ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 237
บทที่ 237 คิดไม่ซื่อ（2）
พอคิดถึงจุดนี้ นายหญิงใหญ่เซียวก็อดตื่นเต้นไม่ได้ แล้วพูดกับเซียวอี้เชียนว่า “ประธานเซียวคะ คุณพ่อของคุณช่างเป็นคนที่ไม่ลืมบุญคุณจริงๆเลย
ค่ะ เรื่องราวตั้งหลายปีแล้ว ก็ยังจดจำได้อย่างแม่นยำ！”
เซียวอี้เชียนพยักหน้า แล้วถอนหายใจพูดว่า “ถึงอย่างไรคือพระคุณที่ช่วยชีวิตไว้ หลายปีมานี้ พ่อของผมไม่เคยลืมเลย”
พูดจบ เซียวอี้เชียนก็เอากล่องเครื่องประดับหรูหราสีแดงออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้นายหญิงใหญ่เซียว พร้อมพูดว่า “พ่อของผมประหยัดเงิน แล้วบอกผมว่า จะต้องเอาของสิ่งนี้มาให้คุณท่านเซียวให้ได้ แต่ว่าคุณท่านเซียวได้เสียชีวิตไปแล้ว เช่นนั้นผมก็ให้กับคุณไว้แล้วกัน！”
นายหญิงใหญ่เซียวนึกว่าเพราะจะตอบแทนบุญคุณ ก็เลยให้พวกของมีค่าอะไร ก็เลยรีบรับมาไว้ พอเปิดดูก็อึ้งไป
มันคือกระสุนปืนที่สนิมกินเป็นคราบหมดแล้ว？！
นี่มันอะไรกันเนี่ย?
นายหญิงใหญ่เซียวก็มองเซียวอี้เชียนอย่างแปลกใจมาก “ประธานเซียว นี่คือ.........”
เซียวอี้เชียนรีบตอบ “นี่คือลูกกระสุนปืน ที่พวกญี่ปุ่นยิ่งใส่ส่วนขาของพ่อผมครับ ตอนนั้นคุณท่านเซียวเอามีดเผาไฟจนแดง แล้วผ่ามันออกมา พ่อผมพกติดตัวตลอด ก่อนเสียชีวิตก็ให้ผมเอามาให้คุณท่านเซียวเพื่อเป็นที่ระลึก”
นายหญิงใหญ่เซียวในใจก็อยากจะด่าออกมา
แม่งเอ้ย อะไรกันวะเนี่ย?
ไอ้แก่บ้านกูไปช่วยพ่อมึงไว้ แต่พ่อมึงกลับเอาลูกกระสุนปืนหลายสิบปีมาให้เป็นที่ระลึกงั้นหรือ?
พวกมึงมันจะงกเกินไปแล้ว? รู้จักไหม มีพระคุณก็ต้องตอบแทนเป็นเท่าตัวอะ?
กูพูดไปแบบนั้น ก็เพราะอยากให้มึงสำนึกในบุญคุณ แล้วก็เอาเงินมาตอบแทน ควรเห็นแก่หน้าผู้หลักผู้ใหญ่บ้างสิ อย่างน้อยเห็นแก่หน้าพ่อมึงที่ตายไปแล้วก็ยังดีกว่าไหม?
สุดท้าย มึงกลับมาบอกว่ากูมีวาสนาดี จะเปลี่ยนร้ายกลายเป็นดีได้งั้นหรือ?
ถ้าไม่ใช่เพราะมึงเป็นผู้ดีใหญ่ กูอยากจะเอาโต๊ะขว้างตอกหน้ามึงไปเสียนี่！
ในตอนนี้ เซียวอี้เชียนก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองเซียวเวยเวยที่กำลังเหม่อลอยไร้สติ จากนั้นก็ยิ้มพูดกับนายหญิงใหญ่เซียวว่า “นายหญิงใหญ่ คุณยังไม่ได้แนะนำเลยว่า คนอื่นๆ เป็นใครกันบ้าง?”
นายหญิงใหญ่เซียวก็มองออก จ้องมองไป ก็รู้ได้ว่าเซียวอี้เชียนเหมือนจะชื่นชอบเซียวเวยเวย
ในตอนนั้น เธอก็เหมือนจะหาต้นหญ้าที่สามารถชุบชีวิตตระกูลได้แล้ว
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...