ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 240

บทที่240 วางแผนให้ดีก็มีแต่ได้（2）

“เอ่อ.........” เซียวอี้เชียนก็ยิ้มแหยๆ แล้วพูดว่า “เรื่องนี้มัน พูดจริงๆ เลยนะครับ เรื่องซื้อหุ้น มันก็เป็นเรื่องใหญ่อยู่ อันดับแรก ผมต้องรู้ข้อมูลของบริษัทตระกูลเซียวอย่างละเอียด ดูว่าควรค่าแก่การลงทุนหรือไม่ แล้วจะลงทุนเท่าไร ระยะเวลานานเท่าไรจะได้

ปันผล ถึงจะสามารถตัดสินใจได้ว่าจะลงทุนหรือไม่ลงทุน......”

ในใจนายหญิงใหญ่เซียวก็รู้ดี ว่าตอนนี้บริษัทเซียวซื่อเน่าเฟะไม่เป็นชิ้นดี ถ้าได้รับรู้สถานการณ์จริงๆ ละก็ ใครก็ไม่ลงด้วยหรอก

จะให้ลงทุนได้อย่างไรกัน? ลงทุนกับบริษัทเซียวซื่อหลายสิบล้านก็ไร้ประโยชน์ หลังจากที่ตี้เหากรุ๊ปไม่ทำสัญญากับบริษัทเซียวซื่อแล้ว ทุกคนก็ไม่สนใจบริษัทเซียวซื่ออีก

ส่วนบริษัทเซียวซื่อเองก็ดำเนินกิจการด้านตกแต่งภายใน กิจการแบบนี้ต้องการให้คนอื่นมาทำงานให้ตนเอง ถ้าทุกคนไม่ทำงานให้ เขาก็ได้แต่ว่างงานไป

ดังนั้น ดูตามปกติแล้ว จะไม่มีใครลงทุนกับบริษัทเซียวซื่อ นอกเสียจากไอ้พวกโง่ที่มีเงินแต่ไม่รู้จะเอาไปใช้อะไร

เซียวอี้เชียนเป็นคนที่มองไปแล้ว ว่าเป็นคนฉลาดมาก คงไม่ยอมช่วยเหลือฟรีๆ แน่ นอกเสียจากจะได้ผลตอบแทนที่เพียงพอ ถึงจะสามารถทำให้เขาควักกระเป๋าได้

นายหญิงใหญ่เซียวก็คิดในใจครู่หนึ่ง แล้วก็พูดกับเซียวอี้เชียนว่า “ประธานเซียวคะ เอาอย่างนี้ คุณเองก็เพิ่งมาถึงเมืองจินหลิง พวกเราก็เป็นคนตระกูลเดียวกัน พ่อของคุณกับสามีฉันก็มีเรื่องราวที่ดีต่อกัน พวกเราควรจะทำความรู้จัก ทำความเข้าใจกันมากขึ้น ก็อยากจะเชิญคุณพักที่บ้านเราสักหลายวันหน่อย คุณว่าอย่างไรคะ?”

เซียวอี้เชียนก็คิดขึ้นในใจ แล้วรีบถามว่า “เอ่อ ผมเป็นคนนอก จะให้พักที่บ้านนี้จะเหมาะสมหรือครับ? เพราะคุณเวยเวยก็ยังไม่ได้

แต่งงานเลย.........”

จริงแล้ว จิ้งจอกเจ้าเลห์อย่างเซียวอี้เชียน รู้แผนตัวเองดีเสียยิ่งกว่าใคร ดังนั้นพูดจาออกมา ก็แฝงไปด้วยคารม

ถ้าเขาถามตรงๆ ว่าเซียวเวยเวยจะพักที่นี่หรือเปล่านั้น ก็จะดูตรงไป

ถ้าหากเปลี่ยนคำพูด แล้วถามว่าตนพักที่นี่ จะส่งผลอะไรกับเซียวเวยเวยหรือเปล่านั้น ก็จะกลายเป็นคารมคมคายขึ้นมาทันที

ถ้านายหญิงใหญ่บอกว่า คุณวางใจเถอะ เวยเวยไม่พักที่นี่ ไม่มีผลกระทบอะไร ตนเองก็จะได้ปฏิเสธไปเสีย

แต่ถ้านายหญิงใหญ่บอกว่า คุณวางใจเถอะ ครอบครัวเดียวกัน ไม่มีผลอะไรกับเวยเวยหรอก ก็แสดงว่าเซียวเวยเวยก็พักที่นี่เช่นกัน ตนเองก็จะได้ตามน้ำตกปากรับคำไป