ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2365
ทันทีที่เฉินจื๋อข่ายได้ยินว่าเย่เฉินต้องการจะใช้ซูรั่วหลี เขาก็ถามทันทีด้วยความเป็นห่วง “คุณชาย ซูรั่วหลีคนนี้ ยังไม่แน่ใจว่าจะได้เรื่องหรือไม่ เธอถูกพวกเรากักบริเวณอยู่ในบ้านของเรามาโดยตลอด ถ้าปล่อยตัวเธอออกไป เธอจะไม่ฉวยโอกาสหนีไปหรือ!”
เย่เฉินส่ายหัว “เท่าที่ผมรู้จักกับเธอ เธอจะไม่ทำแบบนั้นอย่างแน่นอน”
เฉินจื๋อข่ายถามด้วยความสงสัยว่า “คุณชายทำไมคุณถึงมั่นใจได้ขนาดนี้? ผู้หญิงคนนี้โหดร้ายมาโดยตลอด ไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่าย!”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “เธอถูกตระกูลซูทำลายมาอย่างหนัก ตอนนี้เธอมีโอกาสจับตัวซูโสว่เต้าได้ก่อน สำหรับเธอแล้วมันเป็นโอกาสที่ดีที่จะแก้แค้น จากจุดนี้ เธอจะไม่มีทางต่อต้านอย่างแน่นอน”
ในขณะที่พูด เย่เฉินก็พูดขึ้นมาอีกครั้งว่า “อีกอย่างในตอนนี้ในความคิดของตระกูลซู เธออยู่ในสถานะที่หายตัวไป ทันทีที่เธอหลุดพ้นจากการควบคุมของผมไปได้จริงๆ หรือหลุดพ้นจากการปกป้องของผม อาจจะถูกตระกูลซูค้นพบ เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลซูก็จะฆ่าเธออย่างแน่นอน”
“หากพูดอย่างลวกๆ ต่อให้ตระกูลซูไม่ได้ลงมือกับเธอ ถ้าเกิดว่ารัฐบาลญี่ปุ่นรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน ก็ไม่มีวันปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน เพราะยังไงเธอก็เป็นนักโทษผู้หลบหนีที่รัฐบาลญี่ปุ่นอยากจะจับตัวมากที่สุด อย่างไม่มีผู้ใดเทียบได้”
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้าเบาๆ และพูดอย่างจริงจังว่า “ผมเข้าใจแล้วครับคุณชาย ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ งั้นซูรั่วหลีก็เป็นตัวเลือกที่ดีคนหนึ่ง เธอมีความสามารถที่แข็งแกร่งมาก การออกภารกิจพร้อมกับคุณ ไม่เพียงแต่จะช่วยคุณได้ และก็ยังไม่เป็นภาระของคุณอีกด้วย”
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ในช่วงที่ผ่านมา ความแข็งแกร่งของซูรั่วหลีได้เพิ่มขึ้นอีกแล้ว มันไม่สามารถเอามาเปรียบเทียบได้ เหมือนกับตอนที่เธออยู่ในตระกูลซูก่อนหน้านี้แล้ว”
หลังพูดจบ เขาก็ยืนขึ้น และพูดว่า “คุณอยู่ที่ออฟฟิศไปก่อน ผมจะไปคุยกับซูรั่วหลีสักหน่อย”
เฉินจื๋อข่ายถามอย่างเร่งรีบว่า “คุณชายครับ แล้วตู้ไห่ชิงและซูจือหยูล่ะจะทำอย่างไร?”
เย่เฉินกล่าวว่า “พรุ่งนี้เช้าพวกเขาก็น่าจะตื่นขึ้นมาได้แล้ว ในคืนนี้คุณก็แค่ต้องจัดการให้คนเฝ้าประตูให้ดีก็พอแล้ว ออใช่แล้ว สั่งให้คนไปซื้อเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยน และของใช้ประจำวันล่วงหน้า เตรียมไว้ให้สองแม่ลูกนั่น และส่งไปให้พวกเขาตอนเช้าในวันพรุ่งนี้”
เฉินจื๋อข่ายกล่าวทันทีว่า “ครับคุณชาย”
เย่เฉินกล่าวอีกครั้งว่า “นอกจากนี้ คุณรู้จักกับตู้ไห่ชิงและซูจือหยูหรือไม่?”
ดังนั้น จึงใช้โอกาสที่ดีนี้ ใช้เวลาและพลังงานทั้งหมดในการฝึกฝนมวยสิงอี้เฉวียน และความแข็งแกร่งของเธอก็พัฒนาอย่างต่อเนื่องราวกับจรวด
อย่างไรก็ตาม นอกเหนือจากการฝึกฝนอย่างหนักในทุกวันนี้ เธอก็มักจะคิดถึงเย่เฉินอย่างควบคุมไม่ได้
หลายวันที่ผ่านมา ในสมองของเธอมักจะคิดถึงความดีของเย่เฉินซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างอดไม่ได้
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เย่เฉินช่วยตัวเองไว้ หรือเรื่องที่เย่เฉินช่วยเปิดเส้นเริ่นให้ตัวเอง และทำให้ความแข็งแกร่งของตัวเองก้าวหน้าไปอย่างก้าวกระโดด สำหรับเธอแล้ว ในใจลึกๆ ของเธอรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้ง
คิดถึงมากเกินไป ก็จะตั้งตารอคอยที่จะได้เจอหน้าเย่เฉินมากขึ้นโดยธรรมชาติ
แต่ดูเหมือนว่าเย่เฉินจะไม่ค่อยได้มาที่โรงแรมแห่งนี้ ดังนั้นจึงทำให้เธอค่อนข้างที่จะรู้สึกเสียใจอยู่บ้าง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...