ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2368
ดังนั้นเขาจึงกล่าวอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบคุณคุณซูมาก! คุณช่างดีกับผมจริงๆ เลย!”
ซูโสว่เต๋อยิ้มเล็กน้อย และพูดกับ Steve ด้วยท่าทางสูงส่งว่า “ในหัวเซี่ย (ชื่อเรียกประเทศจีนสมัยก่อน) ตราบใดที่คุณมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลซู ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนก็ตามแต่ ก็สามารถรับประกันได้ถึงความมั่นคงให้คุณได้”
หลังจากพูดจบ เขาก็ถาม Steve ว่า “คุณรู้จักชื่อเพื่อนร่วมชั้นเรียนของลูกชายคุณในจินหลิงไหม? ผมจะให้คนไปตรวจสอบข้อมูลของเธอเดี๋ยวนี้เลย”
Steve รีบพูดว่า “ผมเคยได้ยินลูกชายของผมพูดถึงเรื่องนี้ ดูเหมือนจะชื่อหวังตงเสวี่ยน ว่ากันว่าผู้หญิงคนนี้มีความสามารถมาก เธอเป็นประธานของบริษัทจดทะเบียนขนาดใหญ่มากในเมืองจินหลิง”
ซูโสว่เต๋อมองไปที่ผู้ช่วยของเขา และพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ให้เวลาคุณห้านาทีในการตรวจสอบ ดูว่าหวังตงเสวี่ยนคนนี้มีที่มาอย่างไร!”
“ครับเถ้าแก่!”
ห้านาทีต่อมา
ทันทีที่ซูโสว่เต๋อก้าวเข้าไปในห้องชุดระดับประธานาธิบดี ผู้ช่วยของเขาก็รีบวิ่งเข้ามา และเอ่ยปากพูดว่า “เถ้าแก่ ผมได้ตรวจสอบออกมาแล้ว หวังตงเสวี่ยนคนนั้นเป็นรองประธานของตี้เหากรุ๊ปในเมืองจินหลิง มีชื่อเสียงอย่างมากในเมืองจินหลิง และเป็นผู้ประกอบการที่มีชื่อเสียง”
ซูโสว่เต๋อพยักหน้า และออกคำสั่งว่า “ก่อนเทียงคืนในวันนี้ นำหวังตงเสวี่ยนคนนี้มาพบผม ผมมีเรื่องจะต้องถามต่อหน้าเธอ”
ผู้ช่วยรีบพูดว่า “เถ้าแก่ หวังตงเสวี่ยนบินไปฮ่องกงตอนเมื่อเช้านี้แล้ว พวกเขามีความร่วมมือด้านอสังหาริมทรัพย์อยู่ในฮ่องกง”
“ไปฮ่องกงแล้วเหรอ?” ซูโสว่เต๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอนแรกก็สงสัยอยู่บ้าง แต่ก็เข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่า ที่ตัวเองมาที่นี่ในวันนี้ก็เป็นการตัดสินใจอย่างกะทันหัน ดูเหมือนว่าบุคคลนี้ไม่ได้หนีไปจากเมืองจินหลิงโดยเจตนา บอกได้เพียงเป็นเรื่องที่บังเอิญเท่านั้น
ดังนั้นเขาจึงพยักหน้า และกล่าวว่า “งั้นคุณก็จับตาดูการเคลื่อนไหวทางสนามบินให้ดี ทันทีที่หวังตงเสวี่ยนกลับมาที่เมืองจินหลิง แจ้งให้ผมทราบโดยเร็วที่สุด”
หลังจากพูดจบ ซูโสว่เต๋อก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ถึงเวลานั้นคุณก็ทำโดยไม่รู้ตัว และไม่ทิ้งหลักฐานใดๆ ไว้ ตระกูลเย่ก็ไม่สามารถมาหาเรื่องของพวกเราได้”
“ครับ เถ้าแก่ ผมเข้าใจแล้ว!”
ซูโสว่เต๋อลดเสียงของเขาลง และออกคำสั่งต่อไปว่า “ตอนนี้ก็เลือกผู้ยอดฝีมือสิบคน ไปตรวจสอบร่องรอยของตู้ไห่ชิงและซูจือหยูในโรงพยาบาลใหญ่ทุกแห่งของในเมืองภายในปีนี้ ผมคิดว่าถ้าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ เปอร์เซ็นต์ที่จะเข้าพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลบางแห่งอย่างลับๆ สูงมาก คุณนำคนไปค้นหาพวกเขาออกกมา ผมจะมีรางวัลให้อย่างแน่นอน!”
ผู้ช่วยรีบถามเขาว่า “เถ้าแก่ หลังจากพบแล้วต้องทำอย่างไร?”
ซูโสว่เต๋อยิ้มอย่างเย็นชา “ฉีดไรซินเล็กน้อยให้แม่ลูกทั้งคู่ และใช้ปริมาณที่ร้ายแรงถึงสิบเท่า เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่สามารถหนีความตายไปได้ไม่ว่าดวงของพวกเขาจะแข็งมากแค่ไหนก็ตาม!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...