ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2379

“ลักพาตัวงั้นเหรอ?!” ใบหน้าของท่านเฮ่อกระตุกอย่างแรง

สิ่งที่เขากลัวที่สุดก็คือซูโสว่เต๋อถูกลักพาตัว

ดังนั้นเขาอดคิดในใจไม่ได้ว่า “ อย่างไรก็ตาม ฉันเป็นหนึ่งในยดอฝีมือระดับอาวุโสของตระกูลซู คราวนี้ได้รับหน้าที่ปกป้องท่านชายรองที่เมืองจินหลิง หากมีการแอบลักพาตัวต่อหน้าต่อตาเขาจริง เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? และเขาควรอธิบายอย่างไรกับคุณท่านดี? ”

เขานึกถึง Steve ที่อยู่ห้องข้างๆ ซูโสว่เต๋อในทันที เขารีบพูดขึ้นอย่างกะทันหันราวกับคว้าฟางช่วยชีวิตได้ “ เป็นไปได้ไหมที่เจ้านายจะไปหาคนอเมริกันที่อยู่ห้องถัดไปคนนั้น? ! ”

ผู้ช่วยก็กำลังรอปาฏิหาริย์เกิดขึ้นเช่นเดียวกับเขา เมื่อเห็นว่าไม่พบตัวเจ้านายที่ห้องห้องชุดเพรสซิเดนเชียลสวีท เขาก็กระวนกระวายใจแทบตาย เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นทันที เขาพูดออกมาด้วยความตื่นเต้นว่า “ เป็นไปได้ อาจเป็นไปได้นะ!”

พูดจบก็หันหลังวิ่งออกไปทันที

คนอื่นๆ ก็รีบตามเขาไปทันที

แต่เมื่อพวกเขากดกริ่งประตูห้องถัดไปก็ไม่มีการตอบสนองใดในห้องเช่นกัน

หัวใจของคนที่ยังคงมีความหวังริบหรี่แต่เดิมก็จมลงสู่ก้นบึ้งทันที

ทุกคนมองไปทางท่านเฮ่อรอความคิดเห็นจากเขา

ปกติท่านเฮ่อเป็นคนจิตใจสงบและลึกซึ้งจนคาดเดาไม่ถูก แต่สีหน้าของเขาในเวลานี้เหมือนกับตอนที่เขาเสียพ่อตอนอายุ 18 ปีไม่มีผิด

เขาเตะประตูห้องของ Steve ด้วยใบหน้าที่มืดมิด และพาทุกคนพุ่งเข้าไปในห้องอีกครั้ง ปรากฏว่า Steve ก็ระเหยไปเหมือนกับซูโสว่เต๋อเช่นกัน ...

ตอนนี้ท่านเฮ่อดมกลิ่นที่นี่และมองหาที่นั่นราวกับสุนัขตัวหนึ่ง เขาคลำหาอยู่นาน แต่ไม่พบเบาะแสอันมีค่าใด ๆ ส่งผลให้เขากระวนกระวายใจมากขึ้น เขาค้นหาอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งมือของเขาสั่นอย่างควบคุมไม่ได้