ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2411
ซูเฉิงเฟิงในตอนนี้ ก็ทำอะไรไม่ถูกไปโดยสิ้นเชิงแล้ว
ก็เป็นเพราะเหตุนี้ ความคิดของเขาถึงได้เริ่มหลากหลาย ถึงขนาดมีหลุดออกไปบ้าง
ในความมืดมิด เขารู้สึกว่า คนบงการอยู่เบื้องหลังของเรื่องราวนี้ น่าจะเป็นยอดฝีมือเหนือชั้นที่ช่วยชีวิตของซูจือเฟยและซูจือหยูในประเทศญี่ปุ่นคนนั้น
พ่อบ้านกลับรู้สึกว่าค่อนข้างคิดเพ้อเจ้อเกินจริง
เขาพูดอย่างอ้อมค้อมว่า: “คุณท่าน ตอนนั้นคุณหนูใหญ่พบกับยอดฝีมือคนนั้นในประเทศญี่ปุ่น จนถึงตอนนี้ยังไม่ยืนยันตัวตน พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นคนจีนหรือว่าชาวจีนสัญชาติญี่ปุ่นที่อาศัยอยู่ในประเทศญี่ปุ่น”
“ยิ่งไปกว่านั้นเกียวโตกับเมืองจินหลิงอยู่ห่างกันหลายพันกิโลเมตร ในทะเลแห่งฝูงชน จะบังเอิญให้ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันซ้ำซ้อนได้อย่างไร แม้ว่าแบบนี้มีความเป็นไปได้ว่าจะมี แต่ความเป็นไปได้น่าจะต่ำมากเกินไปจริงๆ…”
ซูเฉิงเฟิงส่ายหน้า และพูดอย่างจริง: “ตามที่ฉันได้ตัดสิน ไม่ใช่ความน่าจะเป็น แต่เป็นความรู้สึกต่างหาก!”
จากนั้น ซูเฉิงเฟิงวิเคราะห์ว่า: “บุคคลปริศนาในเมืองจินหลิงคนนี้ ให้ความรู้สึกน่ายำเกรงอย่างหนึ่งกับฉัน ความรู้สึกอย่างนี้ ฉันเคยสัมผัสมาก่อนครั้งหนึ่ง”
“และครั้งก่อนที่มีความรู้สึกอย่างนี้ ก็คือหลังจากที่ได้ยินเกี่ยวกับวีรกรรมของยอดฝีมือเหนือชั้นคนนั้นในประเทศญี่ปุ่น!”
“หมอนั่นไม่เพียงแค่คนเดียว ก็สามารถพอที่จะต่อสู้ประชิดตัว ฆ่านินจาชั้นนำของประเทศญี่ปุ่นได้หลายคน และตัวเองไม่ได้รีบบาดเจ็บ ยอดฝีมือแบบนี้ เป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยได้ยิน มาหลายปีแล้ว!”
“แม้ว่าฉันจะเคยได้ยินการต่อสู้กันระหว่างยอดฝีมือประเทศจีนและประเทศญี่ปุ่นมามากมาย ส่วนใหญ่ก็เป็นยอดฝีมือชาวจีนที่ได้ชัยชนะ แต่ว่าบอกตามตรง ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าการต่อสู้ของยอดฝีมือประเทศจีนและประเทศญี่ปุ่นครั้งไหน ที่ยอดฝีมือชาวจีนสามารถที่จะได้รับชัยชนะโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ”
“ดังนั้น ความรู้สึกของคนบงการอยู่เบื้องหลังนี้มอบให้กับฉัน ก็เหมือนราวกับยอดฝีมือปริศนาของประเทศญี่ปุ่นคนคนนั้น”
“บุคคลปริศนาสองคนที่ไม่รู้ตัวตนทั้งสิ้น กลับสามารถที่จะทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกัน สิ่งนี้ทำให้ฉันจำเป็นต้องเชื่อมโยงทั้งสองคนไว้ด้วยกัน!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูเฉิงเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า: “ยิ่งไปกว่านั้น! ความเชื่อมโยงระหว่างบุคคลปริศนาสองคนนี้ ไม่ใช่แค่รู้สึกเหมือนกัน สิ่งที่สำคัญคือ ในนั้นยังมีเบาะแสทั้งหมดที่เหมือนกัน!”
พ่อบ้านรีบถามว่า: “คุณท่าน เบาะแสอะไรเหรอครับ?!”
ซูเฉิงเฟิงพูดออกมาสองคำอย่างเย็นชา: “จือหยู!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...