ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 236

บทที่ 236 สุดท้ายก็มีทางรอดแล้ว(2)

พูดถึงจุดนี้ เซียวอี้เชียนก็เปิดอกพูดว่า “คิดว่าพวกเขาสองคนแยกย้ายกันไปหลายปี ตอนนี้อาจจะได้พบหน้ากันแล้วก็เป็นได้นะ”

เซียวฉางเฉียนพยักหน้า แล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า “ประธานเซียว เชิญเข้ามานั่งด้านในก่อนครับ!”

เซียวอี้เชียนก็ตอบรับ แล้วพูดยิ้มว่า “เช่นนั้น ก็รบกวนหน่อยแล้วกันครับ!”

“ไม่เป็นการรบกวนเลยครับ ไม่รบกวน!”

เซียวฉางเฉียนรีบเชิญเซียวอี้เชียนเข้าบ้านมา เดินผ่านสวน เข้ามายังห้องรับแขก แล้วก็รีบพูดกับนายหญิงใหญ่เซียวว่า “แม่ครับ! เซียวอี้เชียน ประธานคณะกรรมการของเชียนเฉิงกรุ๊ปแห่งเย่นจิงมาหาครับ”

นายหญิงใหญ่เซียวก็ตกใจ!

เชียนเฉิงกรุ๊ปงั้นหรือ?

นี่มันคือบริษัทลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ระดับAเลยนะเนี่ย!

ประธานคณะกรรมการของพวกเขา มาหาตนเองที่บ้านได้อย่างไรนี่?

ถึงแม้ในใจจะสงสัย แต่เธอก็ยังตื่นเต้นจนต้องลุกขึ้นต้อนรับ แล้วพูดว่า “ไอ้หยา!ยินดีต้อนรับประธานเซียว ขออภัยที่ไม่ได้ออกไป

ต้อนรับ!”

“ไม่เป็นไรครับ!” เซียวอี้เชียนยกมือคำนับยิ้มๆ แล้วก็เหลือบไปเห็นเซียวเวยเวยที่เพิ่งร้องไห้เสียใจไปไม่นาน ขอบตายังแดงๆอยู่ พอมองไป ก็รู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้หน้าตาสะสวย ท่าทางที่น่าสงสารนั้น ทำให้เขารู้สึกเอ็นดู ในใจก็เต้นขึ้นมา

ในตอนนี้ เซียวเวยเวยกำลังอยู่ในอารมณ์เสียใจอยู่ ไม่ได้สังเกตว่าในบ้านมีแขกเข้ามา แล้วกำลังใช้สายตาแอบมองดูเธออยู่อย่างเงียบๆ

นายหญิงใหญ่เซียวก็เชิญเซียวอี้เชียนนั่ง พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ไม่คิดว่าประธานเซียวจะมาที่บ้านของพวกเรา เป็นเกียรติแก่พวกเรา

จริงๆ !”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน