ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2412
สีหน้าท่าทางของพ่อบ้านหวาดกลัว และอ้าปากพูดว่า: “คุณหมายถึง ครั้งก่อนอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น บุคคลปริศนานั้นช่วยคุณหนูใหญ่ ครั้งนี้ที่เมืองจินหลิง เขาก็ยังเป็นคนที่ช่วยคุณหนูใหญ่งั้นเหรอ?!”
“ใช่!”ซูเฉิงเฟิงพยักหน้า และอ้าปากพูดว่า: “ตอนนี้ฉันก็มีความรู้สึกแบบนี้! ฉันรู้สึกอยู่เสมอว่าจือหยูไม่ตาย! ถ้าหากเธอยังมีชีวิตอยู่ งั้นคนที่ช่วยเธอ ก็ต้องเป็นบุคคลปริศนาที่เคยช่วยเธอมาครั้งหนึ่งก่อนในประเทศญี่ปุ่น!”
พ่อบ้านถามอย่างค่อนข้างไม่เข้าใจ: “คุณท่าน ถ้าหากคนที่บงการอยู่เบื้องหลังของเมืองจินหลิงในครั้งนี้ เป็นบุคคลปริศนาคนนั้นจริงๆ งั้นเขาช่วยคุณหนูใหญ่ผมพอจะเข้าใจได้ แต่เขาตั้งใจลักพาตัวท่านชายรองไปเพื่ออะไร?”
ซูเฉิงเฟิงเอ่ยปากพูดว่า: “ลักพาตัวโสว่เต๋อ น่าจะต้องการล้างแค้นระบายความโกรธแทนบ้านแม่ของจือหยูมั้ง? เนื่องจากว่า โสว่เต๋อเป็นตัวแทนของตระกูลซูไปจัดการเรื่องนี้ที่เมืองจินหลิง ลงมือกับเขาก่อนก็ย่อมเป็นเรื่องที่ง่ายดายที่สุด”
พ่อบ้านพูดอย่างลังเลว่า: “บุคคลปริศนาคนนั้น ทำไมดีกับคุณหนูใหญ่ขนาดนี้ด้วย? ไม่เพียงแต่ช่วยเธอสองครั้ง ยังช่วยเธอระบายความโกรธแค้นด้วย?”
ซูเฉิงเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยว่า: “เรื่องนี้ ฉันก็บอกไม่ได้ ถ้าหากการคาดเดาของฉันเป็นความจริง งั้นครั้งนี้ฉันก็เดินหมากได้ไม่ดีจริงๆ…”
จากนั้น ซูเฉิงเฟิงถอนหายใจ และพูดพึมพำว่า: “ถ้ารู้ก่อนว่าบุคคลปริศนาคนนี้มีความรู้สึกดีต่อจือหยู ตีฉันให้ตาย ฉันก็ไม่มีทางลงมือกับตู้ไห่ชิง เนื่องจากว่าเธอเป็นแม่แท้ๆของจือหยู ฉันลงมือกับเธอ ถ้าหากจือหยูยังมีชีวิตอยู่ ชาตินี้ก็ไม่มีทางยกโทษให้ฉัน…”
ในชั่วพริบตา สีหน้าท่าทางของซูเฉิงเฟิงหงุดหงิดเป็นอย่างมาก และพูดด้วยความเจ็บปวด: “ถ้าหากฉันคาดการณ์ไม่ผิด บุคคลปริศนาคนนั้น ตอนแรกมีโอกาสที่ตระกูลซูของฉันจะใช้งานได้! แล้วจะก้าวหน้ามาถึงขั้นนี้อย่างในวันนี้ได้อย่างไร!”
พ่อบ้านรีบถามไถ่ว่า: “คุณท่าน ถ้าหากเป็นแบบนี้จริงๆ งั้นยังมีพื้นที่กอบกู้พลิกสถานการณ์มั้ย?”
“กอบกู้พลิกสถานการณ์?”ใบหน้าแก่ของซูเฉิงเฟิงก็เหี่ยวย่น และพูดอย่างโกรธเคือง: “ตอนนี้ยังจะกอบกู้พลิกสถานการณ์ได้ยังไง? ฉันขับไล่พ่อของเธอ แล้วก็ลงมือฆ่าแม่ของเธออีกด้วย ยิ่งพูดจาไม่มีแก่นสารกว่าคือ โสว่เต้าและไอ้หม่าฉงซิงที่สมควรตาย ก็โยนให้ฉันเป็นแพะรับบาปเรื่องจือหยูแล้ว จือหยูจะยกโทษให้ฉันได้ยังไง? เธอไม่ต้องการชีวิตของฉัน ฉันก็ต้องจุดธูปบูชาแล้ว…”
พ่อบ้านครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วรีบพูดว่า: “คุณท่าน ผมกลับมีความคิดอย่างหนึ่ง ไม่รู้ว่าจะได้หรือเปล่า…”
“ดังนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับคุณท่านในตอนนี้ก็คือรีบจัดการแก้ไขปัญหาทีละอย่างและพยายามจนถึงที่สุดกอบกู้พลิกสถานการณ์ ตราบใดที่ในทั้งครอบครัวสี่คนของพวกเขา มีคนช่วยคุณพูด คุณก็มีโอกาสที่จะทำลายเกมได้ และไม่ถึงกับจบเกมแล้วตาย!”
ซูเฉิงเฟิงเงียบอยู่เป็นเวลานาน
เขาเข้าใจความหมายของพ่อบ้าน
เขารู้ว่าตัวเองทำให้ทั้งครอบครัวนี้ของลูกชายคนโต ขุ่นเคืองใจมากเกินไปจริงๆ
ถ้าหากเรียกซูโสว่เต้ากลับมาเย่นจิงยอมรับผิดแล้วเป็นมิตรกับเขา ค่อยคืนตำแหน่งทายาทของเขา ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ก็มีความเป็นไปได้ที่จะย้อนกลับ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...