แรงบันดาลใจซูจือหยูปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้ตู้ไห่ชิงก็เกิดความเข้าใจขึ้นมาในทันที
เธอพยักหน้าเห็นด้วยและพูดว่า: “ในเมื่อผู้มีพระคุณคนนี้จะจัดการให้พวกเราอย่างเหมาะสม และเก็บความลับที่พวกเรายังมีชีวิตอยู่ งั้นเขาก็ต้องไม่มีทางจัดการให้พวกเราอยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่งที่ไม่มีความสัมพันธ์อะไร…”
“ยิ่งไปกว่านั้น เขายังส่งคนมาอยู่ที่หน้าประตูมากมายขนาดนี้ เป็นไปได้มากที่จะเป็นอย่างที่ลูกพูดแบบนั้น โรงแรมแห่งนี้เป็นกิจการของเขา”
“ต่อให้ไม่ใช่ งั้นเขากับโรงแรมแห่งนี้ น่าจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมา”
ซูจือหยูพยักหน้า และวิ่งไปที่โต๊ะในห้องนั่งเล่นของห้องชุดด้วยความตื่นเต้น แล้วเปิดลิ้นชักในนั้น
โดยทั่วไปโรงแรมอยู่บนโต๊ะหนังสือ จะวางพวกกระดาษเขียนจดหมายให้แขกเขียนได้ และด้านบนจะต้องพิมพ์ชื่อของโรงแรมไว้
เมื่อเธอเห็นด้านบนของกระดาษเขียนจดหมาย มีคำว่า“โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงในเมืองจินหลิง” ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาว่า: “แม่ค่ะ! โรงแรมแห่งนี้ที่พวกเราอยู่ชื่อว่าโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง หนูจำได้ โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงดูเหมือนจะเป็นกิจการของตระกูลเย่ไม่ใช่เหรอ?”
ตู้ไห่ชิงตกใจมากในทันที: “โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง?! หรือว่า…หรือว่าเป็นเขาจริงๆ…”
เดิมที ตู้ไห่ชิงก็เคยคิดว่า ผู้มีพระคุณในปากของลูกสาว จะเป็นลูกชายของเย่ฉางอิงหรือเปล่า
แต่เธอก็ล้มเลิกการคาดเดาของตัวเอง เนื่องจากว่า ลูกชายของเย่ฉางอิงก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยหลายปีก่อนแล้ว ไม่เคยกลับมาที่ตระกูลเย่ คุณชายที่ตกระกำลำบากอยู่ข้างนอก เป็นไปไม่ได้ที่จะมีความสามารถที่แข็งแกร่งขนาดนี้
แต่ตอนนี้ เมื่อได้ยินว่าโรงแรมที่ตัวเองพักอยู่ คือโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง เธอก็เริ่มสงสัยขึ้นมาอีกครั้งในทันที
เป็นเพราะเหตุนี้ หลังจากที่แม่รู้ความจริงว่าพ่อนอกใจ จึงมาที่เมืองจินหลิง ต่อจากนั้นเพราะว่าต้องการซื้อบ้านเก่าของเย่ฉางอิงไว้ ก่อให้เกิดการถูกฆาตกรรม
ตู้ไห่ชิงก็ไม่ได้ปิดบังอะไรกับลูกสาว ดังนั้นซูจือหยูพูดขึ้นมา เธอก็ไม่ได้แปลกใจ
ซูจือหยูถามด้วยความประหลาดใจ: “แม่ค่ะ ลูกชายของคุณอาเย่คนนั้น หายตัวไปหลังจากที่คุณอาเย่ตายไม่ใช่เหรอคะ? หนูจำได้ดูเหมือนว่าคนของตระกูลเย่ไม่ได้ตามหาที่อยู่ของเขาเลย ทำไมแม่คิดว่าเขาจะเป็นผู้มีพระคุณ?”
ตู้ไห่ชิงพยักหน้า และพูดอย่างจริงจัง: “วันนั้นที่บ้านเก่าคุณอาเย่ของลูก แม่เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่แทบจะเหมือนกับคุณอาเย่ของลูกทุกประการ ดูเหมือนอายุประมาณยี่สิบหกยี่สิบเจ็ด อายุมากกว่าลูกไม่กี่ปี อายุพอๆกับพี่ชายของลูก และอายุก็เท่ากับลูกชายคุณอาเย่ของลูกมาก”
ซูจือหยูอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “จะเป็นเรื่องบังเอิญหรือเปล่า? เนื่องจากว่าคนที่รูปร่างหน้าเหมือนกันยังมีมากมาย...”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...