ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2383
บทที่ 2383
ในขณะนี้ ที่เมืองจินหลิง เฮลิคอปเตอร์บินไปจนถึงฟาร์มสุนัขของหงห้า ขณะนี้ภายในฟาร์มสุนัข ได้ชุลมุนวุ่นวายกันมาก หงห้าพาคนสนิทของตัวเอง กำลังตั้งตารอคอย กันมาของเ เฉิน
ขณะที่เสียงคำรามของเฮลิคอปเตอร์บนท้องฟ้าดังใกล้เข้ามา เรื่อยๆ ความคาดหวังของทุกคนก็เกินคำบรรยาย
ทันทีหลังจากนั้น เฮลิคอปเตอร์ก็ค่อยๆร่อนลงมา และจอดที่ กลางฟาร์มสุนัข
หงห้ารีบนําคนไปต้อนรับทันที
ตอนนี้ เฉินจือข่ายได้เปิดประตูเฮลิคอปเตอร์ หลังจากนั้นก็ ผายมือเชื้อเชิญเย่เฉิน แล้วกล่าวอย่างนอบน้อมว่า”เชิญครับอา จารย์เย่!
เย่เฉินพยักหน้า แล้วลงจากเครื่องกับรั่วหลี
หงห้ารีบกล่าวขึ้นมาว่า”อาจารย์เย่ครับ ห้องเดี่ยวที่คุณให้ผม เตรียมไว้ รวมถึงพิธีต้อนรับพ่อลูกที่แสนอบอุ่นนั่น ผมได้เตรียม การไว้หมดแล้วครับ ไม่ทราบว่าเราจะเริ่มตอนไหนดีครับ?
“ไม่ต้องรีบ”เย่เฉินโบกมือไปมา ชี้ไปที่คนที่ถูกมัดอยู่ด้วยกันซูโสเต๋อกับSteveที่ยังคงหลับหมดสติอยู่ในเครื่อง แล้วเอ่ย ปากพูดขึ้นมาว่า “พาพวกเขาไปที่ห้องทำงานของคุณก่อน แล้ว ถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมด เหลือแค่กางเกงในตัวเดียว หลังจากนั้น ก็สาดน้ำเย็นใส่พวกเขา อ้อ อย่าลืมเปิดหน้าต่างด้วยนะ
ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงต้นปี สภาพอากาศในจินหลังยังคงหนาว เย็น และไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาอบอุ่น
ในสภาพอากาศแบบนี้ ถ้าถูกถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแล้วถูก สาดน้ำเย็นใส อีกทั้งยังอยู่ในห้องที่เปิดหน้าต่างบานใหญ่ คน ส่วนมากจะกลัวจนไม่อาจทนได้
หงห้าไม่มีลังเลแม้แต่น้อย รีบพูดกับลูกน้องที่อยู่ข้างๆไป ว่ารีบยกสองคนนี้ไปในห้องทำงาน อีกอย่าง ไปตักน้ำเย็นมา ด้วยคนหนึ่ง!
เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “พาฉันไปดูหน่อย! ”
ได้ครับอาจารย์เย่! ”
พูดจบ เขาก็พูดแนะน่ากับเยเงินอย่างจริงจัง แผนเบื้องต้นคือ ภายในสนาม เราจะเว้นว่างออกมาห้าร้อยตารางเมตร ขุดพื้นที่นี้ ออกมา หลังจากนั้นก็สร้างคอกสุนัขสามมิติในห้องใต้ดินสามชั้น เมื่อถึงตอนนั้นพื้นที่ใช้สอยทั้งหมดของโรงเลี้ยงสุนัขจะมีอย่าง น้อยหนึ่งพันตารางเมตร จะสร้างคอกสุนัขสักเจ็ดแปดสิบคอก ก็ ไม่มีปัญหาครับ!
“คอกสุนัขสามมิตินี้ บริเวณโดยรอบจะใช้คอนกรีตเสริมเหล็ก ทั้งหมด ชั้นใต้ดินสามชั้นจะไม่สร้างทางออกใดๆทั้งสิ้น ทางเข้า ออกทั้งหมดจะอยู่ในห้องขนาดใหญ่บนพื้นดิน ใครจะเข้าออก ต้องผ่านการตรวจสอบความปลอดภัยก่อน ในขณะเดียวกันจะ มีรปภ.รักษาความปลอดภัยตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เพื่อเป็นการ มั่นใจว่าจะไม่มีสุนัขตัวไหนสามารถหลุดหนีออกมาได้
เย่เฉินยิ้มเบาๆ แล้วพูดติดตลกว่า “ถ้าอย่างงั้นฟาร์มสุนัขของ คุณ ก็สามารถเลี้ยงสุนัขอย่างน้อยพันตัวขึ้นไปน่ะสิ”
“ใช่ครับอาจารย์เย่! “หงห้าพูด ด้วยการขยายพื้นที่แบบนี้ น่าจะเพียงพอแล้ว แต่ขอแค่ท่านสั่งมา ทางผมสามารถขยาย พื้นที่ได้ตลอดเวลา ถ้าไม่ไหวจริงๆ เราก็จะจัดการเปิดชั้นใต้ดิน ของฟาร์มสุนัขทั้งหมดออกมา
เยเงินพยักหน้าอย่างพึงพอใจ แล้วพูดว่า”ถ้างบประมาณไม่ พอ บอกกับผมได้ตลอดนะ โดยส่วนตัวแล้วผมชอบธุรกิจของคุณ มาก ถึงจะต้องลงทุนเพิ่มก็ไม่มีอะไรเสียหาย
เฉินจือข่ายฟังเนื้อหาสนทนาของทั้งสองคนอยู่ข้างๆ ไม่รู้ทำไม ภาพในสมองของเขา ถึงเป็นภาพของคนจำนวนมากถูกขังอยู่ใน กรงสุนัข
เวลานี้เอง ทุกคนก็เดินมาถึงประตูใหญ่ของคอกสุนัข
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...