ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 238
บทที่ 238 คิดไม่ซื่อ（2）
พอคิดถึงจุดนี้ เธอก็รีบแนะนำเซียวฉางเฉียน ว่า “นี่คือลูกชายคนโตของฉัน ชื่อว่า เซียวฉางเฉียน”
เซียวอี้เชียนก็พยักหน้าให้กับเซียวฉางเฉียน แต่ว่าท่าทางเหมือนไม่ค่อยสนใจเขาเท่าไร
นายหญิงใหญ่ก็นะนำเซียวไห่หลงอีก “ประธานเซียว นี่คือหลานชายฉัน เซียวไห่หลง”
เซียวไห่หลงก็ก้มหน้านอบน้อม แล้วพูดว่า “สวัสดีครับประธานเซียว ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ”
เซียวอี้เชียนก็ตอบรับไปอย่างนั้น โดยไม่รอให้นายหญิงใหญ่แนะนำต่อ สายตาของเขาก็หันไปจับจ้องบนตัวของเซียวเวยเวยแล้ว
ในตอนนี้ นายหญิงใหญ่เซียวก็ยิ้มร้ายๆ แล้วก็แนะนำเซียวเวยเวย “ประธานเซียว คนนี้ ก็คือหลานสาวของฉัน เซียวเวยเวย”
เซียวอี้เชียนก็โล่งอก
เขามาตระกูลเซียวครั้งแรก ก็ยังกังวลอยู่ว่าเซียวเวยเวยจะเป็นภรรยาของเซียวไห่หลงหรือเปล่า ถ้าเป็นเช่นนั้น ตนเองก็คงจะไม่มี
โอกาสลงมือแล้ว
แต่พอได้ยินว่าเธอก็เป็นคนตระกูลเซียว เซียวอี้เชียนก็ใจชื้นขึ้นมา
ถึงแม่เซียวเวยเวย จะไม่นับว่าสวยมาก แต่ก็นับว่าสวยในระดับหนึ่งเลยทีเดียว ไม่เช่นนั้น เหวินเฟยแห่งตระกูลหวัง ก็คงไม่เล็งเธอ
ไว้หรอก
แต่น่าเสียดาย ความสวยเหลื่อมล้ำของเซียวชูหรันมากดทับเซียวเวยเวยเอาไว้ ดังนั้น ไม่ว่าจะในตระกูลเซียว หรือในเมืองจินหลิง ก็ไม่ค่อยมีหน้ามีตาเท่าไรนัก
แต่ว่าตอนนี้ เซียวชูหรันไม่อยู่ เซียวเวยเวยก็เพิ่งร้องไห้ไป ขอบตาและจมูกก็แดงๆ อยู่ ช่างทำผู้เป็นชายเกิดความอยากจะเข้าไปดูแล เข้าไปปกป้อง ไปดูแลความรู้สึกของเธอเสียจริง
ในใจเธอเสียใจจนจะตายแล้ว
ตอนนี้ตระกูลเซียวไม่ไหวแล้ว การรอคอยอันแสนหวานของตนเองก็กลายเป็นผุยผง ตอนนี้เหวินเฟยก็มองตนเองเป็นเหมือนโรคระบาด หลบหน้าหนีหาย ไม่ต้องพูดถึงว่าได้แต่งกับตระกูลหวังเลย ต่อให้จะบอกเลิกไป เกรงว่าเขาก็คงไม่สนใจด้วยซ้ำ
ตนเองอนาถเช่นนี้ แต่พี่สาวตนเอง เซียวชูหรันกลับตรงข้าม ราวกับกระดี่ได้น้ำ คนใหญ่คนโตมากมายล้วนไปอวยพรที่เธอเปิดกิจการใหม่ ได้ทั้งหน้าตา ได้ทั้งความเอิกเกริก ถ้าเทียบกันแล้ว จะให้ในใจเธอนั้นไม่โกรธ ไม่หัวเสีย ไม่สิ้นหวังได้อย่างไร?
พอเซียวอี้เชียนเห็นเซียวเวยเวยร้องไห้ ก็เริ่มเจ็บปวดใจในความสงคราม แล้วรีบพูดว่า “ไอ้หยา คุณเวยเวยเป็นอะไรไปครับนี่? ร้องไห้ทำไม?”
นายหญิงใหญ่เซียวก็รีบพูดว่า “ก็บริษัทของตระกูลเราเกิดขึ้นหาขึ้นนะสิคะ เวยเวยมีความสัมพันธ์ที่ดีกับทางบริษัท ในใจก็เลยไม่สบายใจ 2วันนี้ก็เอาแต่มาขอให้ฉันหาทางช่วยเหลือบริษัท แต่ว่าคนแก่ ใกล้เข้าโลงอย่างฉันนั้น จะเอาอะไรไปช่วยบริษัทได้? ดังนั้นก็เลยไม่มีวิธี ได้แต่ทนดูหลานสาวสุดที่รักร้องไห้ระงมเช่นนี้..........”
เซียวอี้เชียนก็พูดกับเซียวเวยเวยโดยไม่คิดเลยว่า “คุณเวยเวยครับ ถ้าต้องการอะไรให้ช่วย ก็บอกผมได้เลยนะครับ！ คนแซ่เซียวบางคนพอมีความสามารถอยู่บ้าง ไม่แน่ว่าอาจจะช่วยเหลือได้นะ?”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...