่แรงกล้า ถ้าไม่ช่วยเขาทำให้เสร็จ เกรงว่าก็จะมาหาเขาในความฝันอีก
ไม่มีทางอื่น เซียวอี้เชียนก็เลยออกเงินหาคนสืบหาไปทั่ว แล้วก็พบเบาะแสตระกูลเซียวแห่งเมืองจินหลิง
นายหญิงใหญ่เซียวฟังเรื่องจบ ก็ตื้นตันจนร้องไห้
เกือบจะไม่มีที่ไป สุดท้ายก็มีทางรอดแล้ว！
เชียนเฉิงกรุ๊ปเป็นบริษัทที่มีหลักทรัพย์ในตลอดนับพันล้าน แค่เซียวอี้เชียนกระดิกนิ้ว ก็คงสามารถช่วยชุบชีวิตตระกูลเซียวได้แล้ว
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...