ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 242

บทที่242 ทรยศเซียวเวยเวย（2）

ดังนั้น อนาคตของตัวเธอเอง ก็กลายเป็นความริบหรี่สุดขีดขึ้นมาในทันที

นายหญิงใหญ่เซียวเช็ดน้ำตาให้เธอ พูดขึ้นมาอย่างจริงจัง: “เวยเวย เมื่อก่อนเธออยู่บ้านเรา ก็เป็นองค์หญิงตัวน้อยคนหนึ่ง ย่ารักและเอาใจเธอ พ่อแม่เธอก็รักและเอาใจเธอ พี่ชายเธอก็รักและเอาใจเธอ ดังนั้นก่อนหน้านั้นเธอไม่ตั้งใจเรียน เรียนจบแล้วก็ไม่อยากไปทำงาน เรื่องพวกนี้ล้วนไม่ใช่ปัญหา แต่ว่าตอนนี้ตระกูลเราเทียบไม่ได้กับแต่ก่อน เธอจะต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง เธอจะต้องโตเป็นผู้ใหญ่ให้เร็วที่สุด ต้องช่วยแบ่งเบาภาระส่วนหนึ่งของบ้านหลังนี้ ถ้าไม่อย่างนั้น เราก็ได้แต่ยิ่งแย่ลงไปเรื่อยๆเท่านั้น”

เซียวเวยเวยพยักหน้าซ้ำๆ พูดขึ้นมาอย่างละอายใจ: “คุณย่า เมื่อก่อนหนูห่วงแต่เล่นเกินไป ไม่ได้เรียนรู้วิชาอะไรมาเลย ไม่สามารถช่วยแบ่งเบาภาระของครอบครัวเราได้......”

นายหญิงใหญ่เซียวกุมมือของเธอแน่น พูดอย่างจริงจัง: “เวยเวย เรื่องเมื่อก่อนผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป เธอเป็นหลานสาวคนรองหัวแก้วหัวแหวนของย่า ย่าจะโทษเธอ ตำหนิเธอได้อย่างไร?”

พูดไป นายหญิงใหญ่ก็พูดด้วยความจริงจังและจริงใจอีกครั้ง: “ตอนนี้ มีโอกาสที่ดีเยี่ยมอยู่ สามารถได้หลายอย่างในคราวเดียว ไม่เพียงแต่จะสามารถแก้ไขวิกฤตของตระกูลเท่านั้น ยังสามารถให้เธอหาโอกาสที่จะลุกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง แม้กระทั่ง ยังสามารถทำให้เธอกลายเป็นคนเหนือคนได้ เธออยากจะคว้ามันเอาไว้ไหม?”

เมื่อเซียวเวยเวยได้ยินคำพูดนี้ ก็รีบพยักหน้าไม่หยุดทันที พูดอย่างตื่นเต้นว่า: “คุณย่า หนูอยาก!”

เซียวฉางเฉียนกับเซียวไห่หลงได้ยินคำพูดนี้ ก็รีบล้อมวงเข้ามา

ในนั้น เซียวฉางเฉียนถามขึ้นมาอย่างไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นได้: “แม่ มีวิธีดีๆอะไร?”

นายหญิงใหญ่เซียวพูดขึ้นมาอย่างจริงจัง: “ก็คือประธานเซียวที่พักอยู่ในห้องรับแขกชั้นบน เซียวอี้เชียน!”

“เขา?” เซียวฉางเฉียนรีบถาม: “เขารับปากจะช่วยเราแล้ว?”

“เปล่า” นายหญิงใหญ่เซียวส่ายหน้า พูดว่า: “เขากับเรา พูดให้แจ่มแจ้งก็ไม่ใช่ญาติไม่ใช่มิตร มาก็เพื่อความปรารถนาสุดท้ายของพ่อเขาเท่านั้น ไม่มีหน้าที่ที่จะต้องช่วยเหลือเรา”

เซียวฉางเฉียนไม่ค่อยเข้าใจ ถามว่า: “งั้นคุณแม่หมายความว่าอย่างไร?”