ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2430
ในขณะนี้ อู๋ซินที่ยืนข้างกายก็ไม่กล้าพูดมาโดยตลอด ก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นขึ้นมา
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “รักษาได้ก็คือรักษาได้ แต่ว่าฉันต้องพูดไว้ก่อน ถ้าหากนายช่วยฉันจัดการเรื่องนี้ได้ดี ปัญหาบนร่างกายของลูกชายสองคนของนาย ฉันสามารถช่วยรักษาหายดีได้หนึ่งคน”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา สีหน้าท่าทางของอู๋ตงไห่ก็ค่อนข้างผิดหวัง และแอบพูดในใจ: “สามารถรักษาหายดีได้เพียงหนึ่งคนเหรอ? เย่เฉินไอ้หมอนี่เห็นได้ชัดว่าจะใช้เรื่องของลูกชายมายื้อฉันไว้!”
แต่ทว่า สามารถรักษาหายดีได้หนึ่งคน ก็ดีกว่ารักษาไม่หายสักคน
เขาสงสารลูกชายคนเล็กคนนั้นของตัวเองจริงๆ ถ้าหากมีโอกาสรักษาโรคร้ายของเขาหายดีได้จริงๆ นั่นก็จะชดเชยความเสียใจครั้งใหญ่ของตัวเองได้จริงๆ
ดังนั้น เขาตกลงในทันที และเอ่ยปากพูด: “คุณชายเย่คุณวางใจได้ ผมจะทำภารกิจที่คุณมอบหมายให้ผมอย่างสุดความสามารถ!”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย มองดูเวลา และพูดว่า: “เอาล่ะ พวกนายรีบกลับไปเถอะ ถ้าเกิดตระกูลซูมาหาพวกนาย บอกฉันเป็นอันดับแรก”
อู๋ตงไห่รีบพูดว่า: “ได้ครับคุณชายเย่!”
เย่เฉินมองดูเฉินจื๋อข่าย และสั่งว่า: “เหล่าเฉิน ส่งแขก”
เฉินจื๋อข่ายชี้ไปที่ประตูใหญ่ในทันที ทำท่าทางเชิญ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ประธานอู๋ เชิญครับ”
อู๋ตงไห่รีบพูดกับเย่เฉินด้วยเคารพนับถือเป็นอย่างยิ่งว่า: “คุณชายเย่ งั้นผมกลับก่อนแล้วครับ!”
พูดแล้ว เขาก็พาอู๋ซิน ออกจากห้องอย่างระมัดระวัง
“แบบนั้น ชื่อเสียงของตระกูลอู๋ของพวกเรา ก็จะโดนโจมตีครั้งที่สอง!”
“แต่ผมไม่เหมือนกันนะพ่อ!”
“ผมเป็นทายาทของตระกูลอู๋ในอนาคต เป็นนามบัตรในอนาคตของตระกูลอู๋!”
“ถ้าหากทุกครั้งที่ผมปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชน ก็เป็นคนพิการคนหนึ่งที่เดินกะโผลกกะเผลก งั้นภาพลักษณ์ของตระกูลอู๋ก็จะได้รับความเสียหาย;”
“แต่ถ้าหากผมสามารถที่จะหายดีเหมือนเดิมกลายเป็นคนปกติได้ งั้นผมสามารถที่จะมีภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบที่ไร้เดียงสาพอไม่มีประวัติด่างพร้อย ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนได้!”
“ถึงเวลานั้นพวกเราสองพ่อลูกพร้อมใจกันทำงานร่วมกัน จะต้องสามารถทำให้ตระกูลอู๋กลับไปสู่ฉากก่อนหน้านี้อย่างแน่นอน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...