ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2386
ในขณะนี้ ซูโสว่เต๋อกับSteveถูกลูกน้องของหงห้า พามาด้านในสำนักงานออฟฟิศ
เพราะทั้งสองคนยังคงหมดสติ อีกทั้งยังถูกมัดไว้ ลูกน้องของหงห้าจึงทำได้เพียงแค่ใช้กรรไกร ตัดเสื้อผ้าบนตัวของทั้งสองคนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยนับไม่ถ้วน
จนกระทั่งเสื้อผ้าบนตัวของทั้งสองคนถูกตัดออกจนหมด เหลือไว้เพียงกางเกงในตัวเดียว มีลูกน้องคนหนึ่งเดินก้าวเข้ามา
ในมือของเขาถือกะละมังเปล่าใบหนึ่ง อีกอีกมือหนึ่งหิ้วถังน้ำใบใหญ่มาหนึ่งถัง แล้วพูดอย่างยากลำบากว่า“โอ้ย ไอ้ถังน้ำบ้านี่หนักฉิบหาย”
หนึ่งในนั้นที่ชื่อว่าพี่เปียวเป็นหัวหน้าเดินมาข้างหน้า ยื่นมือไปจุ่มน้ำในถัง แล้วทำเสียงจึพลางพูดขึ้นมาว่า“เจ้าซื่อ น้ำที่แกเอามามันไม่ค่อยเย็นเลยนะ เกิดอะไรขึ้น？”
ลูกน้องที่ถูกเรียกว่าเจ้าซื่อรีบพูดขึ้นมาว่า“พี่เปียว น้ำนี้ผมไปเปิดจากก๊อกในห้องน้ำ น้ำในท่อมันอาจจะไม่ค่อยเย็นเท่าไร”
พี่เปียวจึงเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า“รีบไปเอาน้ำแข็งบดในช่องแช่แข็งมา เร็วเข้า！”
ที่ฟาร์มสุนัขของหงห้า มีสุนัขต่อสู้หลายร้อยสายพันธุ์ ซึ่งทุกสายพันธุ์ล้วนเป็นสายพันธุ์ที่กินจุ อีกทั้งเพื่อเป็นการรักษาสัญชาตญาณของสุนัขพันธุ์ต่อสู้ โดยปกติเขาจะให้ให้อาหารเป็นเนื้อสัตว์สดแก่สุนัข
เนื่องจากการเตรียมอาหารประเภทเนื้อดิบเป็นจำนวนมาก หงห้าจึงทุ่มเงินเพื่อสร้างห้องเย็นขนาดเล็กไว้ ใช้แช่แข็งอาหารประเภทเนื้อสดต่างๆโดยเฉพาะ
เจ้าซื่อนำก้อนน้ำแข็งกลับมากองใหญ่ พี่เปียวจึงสั่งให้เขาเทก้อนน้ำแข็งบดลงไปในถังน้ำทั้งหมด
น้ำในถังจึงเปลี่ยนเป็นเย็นเข้ากระดูกในทันที
จากนั้น พี่เปียวก็มองไปที่ซูโสว่เต๋อกับSteveที่ถูกมัดอยู่ด้วยกัน ทำเสียงจึๆแล้วพูดว่า“อาจารย์เย่สั่งให้สาดน้ำใส่คนละกะละมัง แต่ไอ้หมาแก่สองตัวนี้ถูกมัดด้วยกัน พวกแกจับ รีบจับพวกมันแยกออกจากกันก่อน！”
เมื่อสิ้นเสียง ก็ได้ยินเสียงคนคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า“ไม่จำเป็นต้องแยกพวกมันออกจากกันหรอก เอาน้ำถังเดียวสาดให้พวกมันสองคนให้ตัวเปียกชุ่มไปเลย……”
คนที่พูด ก็คือเย่เฉิน
พี่เปียวที่เห็นเย่เฉินกำลังเดินมา จึงรีบพูดอย่างนอบน้อมไปว่า“ได้ครับอาจารย์เย่！”
พูดจบ เขาก็หิ้วถังน้ำขึ้นมา เอาน้ำเย็นในถังสาดไปที่ซูบนตัวของโสว่เต๋อกับSteve
Steveพูดอย่างตื่นเต้น “เย่เฉิน？！ฉันเหมือนจะไม่รู้จักแกนะ ทำไมแกต้องจับตัวฉันมาด้วย？”
เย่เฉินหัวเราะฮ่าๆ“คุณSteveมาที่เมืองจินหลิง เพื่อตามWalterลูกชายของคุณใช่ไหมครับ？”
Steveเบิกตากว้างและอุทาน “แกรู้จักWalterงั้นหรอ？！”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดอย่างเรียบเฉยว่า“ไม่ใช่แค่รู้จักนะครับ เขายังถูกผมเชิญตัวมาที่นี่ด้วย”
Steveไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นของเขาได้และพูดขึ้นมาว่า “เขาอยู่ไหน？ฉันจะไปพบเขา！”
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า“อย่าใจร้อนสิครับ เดี๋ยวผมจะจัดพิธีต้อนรับครั้งใหญ่สำหรับสองพ่อลูกที่จะได้พบกัน แต่คุณยังต้องรออีกหน่อยนะครับ ผมมีเรื่อง ต้องคุยกับคุณซูก่อน！”
พูดจบ เขาก็มองไปที่ซูโสว่เต๋อ แล้วยิ้มอย่างเยาะเย้ยพลางพูดขึ้นมาว่า“คุณซูครับ ถ้ารู้ตัวหน่อย มีอะไรก็พูดออกมาเถอะ อย่ารอให้ผมบีบบังคับคุณให้พูด！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...