ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 243
บทที่ 243ซือเทียนฉีจะเปิดคลินิกการแพทย์（1）
ในคืนนั้น หลังจากที่เซียวเวยเวยอาบน้ำเสร็จ สวมเพียงแค่ผ้าขนหนูอาบน้ำ เคาะเปิดประตูห้องของเซียวอี้เชียนที่อยู่ตรงข้ามออก
ในคืนนี้ เธอไม่ได้ออกมาจากห้องรับแขกของเซียวอี้เชียนอีกเลย
เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อเซียวอี้เชียนที่มีเลือดฝาดแวววาว กับเซียวเวยเวยเดินลงมาจากบันไดพร้อมกัน สีหน้าของเซียวฉางเฮียนกับภรรยาเฉียนหงเย่นไม่น่าดูเล็กน้อย แต่ที่มากยิ่งกว่ากลับเป็นความอึดอัดใจ
เซียวอี้เชียนก็ดูออกว่าสองผัวเมียอาจจะไม่ค่อยพอใจกับความสัมพันธ์แบบนี้ของตัวเองกับเซียวเวยเวยซะเท่าไหร่ ดังนั้นเขาพูดโดยแทบจะไม่มีความลังเล: “ผมตัดสินใจแล้วว่า จะลงทุนกับตระกูลเซียวแปดสิบล้าน ช่วยตระกูลเซียวสร้างธุรกิจอุตสาหกรรมขึ้นมาใหม่! เพื่อแสดงความจริงใจของผม วันนี้จะโอนเงินเข้าไปที่บัญชีบริษัทเซียวซื่อสิบล้านก่อน ที่เหลืออีกเจ็ดสิบล้าน จะจ่ายให้หมดภายในหนึ่งเดือน!”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทั้งตระกูลเซียวก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที
สองผัวเมียเซียวฉางเฉียนก็ไม่มีความอึดอัดและไม่พอใจใดๆอีก ปฏิบัติต่อเซียวอี้เชียนด้วยความเคารพนบนอบในฐานะแขกทันที
เป็นธรรมดาที่นายหญิงใหญ่เซียวจะระงับความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่เหมือนกัน ประกาศทันที หลังจากที่เงินสิบล้านเข้าบัญชี บริษัทเซียวซื่อจะกลับมาดำเนินการอีกครั้ง มีเซียวเวยเวยเป็นผู้อำนวยการ!
สำหรับคนตระกูลเซียวแล้ว ตอนนี้เวลานี้ความทุกข์ของพวกเขาทั้งหมดก่อนหน้านั้นหายไปอย่างปลิดทิ้ง ขาดก็แค่ซื้อประทัดแขวนมา เฉลิมฉลองอย่างตามอำเภอใจเท่านั้น
ในขณะที่เซียวอี้เชียนรับคำเยินยอของตระกูลเซียว ก็แสดงความจริงใจของตัวเองออกมาด้วย
เขาให้ฝ่ายการเงินของบริษัทโอนเงินทุนสิบล้านหยวนมาให้บริษัทเซียวซื่อทันที ให้บริษัทเซียวซื่อสามารถหลุดพ้นจากสถานการณ์ความร้าวฉานของห่วงโซ่เงินทุนชั่วคราวก่อน
ในขณะเดียวกัน ยังโอนเงินให้เซียวเวยเวยห้าล้านเป็นค่าขนมให้เธอใช้จ่ายเป็นการส่วนตัว
เมื่อคืนเซียวเวยเวยปรนนิบัติรับใช้เขาอย่างสุดกำลัง ทำให้เขาพอใจมากจริงๆ เซียวอี้เชียนในวัยห้าสิบกว่า ไม่ได้สัมผัสอารมณ์พลุ่งพล่านที่ตื่นเต้นไม่มีที่เปรียบแบบนี้มานานมากแล้ว คือเซียวเวยเวย ที่ทำให้เขาฟื้นคืนความรู้สึกตอนเป็นหนุ่มอีกครั้ง
ดังนั้น หลังจากผ่านไปหนึ่งคืนแล้ว เขารักและโปรดปรานเซียวเวยเวยขึ้นมาเป็นพิเศษ กระทั่งมีความคิดอยากจะเก็บเธอเอาไว้เป็นนางบำเรอในระยะยาวด้วยซ้ำ
ดังนั้น หลังจากที่เขาให้เงินแล้ว บนโต๊ะอาหารเขาพูดกับนายหญิงใหญ่เซียวและเซียวฉางเชียนผัวเมียว่า: “ท่านยาย ฉางเชียน น้องสะใภ้ ผมมีคำขอที่ไม่มีเหตุผลข้อหนึ่ง ยังอยากจะขอให้พวกคุณรับปาก!”
แต่งเซียวเวยเวยเข้าบ้าน?
งั้นตระกูลเซียวไม่ใช่จะมีส่วนใกล้ชิดและพึ่งพากลุ่มบริษัทที่เข้าตลาดหลักทรัพย์อย่างสมบูรณ์แล้วอย่างนั้นเหรอ!
นี่มันยอดเยี่ยมมากจริงๆ
เพื่อที่จะแสดงความจริงใจ เซียวอี้เชียนเอ่ยปากว่า: “ความจริงทุกท่านยังไม่รู้ ที่มณฑลหนานกว่างผมก็มีธุรกิจมากมาย และ ตัวผมเองยังเป็นประธานของสมาคมการค้าหนานกว่าง ในอนาคต ผมสามารถช่วยเหลือตระกูลเซียวในหลายๆด้านอย่างแน่นอน จะต้องทำให้ตระกูลเซียวเป็นตระกูลชั้นนำของเมืองจินหลิงอย่างแน่นอน!”
เมื่อคำพูดนี้ออกมา คนตระกูลเซียวร้องไห้ออกมาเพราะมีความสุข!
เซียวเวยเวยโอบเอวของเซียวอี้เชียนเอาไว้ร้องไห้ต่อหน้าปู่ย่า พ่อแม่และพี่ชายไม่หยุด
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...