ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2388

ไม่รู้ว่าเขาเชื่อในสิ่งที่ตนพูดหรือไม่ หรือจะรู้ตั้งนานแล้ว ว่าตนเป็นคนสั่งฆ่าจือหยู

ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจจะหาวิธีทุกทางเพื่อให้เย่เฉินเชื่อตนเอง เขาโพล่งออกไปว่า“ความจริงพ่อของฉันม่พอใจครอบครัวของพี่ใหญ่ฉันมานานแล้ว เขาไล่พี่ใหญ่ของฉันไปที่ออสเตรเลียตั้งนานแล้ว หลังจากนั้นก็ยึดมรดกทุกอย่างของครอบครัวเขา……”

“ครั้งนี้ พ่อของฉันไม่เพียงแค่จัดการตู้ไห่ชิงกับซูจือหยูนะ ก่อนหน้าที่ฉันจะมาที่เมืองจินหลิง เขายังอยากให้ฉันขังซูจือเฟย……”

“แต่ซูจือเฟยเจ้าเด็กคนนี้ไหวตัวทัน หนีไปตั้งนานแล้ว แต่ถึงเขาจะหนียังไง ลูกน้องมากมายของตระกูลซูก็กำลังหาเบาะแสของเขา ขอแค่หาเขาเจอ ถ้าบทลงโทษหน่อยก็เป็นเหมือนพี่ใหญ่ของฉัน ถูกไล่ไปที่ออสเตรเลีย ถ้าหนักหน่อยก็จะเหมือนซูจือหยูน้องสาวของเขา ถูกขับออกจากตระกูล”

เมื่อเย่เฉินฟังเขาพูดจบ ก็หยุดถ่ายวิดีโอ แล้วขมวดคิ้วพลางพูดขึ้นมาว่า“ซูโสว่เต๋อ คุณเอาแต่พูดว่าพ่อของคุณเป็นคนฆ่าซูจือหยู แต่จากที่ผมรู้จากที่อื่นมา เหมือนจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นนะ ทำไมคุณต้องโยนขี้ใส่พ่อแท้ๆของคุณด้วยล่ะ？”

ซูโสว่เต๋อตกใจทันที แล้วโพล่งออกไปว่า“ไม่ใช่นะ！ฉันไม่ได้โยนขี้ใส่ร้ายอะไรพ่อฉันนะ ที่ฉันพูดมามันเป็นความจริงนะ”

“ความจริง？”เย่เฉินพูดอย่างเย้ยหยัน“เอาล่ะ ฉันจะไปตามคนคนหนึ่ง มาเผชิญหน้ากับคุณ！”

พูดจบ เขาก็รีบหันไปพูดกับหงห้าว่า“ไปเอาตัวหม่าฉงซิงเข้ามา！”

ซูโสว่เต๋อที่ได้ยินหม่าฉงซิงสามคำนี้ ถึงกับตกใจจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว！

เขาคิดไม่ถึงว่า ตอนนี้หม่าฉงซิงจะยังมีชีวิตอยู่！

และคิดไม่ถึงว่า หม่าฉงซิงจะอยู่ในเงื้อมมือของเย่เฉิน！

“คราวนี้จบเห่แน่……จบกัน……หม่าฉงซิงเป็นบอดี้การ์ดประจำตัวของคุณท่าน เขามาเพื่อฆ่าตู้ไห่ชิง ทำตามคำสั่งของคุณท่าน เขาต้องรู้อยู่แล้ว คุณท่านไม่ได้สั่งให้เขาฆ่าซูจือหยูไปด้วย……ถ้าเขามา งั้นฉันก็ต้องถูกเปิดโปงน่ะสิ？！”

เดิมที ซูโสว่เต๋อถูกน้ำเย็นสาดจนตัวแข็งทื่อเหมือนหมาตาย แต่ตอนนี้ เขากลับตื่นเต้นจนเริ่มเหงื่อออก

เขามองไปที่เย่เฉินอย่างทำอะไรไม่ถูก แล้วพูดอย่างอ้ำๆอึ้งๆว่า“เย่เฉิน……คุณอย่าเชื่อหม่าฉงซิงนั่นนะ！ไอ้หมอนั่นในปากของมันมีแต่คำพูดหลอกลวง ไม่มีความจริงแม้แต่คำเดียว！”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย“เดี๋ยวรอเข้ามา พวกคุณสองคนก็จะได้เผชิญหน้ากันแล้วล่ะ”

ในใจของซูโสว่เต๋อรู้สึกตื่นเต้นจนถึงขีดสุด ไม่รู้ว่าหม่าฉงซิงมาแล้ว ตนเองจะถูกเย่เฉินมองทะลุปรุโปร่ง

ผ่านไปไม่นาน หม่าฉงซิงที่ถูกใส่กุญแจมือกับเท้า ก็ถูกลูกน้องของหงห้าพาเข้ามา

เมื่อครู่ตอนที่อยู่ข้างนอก หม่าฉงซิงได้พบกับเย่เฉิน เขาคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนในทันที ตอนนี้พอพบกับเย่เฉินอีกครั้ง เขากำลังคิดว่าจะคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนสักหน่อย แต่กลับเห็นว่าภายในห้องมีชายวัยกลางคนร่างกายล่อนจ้อน พอเพ่งมองดีๆถึงพบว่า หนึ่งในนั้น เป็นท่านชายรองของตระกูลซู ซูโสว่เต๋อ！

คราวนี้ หม่าฉงซิงรู้สึกราวกับฟ้าผ่า

เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่า จะพบกับท่านชายรองของตระกูลซูที่นี่！

ในขณะเดียวกัน ในใจของเขาก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวเย่เฉินมากยิ่งขึ้น

เพราะเขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า เย่เฉินจะแข็งแกร่งขนาดนี้ แม้แต่ท่านชายรองของตระกูลเย่ยังไม่ปล่อย！

เมื่อเห็นหม่าฉงซิงตกใจจนสองขาสั่นเทา เย่เฉินมองไปที่เขา แล้วชี้ไปที่ซูโสว่เต๋อพลางถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“หม่าฉงซิง แกรู้จักคนคนนี้ไหม？”

หม่าฉงซิงรีบพยักหน้า แล้วพูดอย่างนอบน้อม“เรียนอาจารย์เย่ ผมรู้จักเขาครับ……เขาคือซูโสว่เต๋อ ท่านชายรองของตระกูลซูครับ”

ตอนนี้ซูโสว่เต๋อเอาแต่จ้องไปที่หม่าฉงซิงด้วยหัวใจที่เต้นตุ้มๆต่อมๆ แล้วเอ่ยปากเตือนไปว่า“ไอ้คนแซ่หม่า ต่อหน้าคุณเย่ พูดอะไรให้ระวังปากหน่อยนะ！ แกจะต้องรับผิดชอบ ในสิ่งที่แกพูด！”

เย่เฉินขมวดคิ้ว แล้วถามซูโสว่เต๋อกลับไปว่า“ผมให้คุณพูดแล้วงั้นหรอ？”

พูดจบ เขาก็ชี้ไปที่ซูโสว่เต๋อ แล้วสั่งกับหงห้าไปว่า“หงห้า ตบปากมันซะ！”