ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2413

ในขณะนี้ ซูโสว่เต้ากำลังคุยโทรศัพท์กับซูจือเฟยลูกชาย

ซูจือเฟยเพิ่งจะขับรถจากเย่นจิงไปเมืองจินหลิงในตอนดึก แต่ทันทีที่ถึงเมืองจินหลิง ก็ตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบากอย่างวุ่นวายสับสนจนทำอะไรไม่ถูกในทันที

เขามาที่เมืองจินหลิง เพื่อตามหาที่อยู่ของแม่และน้องสาว แต่ทว่า ฝ่ายตำรวจของเมืองจินหลิงส่งคนหลายพันคนออกไปค้นหาทั่วเมืองมาทั้งวัน ก็ไม่มีผลลัพธ์ใด ซูจือเฟยด้วยกำลังเพียงลำพัง ก็ไม่รู้ว่าควรที่จะลงมือจากที่ไหน

เดิมทีเขาตั้งใจว่า กลับไปที่คฤหาสน์เก่าของตระกูลตู้ที่อยู่ในเมืองจินหลิงก่อน ขอความช่วยเหลือจากพ่อบ้าน แบบนั้น ก็ยังมีที่พักอยู่

แต่ทว่า เมื่อนึกถึงว่าเขาเพิ่งจะทำให้คุณปู่ขุ่นเคืองใจ คุณปู่ยังให้คนตามหาที่อยู่ของเขาอยู่ทุกที่ เขาก็ค่อนข้างมีความกังวลในทันที

ดังนั้น เขาโทรหาขอความช่วยเหลือกับซูโสว่เต้าที่อยู่ห่างไกลในออสเตรเลีย และพูดกับเขาว่า: “พ่อครับ คุณปู่รู้ว่าคุณตาซื้อคฤหาสน์หลังหนึ่งไว้ที่เมืองจินหลิง ไม่แน่ตอนนี้ก็ส่งคนมาสำรวจอยู่ที่นั่นรอให้ผมไป ถ้าหากผมไปขอความช่วยเหลือกับพ่อบ้าน เป็นไปได้ว่ายังไม่ได้เข้าประตู ก็ถูกคนของตระกูลซูจับไว้แล้ว…”

ซูโสว่เต้าพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า: “มีความเสี่ยงนี้จริงๆ! พ่อว่าแกควรระวังให้มากกว่านี้ อย่าเพิ่งติดต่อกับพ่อบ้าน”

ซูจือเฟยรีบถามว่า: “พ่อ งั้นตอนนี้ผมควรทำยังไงดีครับ?”

จากนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย และพูดด้วยความสะอื้นว่า: “พ่อ…ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าควรทำยังไงดีแล้ว…แม่และจือหยูก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ผมอยากจะตามหาพวกเธอ แต่ไม่มีความสามารถในการตามหาพวกเธอ ถึงขนาดไม่มีผู้ช่วยสักคนอยู่ข้างกาย…ผม…ผม…ผมรู้สึกว่าตัวเองก็เป็นคนไร้ประโยชน์ทุกกระเบียดนิ้ว…”

ซูโสว่เต้าถอนหายใจ และพูดปลอบใจว่า: “จือเฟย อย่าโทษตัวเองมานักมากเกินไป เรื่องแบบนี้อยู่นอกเหนือการควบคุมของแกแล้ว พ่อพูดไม่น่าฟังหน่อย ขนาดคุณปู่ของแกก็ควบคุมการเดินของเรื่องราวทั้งหมดไม่ได้ แล้วนับประสาอะไรกับแกล่ะ?”

ซูจือเฟยร้องไห้และพูดว่า: “ผมไม่อยากยุ่งเรื่องของเขา! ผมเพียงแค่อยากจะตามหาแม่และจือหยู ยิ่งไปกว่านั้นพวกเธอจะต้องปลอดภัย ไม่อย่างนั้น ชาตินี้ผมก็ไม่มีทางยกโทษให้ไอ้แก่นั่น!”