ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2367
ในขณะนี้ โรงแรมจินหลิงอินเตอร์เนชันแนล
ขบวนรถของซูโสว่เต๋อ หยุดอยู่แถวหน้าโรงแรมโดยตรง
ก่อนที่เขาจะลงจากรถ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ได้รีบวิ่งลงมาแล้ว และกวาดล้างผู้คนรอบๆ เขาออกไปทั้งหมด
ในเวลานี้ผู้จัดการโรงแรมก็ได้นำเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคน เดินเข้ามาต้อนรับและทักทายเขาอย่างสุภาพ และกล่าวกับผู้ช่วยของซูโสว่เต๋อด้วยความเคารพว่า “คุณซูมีอะไรที่จะให้พวกเรารับใช้หรือไม่ครับ? หากมีเรื่องใด ก็รบกวนคุณซูแจ้งพวกเราได้เลย พวกเราจะทำอย่างเต็มที่แน่นอน!”
ผู้ช่วยของซูโสว่เต๋อพูดด้วยเสียงที่เย็นชาว่า “ที่นี่ยังไม่มีอะไรที่จะต้องรับใช้ในขณะนี้ คุณขอให้คนของคุณถอยออกไปให้หมด อย่าปล่อยให้พนักงานคนใดของพวกคุณ เสียมารยาทต่อหน้าคุณซูโดยไม่ได้รับอนุญาต! สำหรับแขกคนอื่นๆ ต้องไม่เข้าใกล้กับคุณซูภายในสิบเมตร!”
ผู้จัดการโรงแรมพยักหน้าโดยไม่ลังเล และกล่าวอย่างประจวบสอพลอว่า “ตราบใดที่มีอะไรจะต้องให้รับใช้ โปรดพูดออกมาได้เลย!”
แต่แล้วซูโสว่เต๋อกับ Steve Horowitz ถึงลงจากรถพร้อมกัน หลังซูโสว่เต๋อลงจากรถก็จัดระเบียบคอเสื้อ และกล่าวอย่างเคร่งขรึมเล็กน้อยว่า “Steve เย็นนี้ทานอาหารด้วยกันสักมื้อเถอะ และก็พูดคุยถึงรายละเอียดในเรื่องที่ลูกชายของคุณหายตัวไปด้วย”
Steve รู้สึกยินดีอย่างเป็นธรรมชาติ และพูดอย่างเร่งรีบว่า “ได้ครับคุณซู! เป็นการรบกวนคุณแล้ว”
ซูโสว่เต๋อถามเขาอีกครั้งว่า “อ้อใช่แล้ว คุณพักอยู่ห้องไหน? ทราบหมายเลขห้องหรือไม่?”
Steve บอกว่า “เพราะว่าห้องระดับเหนือ Executive deluxe suite เต็มหมดแล้ว ดังนั้นผมจึงจองได้เฉพาะห้อง deluxe suite ธรรมดาๆ เท่านั้น หมายเลขห้องที่แน่นอน ผมก็ยังไม่ทราบเลย คาดว่าต้องรอหลังจากเช็กอินที่แผนกต้อนรับแล้วถึงจะรู้ได้”
ซูโสว่เต๋อพูดอย่างจางๆ ว่า “ห้องเหนือระดับ Executive deluxe suite เต็มไปหมดแล้ว เป็นเพราะผมเหมาชั้นผู้บริหารทั้งชั้นไว้แล้ว”
Steve อึ้งไปครู่หนึ่ง และรีบชมอย่างเร่งรีบว่า “มิน่าล่ะ คุณซูช่างเป็นคนที่สปอร์ตจริงๆ เลย!”
Steve รู้อยู่ในใจว่า บอดี้การ์ดที่ตัวเองนำมาก็ไม่ได้ถือว่ามากนัก
ประกอบกับคนที่ลูกชายของเขาพามาที่หัวเซี่ย (ชื่อเรียกประเทศจีนสมัยก่อน) ก่อนหน้านี้ ผู้ติดตามเกือบทั้งหมดได้หายตัวไปหมดแล้ว ดังนั้นจึงมีคนไม่มากที่จะสามารถใช้ในเมืองจินหลิง และกองกำลังรักษาความปลอดภัยก็ไม่ถือว่าแข็งแกร่ง
แต่ซู่โสว่เต๋อนั้นแตกต่างออกไป
เขาเป็นลูกชายรองตระกูลซู ตระกูลซูแข็งแกร่งขนาดนั้น ไม่รู้ว่ามีผู้ยอดฝีมือเท่าไหร่คอยปกป้องความปลอดภัยของเขาตลอดเวลาอยู่ที่ลับ
สำหรับ Steve ถ้าเขาสามารถพักอาศัยอยู่บนชั้นเดียวกันกับซูโสว่เต๋อ หรือแม้กระทั่งพักข้างห้อง เช่นนั้น ความปลอดภัยของเขาเองก็สามารถรับประกันได้อย่างมากเช่นกัน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...