ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2384
หงห้ารีบให้คนเปิดประตูเหล็กอันหนักอึ้งออก พอเข้ามาด้านใน ก็ได้ยินสุนัขเริ่มเห่ากันเสียงระงมดังรอบทิศ
หงห้าที่เห็นแบบนั้น จึงตะโกนด้วยใบหน้าเย็นชา“หุบปากเดี๋ยวนี้นะ หมาตัวไหนยังกล้าเห่าอีก เดี๋ยวกูจะฆ่ามันทิ้งแล้วเชือดเนื้อมันมากิน！”
น่าอัศจรรย์มาก พอหงห้าตะโกนออกไป ทั้งคอกสุนัขก็เงียบลงมาทันทีโดยไม่มีข้อยกเว้น
หงห้าพูดกับเย่เฉิน อย่างพึงพอใจ“อาจารย์เย่ครับ เชิญทางนี้ครับ！”
เย่เฉินเดินตามหงห้าเข้าไปในคอกสุนัข ตรงกลาง เขาเห็นเหล่าบอดี้การ์ดของWalter และเห็นเหล่าลูกน้องของซูเฉิงเฟิง หม่าฉงซิงและสมุนรวมสี่คน
หม่าฉงซิงมองเห็นเย่เฉิน ราวกับมองเห็นผียังไงอย่างนั้น
นับตั้งแต่ที่เข้ามาในฟาร์มสุนัข หลังจากได้เห็นจุดจบของWalter หม่าฉงซิงก็รู้สึกกลัวเย่เฉินมากยิ่งขึ้น
ตอนนี้เขาถูกขังอยู่ข้างใน สิ่งที่เป็นกังวลมากที่สุดนั่นก็คือเย่เฉินจะจัดการกับตนอย่างไรต่อไป
ถ้าจัด“แพ็คเกจ”ให้ตัวเองเหมือนกับWalter งั้นทั้งชีวิตของเขาก็ต้องอยู่อย่างเหมือนตายทั้งเป็นน่ะสิ ？！
สิ่งที่ทำให้เขากลัวมากกว่าคือ ถ้าเย่เฉินปล่อยให้ใครบางคนเลี้ยงกลุ่มไฮยีนาลายจุดจริงๆจะทำยังไง？！
เพราะฉะนั้น เขาเห็นเย่เฉินเดินมา จึงคุกเข่าลงกับพื้นพูดขอร้องอ้อนวอนเย่เฉิน ผ่านลูกกรง“อะ……อาจารย์เย่เฉินครับไว้ชีวิตผมด้วย……พวกผมสำนึกผิดแล้วจริงๆครับ ท่านได้โปรดเมตตาเราด้วย ไว้ชีวิตหมาๆของเราเถอะครับ……”
เวลานี้เองหงห้าตะคอกขึ้นมาว่า“พวกแกมาอ้อนวอนร้องไห้อะไรน่ารำคาญ เดี๋ยวฉันจับพวกแกมัด โยนเข้าไปในกรงหมาที่มันไม่ได้กินอะไรมาสามวัน！”
หม่าฉงซิงตัวสั่นด้วยความตกใจ เช่นเดียวกับสุนัขที่เห่าเมื่อสักครู่ เพราะตอนนี้เขาไม่กล้าแม้แต่จะปริปากพูดอะไรแม้แต่คำเดียว
หงห้ารีบพูดกับเย่เฉินว่า“อาจารย์เย่ครับอย่าไปสนใจพวกมันเลย คนใหม่พวกนี้ยังไม่เข้าใจกฎ ผมขอเวลาสั่งสองพวกนี้อีกสองสามวัน ไม่กี่วันหรอกครับ พวกมันจะเปลี่ยนเป็นเชื่อง ซูฮกทันทีเลยครับ”
ถึงอย่างไรเขาก็เป็นถึงบุตรแห่งสวรรค์ หลายวันมานี้เขาต้องทนทุกข์ทรมาน เหมือนกับตกลงไปในขุมนรก18ชั้น ดังนั้นเขาจึงเกลียดเย่เฉินเข้าไส้
เย่เฉินเดินมาข้างหน้าของกรงเหล็ก แล้วมองไปที่สีหน้าซีดเผือด ร่างกายบวมป่องของWalter แล้วเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยว่า “คุณWalterครับ ช่วงสองวันมานี้ สบายดีไหมครับ？ลูกน้องของผมไม่มีอะไรขาดตกบกพร่องใช่ไหมครับ？”
Walterตะคอกอย่างกราดเกรี้ยว “ไอ้คนแซ่เย่ แกมันเป็นจอมมารชัดๆ！”
เย่เฉินถามอย่างแปลกใจ“อ่อ？ผมเป็นจอมมาร？ไม่นะผมแค่อยากให้คุณลิ้มลองรสชาติดู นั่นมันคือวิธีที่แกใช่จัดการกับคนอื่นไม่ใช่หรอ ทำไมฉันถึงกลายเป็นจอมมารล่ะ？”
Walterกัดฟันกรอดแล้วคำราม “ทางที่ดีแกปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนะเลยนะ！ไม่อย่างนั้น ตระกูลHorowitzของเราไม่มีทางปล่อยแกไปแน่！ตระกูลรอธส์ไชลด์ก็ไม่ปล่อยแกไปเหมือนกัน！พวกเขาจะต้องรีบมาที่เมืองจินหลิงแล้วฆ่าแกทิ้งด้วยเงื้อมมือของพวกเขา！”
เย่เฉินยิ้มเบาๆ แล้วพูดว่า“ตระกูลHorowitzของพวกแกเก่งกาจจริงๆนั่นแหละ ได้ยินมาว่าเพื่อที่จะตามหาแกแล้ว Steve Horowitzไอ้หมอนั่นยังมาด้วยตัวเองโดยเฉพาะ คนคนนี้แกรู้จักไหม？”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...