เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 238

บทที่ 238 คิดไม่ซื่อ（2）

พอคิดถึงจุดนี้ เธอก็รีบแนะนำเซียวฉางเฉียน ว่า “นี่คือลูกชายคนโตของฉัน ชื่อว่า เซียวฉางเฉียน”

เซียวอี้เชียนก็พยักหน้าให้กับเซียวฉางเฉียน แต่ว่าท่าทางเหมือนไม่ค่อยสนใจเขาเท่าไร

นายหญิงใหญ่ก็นะนำเซียวไห่หลงอีก “ประธานเซียว นี่คือหลานชายฉัน เซียวไห่หลง”

เซียวไห่หลงก็ก้มหน้านอบน้อม แล้วพูดว่า “สวัสดีครับประธานเซียว ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ”

เซียวอี้เชียนก็ตอบรับไปอย่างนั้น โดยไม่รอให้นายหญิงใหญ่แนะนำต่อ สายตาของเขาก็หันไปจับจ้องบนตัวของเซียวเวยเวยแล้ว

ในตอนนี้ นายหญิงใหญ่เซียวก็ยิ้มร้ายๆ แล้วก็แนะนำเซียวเวยเวย “ประธานเซียว คนนี้ ก็คือหลานสาวของฉัน เซียวเวยเวย”

เซียวอี้เชียนก็โล่งอก

เขามาตระกูลเซียวครั้งแรก ก็ยังกังวลอยู่ว่าเซียวเวยเวยจะเป็นภรรยาของเซียวไห่หลงหรือเปล่า ถ้าเป็นเช่นนั้น ตนเองก็คงจะไม่มี

โอกาสลงมือแล้ว

แต่พอได้ยินว่าเธอก็เป็นคนตระกูลเซียว เซียวอี้เชียนก็ใจชื้นขึ้นมา

ถึงแม่เซียวเวยเวย จะไม่นับว่าสวยมาก แต่ก็นับว่าสวยในระดับหนึ่งเลยทีเดียว ไม่เช่นนั้น เหวินเฟยแห่งตระกูลหวัง ก็คงไม่เล็งเธอ

ไว้หรอก

แต่น่าเสียดาย ความสวยเหลื่อมล้ำของเซียวชูหรันมากดทับเซียวเวยเวยเอาไว้ ดังนั้น ไม่ว่าจะในตระกูลเซียว หรือในเมืองจินหลิง ก็ไม่ค่อยมีหน้ามีตาเท่าไรนัก

แต่ว่าตอนนี้ เซียวชูหรันไม่อยู่ เซียวเวยเวยก็เพิ่งร้องไห้ไป ขอบตาและจมูกก็แดงๆ อยู่ ช่างทำผู้เป็นชายเกิดความอยากจะเข้าไปดูแล เข้าไปปกป้อง ไปดูแลความรู้สึกของเธอเสียจริง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน