ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2389

“ได้ครับอาจารย์เย่！”

หงห้าตอบรับ แล้วรีบเดินมาข้างหน้า จิกผมของซูโสว่เต๋อ แล้วฟาดไปที่ปากของเขาหนึ่งฉาด จนซูโสว่เต๋อรู้สึกเหมือนเห็นดาววิ้งๆอยู่ที่ตา

ซูโสว่เต๋อโตมาขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ถูกคนภายนอกตบนอก เขารู้สึกโกรธมาก แต่กลับไม่สามารถปลดปล่อยความโกรธไปได้ ทำได้เพียงแค่อดทนไว้

เวลานี้นี้เย่เฉินถลึงตาใส่ซูโสว่เต๋อ แล้วพูดอย่างเย้ยหยันไปว่า“ถ้าผมไม่ให้คุณพูด คุณก็ห้ามพูดแม้แต่คำเดียว”

ซูโสว่เต๋อทำได้เพียงแค่กุมหน้าไว้ แล้วพยักหน้า ไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียว

เย่เฉินมองมาที่หม่าฉงซิง แล้วถามเขาไปว่า“ฉันขอถามแกหน่อย ตอนนั้นซูเฉิงเฟิงสั่งแกไป ตกลงให้ฆ่าตู้ไห่ชิงคนเดียว หรือให้แกฆ่าซูจือหยูไปด้วย？”

หม่าฉงซิงโพล่งออกไปว่า“เรียนอาจารย์เย่ ตอนนั้นซูเฉิงเฟิงให้ผมฆ่าตู้ไห่ชิงคนเดียวครับ”

เย่เฉินถามกลับ“แล้วเขาไม่พอใจอะไรซูจือหยูรึเปล่า คิดว่าเธอหันหน้าไปข้างนอก？”

“ไม่มีครับ！”หม่าฉงซิงกล่าวอย่างไม่ลังเล“ซูเฉิงเฟิงรักใคร่ซูจือหยูมาก มักจะมาพูดกับเราบ่อยๆ ว่าคนในตระกูลซูรุ่นนี้ คนที่ฉลาดที่สุด มีความสามารถมากที่สุด ความจริงแล้วคือซูจือหยูครับ！”

ตอนนี้ซูโสว่เต๋อ สีหน้าซีดเผือด

เย่เฉินเหลือบมองไปที่เขา แล้วถามหม่าฉงซิงว่า“จากที่นายพูดมา นั่นก็หมายความว่า ซูเฉิงเฟิงไม่มีทางฆ่าซูจือหยูแน่ๆ ถูกไหม？”

หม่าฉงซิงพูดอย่างหนักแน่น“ใช่แล้วครับ！อาจารย์เย่ ถึงแม้ว่าซูเฉิงเฟิงจะเป็นคนโหดร้ายยังไง แต่เขารู้สึกรักใคร่ซูจือหยูมาจากใจเลยครับ เขาไม่มีทางฆ่าซูจือหยูอย่างแน่นอนครับ”

พูดจบ หม่าฉงซิงก็ถอนหายใจ แล้วพูดไปว่า“พูดอย่างไม่ปิดบัง ตอนที่อยู่ในอุโมงค์ ผมพบว่าซูจือหยูอยู่ในรถของหลิวจ้าน ผมตกใจแทบบ้า เพราะในใจผมรู้ดีว่า ถ้าซูเฉิงเฟิงรู้ว่าซูจือหยูตายแล้ว จะต้องโทษผมแน่ๆ……”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วถามเขาไปว่า“ดังนั้นแกเลยจัดการฆ่าหลิวจ้านใช่ไหม？”